Soms is het moeilijk te bevatten. Verandering is er altijd doorlopend. Er is niets dat hetzelfde blijft en soms word ik me daar pijnlijk meer bewust van en is leren accepteren een gegeven. Zeker bij het ouder worden.
Ik heb vriendinnen waar ik tientalle jaren mee optrok. We hebben elkaar nooit uit het oog verloren. Maar nu de jaartjes gaan tellen zijn er al twee vriendinnen niet meer onder ons, van een andere vtiendin kreeg ik pas te horen dat ze nu alzheimer heeft en vandaag kreeg ik bericht dat de volgende vriendin gevallen is in een andere stad en daar in het ziekenhuis behandeld wordt omdat ze de heup en schouder heeft gebroken. En daar hangt natuurlijk in ieder geval een revalidatie route aan vast.
De vriendin die ik werkelijk het langste ken huppelt met veel doorgemaakte ziekten, ongemakken en ongevallen nog steedus vrolijk verder
Mooi is wanneer je na zo'n lange verbondenheid van af je tiende jaar samen je tachtigste verjaardagkunt vieren. Daar ben ik en zijn wij heel blij mee.
Misschien schreef ik daar al in een vorig blogje over.
Maar ik hoop ook dat mijn andere twee vriendinnen er op een goede manier doorheen zullen komen. En ik realiseer me dan toch ook weer de eindigheid van dit leven.
Die pijnlijke veranderingen komem steeds dichter bij e roepen veel emoties op.
Ikvoel dan ook hoe naast mijn medeleven er bij mij ook boosheid baar boven komt over zo n valpartij terwijl ik haar twee weken geleden nog zei dat ze een rollator moest gaan gebruiken. Maar ja daar heb je niks aan, aan, aan die boosheid. Daar is niemand meegeholpen. En daar ga ik het echt nietmeer overhebben. En voor mijzelf werkt het ook niet op een goede manier dus laat ik het gaan.
We denken over het algemeen dat we het nog wel kunnen omdat de teloorgamg zo langzaam gaat. De werkelijkheid is niet zichtbaar omdat de gewenning zo la gzaam en groot is.
Ik merk het aan mij ogen. Ik zou denken dat ik nog wel auto zou kun en rijden. En dat is echt niet de werkelijkheid want die zien we nooit objectief. Dat denken we wel maar echt niet hoor. De werkelijkheid wordt altijd vertekend want die is verbonden met onze gevoelens en ideeën onze achtergronden, cultuur, gewoontepatronen en ga zo maar door. We kennen en weten nooit iets objectief.
Dus lieve vrienden voel je nergens te jong voor en pak alle mogelijkheden of hulpmiddelen aan die er te ktijgen zijn om ongelukken zoveel mogelijk te voorkomen.
Wat een prachtige foto! De eeuwige schoonheid van het ZIJN!
BeantwoordenVerwijderenEn koester je vriendschappen. Je weet nooit,hoe lang dat nog kan
BeantwoordenVerwijderenDe beperkingen sluipen er soms langzaam in en soms overkomt het je ineens zoals jouw vriendin. Wat als dit of dat helpt dan niet meer. Strooit alleen maar zout in wonden.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke foto van jullie twee!
BeantwoordenVerwijderen