De mens als brugfunctie

 Het is al zo bijzonder als we ons werkelijk diep van binnen bewust worden.

Jaja, wat dan?

 Nou me bewust worden dat ik als mens de verantwoordelijkheid heb een goed leven te eiden  en daardoor ook de ruimte kan creëren om  er voor anderen te kunnen zijn. 

Me betrokken weten bij al wat leeft. 

Die houding en dat bewustzijn is heel bijzonder. 

Hoe vaak heb ik dat nou dat ik daar werkelijk  bewust van ben?. 

Het meeste van mijn tijd wordt ik in beslag genomen door de gewone dagelijkse dingen. Niets mis mee hoor maar als ik me werkelijk doorleeft bewust ben van de eerste alinea's op een manier dat het als het ware in me geworteld aanwezig is. Je zou kunnen zeggen; opgeslagen in het lange termijn geheugen. Aanwezig onder alle bezigheden  als een soort gewoonte die ik me eigen heb gemaakt, zou ik me dan toch misschien hier en daar  anders, aangenamer, vriendelijker gaan gedragen?

Ik denk het wel. 

Een brugfunctie naar een betere wereld