Geluk vanuit rust en goede omstandigheden

 Regelmatig ben ik heerlijk aan het grasduinen in de duizenden fotootjes die ik ooit maakte. Hier en daar wat snijden en verbeteren en dan zet ik een en ander op Facebook of/en op instagram.  Evrnals wat ik bijna wekelijks schilder en waar ik een foto an maak.

De hoeveelheden foto's die ik altijd heb gemaakt nee, zopveel maak ik er nu  niet meer. Jaren geleden zat ik met mijn fototoestel op schoot in de bus en fotografeerde in de vakanties onderweg vanuit de bus en tijdens de wandelingen die we maakten in de steden die we bezochten met of zonder gids. 

De busreizen zitten er niet meer in voor mij en ook het fotograferen vanuit de auto lukt niet meer . Vroeger kon ik razendsnel reageren en componeren maar nu moet ik eerst het hele plaatje sacnnen in verband met de blinde fucuspunten in mijn ogen. Voor dat is gedaan is het onderwerp voorbijgevlogen/  dus ik heb daarvoor de moed opgegeven maar...

Nu heb ik die duizenden fotootjes en speel ermee. Haal herinneringen weer naar boven en ben bezig de foto's die ik maakte te bewerken zodat ze zo goed mogelijk tot hun recht komen. En niet te vergeten nu gooi ik  er steeds meer weg.  Dat is wel nodig want ik heb veel te veel bewaard. Wat een geluk dat ik met die digitale wereld om kan gaan en daar een groot deel van mijn plezier uit kan halen. 

Ik plaats hier niet zoveel fotoootjes  die ik wel op FB en Insta plaats. Dat vergt veel geheugen en ik heb geen zin mijn google opslagmogelijkheid  van 15 gig vol te laten lopen  door de foto's op het blog waar ik hoofdzakelijk op schrijf. dus reserveer ik de foto's  op die reclamevreters.  Het is leuk daar gemakzuchtige likejes op te krijgen en het idee te hebben dat er mensen zijn die net zo als ik kunnen genieten van dingen die ik mooi vind. 

Vanmiddag maakte ik een wandelingetje soor het park om bladeren te zoeken voor het werkstuk  van volgende week.

Ik ben zo benieuwd hoe dat uit gaat pakken. Nu ligge ze tussen oapier onder een paar zware boeken en straks is het de bedoeling ermee met verf etc.  te gaan werken. Ik laat me verrassen. 

 Het was heerlijk en wat een prachtige kleuren. 

Een praatje onderweg met een vrijwilligster met wie ik samen een paar jaar op Vreedenhoff werkte en een klein half uurtje alleen maar stil zitten  aan het water. 

Die rust kende ik 30 jaar geleden niet. Dan dprong ik binnen 10 minuten weer op omdat me iets te binnen schoot. Rust zit niet in de afwezigheid van drukke omstandigheden maar vanuit de rust die in jezelf gevonden kan worden ook onder drukke omstandigheden. 

Die ust bracht me de dagelijkse meditatie training. En niet alleen rust maar ook de mogelijkheid om te leren zien te genieten en bewust geluk te ervaren. Met alles wat er is. Ook te aanvaarden dat alles er mag zijn zoals het er is.

Het leven is zo goed. Kon kon  iedereen dat maar zo ervaren  

Ja ik weet het  wij leven onder bijzonder  goede omstandigheden en dat is niet iedereen gegeven. Het nieuws laat dat maar al te hoed zien. 

Daarom is het belangrijk de tijd  en de ruimte die we hebben goed te benutten voor ons en ieders welzijn