Verbindingen in de ruimte van mijn zijn

Ik sta voor de brug .

Er komen veel indrukken bij me binnen. 

Mooie uitdrukking. Indrukken binnen laten komen. Wat mijn ogen zien binnen laten komen. Dat is een ervaring en gaat verder dan kijken. 

Kijken, dat is wat we over het algemeen doen, waar we ons min of meer bewust van zijn.  Wat er van binnen  werkelijk allemaal gebeurd met de beelden die we in ons opnemen of waar we ons mee verbinden, daar zijn we ons vaak minder bewust van. 

Iets in mij opnemen.  Dat gaat nitet over: ik hier en dat daar.  

Dan zit ik midden in de twee deling en is het onmogelijk om het werkelijk binnen te laten komen.  Me verbonden voelen met... Of sterker nog er één mee worden, dat speelt zich op een ander 'niveau' af.

 Als ik het werkelijk in me op wil nemen is dat niet alleen  iets lichamelijks bijvoorbeeld met de ogen  het zien of van  het brein dat het wil trachten te onthouden. Nee die verbinding bedoel ik niet. Waar ik het over heb is wat we noemen ; me verbonden voelen met lichaam ziel en geest.

 Het  is niet mogelijk me iets eigen te maken alleen op lichamelijk niveau. Bijvoorbeeld alleen door het weten van het brein. Alleen weten dat iemand een familielid is, geeft nog niet die verbinding.  . Dan ontbreekt,t het binnen laten komen.   Als er geen verbinding is kan ik me zelfs eenzaam en  afgesloten van iets en alles gaan voelen. 

De werkelijke verbinding kan ik alleen maar zelf bewerkstelligen. Dat kan zelfs met hulpverleners in een afhankelijke situatie. Het is maar net waar ik me op wil richten en er met liefde op wil focussen. Want dat is belangrijk en mijn uitgangspunt.

Binnen laten komen Als ik het echt binnen laat komen is er geen scheiding meer tussen ik hier en dat daar. Het komt bij me binnen in lichaam, ziel en  geest zeggen we in het westen. Ik verbind me ermee en dat gaat  via het lichamelijke naar ziel en geest die  minder tastbaar zijn dan het lijfelijke.  

Het bestaat  in mij het is me eigen geworden op een andere manier dan  de manier waarop het buiten   mij  aanwezig is. Maar ik voel het als eigen. Want het vermengd zich als het ware met mijn diepere wezen. Samen met alle achtergronden van mijn verleden en zijnstoestand die zich in mijn  ziel bevinden.

(Zoals ik me dingen eigen kan maken zo is het ook mogelijk dingen gewoonten of gewenningen weer los te laten maar dat even ter zijde,  Alles is aan verandering onderhevig. Niets blijft gelijk aan zichzelf. Duidelijk is het dat het niet allemaal vanzelf gaat. Een oede motivatie is de onderbouwing om verbindingen te creeren of te verbreken. Me eigen te maken of af afstand te creëren)

 Er gebeurt  veel op het mentale vlak. Op hetzelde  moment dat ik  de beelden  zie of dingen  waarneem ontstaat onmiddelijk een totaliteit die door mijn eigen denken en voelen is ingevuld. Op basis daarvan besluit ik bewust of onbewust of ik me wel of niet wil verbinden. 

De geest zou ik liever de alomvattende (lege)) ruimte noemen die dubbel genoeg vol potentie is en  alles wat er is de ruimte geeft  om wat zowel binnen als buiten mij aanwezig is  te  laten functioneren. Waarin alles leeft en bestaansrecht heeft.

We zijn het ons over het algemeen niet bewust maar de hele wereld en het hele universum  is een groot geheel met onszelf. De wereld toont zich aan ons zoals we hem invullen.  Al denken we nog zo dat we in het midden van de neutraliteit staan en alles zuiver zien. We zullenooit los staan van alle achtergronden die in ons  aanwezig zijn of die door de jaren heen zijn opgebouwd. 

Zonder een van deze drie: geest ziel of lichaam is geen leven mogelijk  op de manier waarop we nu hier functioneren met handjes en voetjes bij wijze van spreken. We hebben ze alle drie nodig en in veel tradities en culturen  wordt er zelfs nog een grotere verdeling gemaakt. Waardoor het vaak meer duidelijk beschreven kan worden.

Ik denk ook niet dat het zinvol is om te proberen bijvoorbeeld van het lichamelijke   los  te komen omdat een zogenaamd geestelijk leven waardevoller zou zijn. Het is niet mogelijk  dan nog betrokken in deze wereld, te functioneren en met de beide voetjes op de de aarde te staan.  

Wat wel mogelijk is is, is onze bewustwording wat meer uitbreiden en duidelijk  krijgen dat we altijd leven, kijken en interpreteren vanuit ons eigen perspectief en dat verbinding altijd mogelijk is .  Als ik  daar bewust  en er vertouwd   mee word  in mijn specifieke  denken en diepere gevoelens dan kan er  rust en  ruimte komen voor de  de alomvattende geest. Dan kan het inzicht ontstaan dat het bestaan en de 100.000 dingem die daarin aanwezig zijn in de enorme ruimte en tijd er mogen en kunnen zijn. Dan wordt de verwarring mider groot  

Ik sta voor de brug en weet dat ik een bepaald  landschap of iets dat me boeit  wil gaan verinnerlijken. Het me eigen wil maken. Het verinnerlijken op mijn eigen manier.  Er is ruimte genoeg. Mijn eigen ziel en innerlijke beleving is al een  een heel universum van ervaringen en de geest is onuitputtelijk. The sky is the limit. 

In die ruimte bestaat mijn hele wereld . Ik ben eendeel van l die zijnstoestand .  Ik kan een keus maken uit de verbindingen die overal aanwezig zij. Ik kan de brug overgaan om me met het landschap van mijn innerlijke en uiterlijke  wereld in liefde te verbinden .  Er werkelijk vertrouwd mee te worden. Er is voldoende ruimte  in mij aanwezig.  Ook als ik menog niet zo bewust ben van de grote ruimte die ik ben en die alomvattende  scheppende ruimte van de geest in en om mij,   heb ik toch de keus me te verbinden  en moeizame ervaringen  kan ik leren te vergeten of los te laten, als ze me teveel belemmeren in mijn grote ruimte.  Alles is mogelijk.

Ik hoef niet mijn hele universum doorlopend op mijn rug mee te slepen.  Hoe meer ik kan laten gaan des te meer zal ik in de ruimte van de rust en vrede van de geest  belanden die als vanzelfsprekend de lege ruimte zal vullen waardoor ik vanuit die alomvattende ruimte en rust ook als vanzelfsprekend kan handelen en acteren op dat wat er voor mijn handen en voeten komt.