Hoe word ik gelukkig onder alle omstandigheden

 Ik ben nog een beetje aan het nasudderen over invloedsferen en de keuzes die we maken om ons met mensen en leefwijzen teverbinden waar we voor kiezen. 

Wat ik zie gebeuren is dat die keuzes voortkomen uit onze eigen gesteltheid en in de moderne tijd van privatisering   en dus recht op privacy is die gericht op wie en vooral wat we zijn.  Er wordt gezocht naar bevestiging en contacten, leefsferen waarbinnen ieder persoonlijk zich goed voelt. 

Dit hier ben ik en ik wil mijzelf kunnen zijn binnen mijn eigen achtergronden en dat daar zijn de anderen. Daarmee staan we niet meer naast maar tegenover elkaar.

Dieverdeeldheid zie ik overal terug. Iedereen gaat voor het eigen wel en wee. Of het nou gaat om politiek, kleur, cultuur, geaardheid, geloof en wat dan ook, er is geen of weinig ruimte voor de ander. 

We hebben de mond vol over integratie maar de ander anders laten zijn en  in de eigen waarden laten en als volledig mens behandelen zoals hij/zij/ is, is ver te zoeken  als hetover mijn  eigen grenzen dreigt te gaan. En dat geldt voor alles en iedereen in de sybculturen vise cersa , mijzelf incluis. Ook al doen we nog zo ons best we zullen er altijd tegenaan lopen. 

Geen probleem zou je denken er is ruimte genoeg.  Ja inderdaad leven en laten leven. Maar de praktijk werkt anders want het gevoel en  de verbondenheid van het werkelijk, samen volledig mens zijn met elkaar is vaak ver te zoeken.  

Onze grenzen die we overal afbakenen  binnen privatiseringen, mogelijkheden, recht hebben op, het idee in  het nauw gedreven te worden door de ander, het is allemaal zo overweldigend dat er een bekrompen en agressieve samenleving is ontstaan.

Niet dat het alleen van deze tijd is hoor. Het is van alle tijden en er is eigenlijk niets nieuws onder de zon zij het onder sndere omstandigheden.  De mensheid in zijn totaal zal niet zomaar veranderen. Dat is al eeuwen zo doorgegaan. Altijd weer onder andere omstandigheden.

Maar zo'n overdenking geeft mij wel dat zetje om me echt nog meer te willen richten op  de invloedsfeer van compassie en liefde. Dat zijn de enige componenten om die cirkel  van haatdragendheid en bekrompen denken  te doorbreken. Het probleem is dat we hoofdzakelijk   alleen aan het eigen welzijn denken.  Ik loop gevaar, ik kom tekort, ik voel me niet goed, ik word ziek, ik leef in angst.

Liefde mededogen dat hebben  we allemaal  van nature in ons, Dat dragen we in ons.ssoms helaas  weggestopt maar het is een prachtige  menselijke kwaliteit die we met ons meedragen.. Dat is het overkoepelende wat ons tot mens maakt. 

De beperkingen en blokkades die de gerichtheid op het zelf geven kunnen doorbroken worden door de openheid van medemenselijkheid en het liefdevol aanwezig zijn.  De focus verleggen Dat schept een overkoepelend gevoel en sfeer van saamhorigheid.  Het geeft ruimte  aan een liefdevol hart dat zich door de concentratie op het zelf met al zijn angsten opgesloten heeft en altijd moetvechten voor zelfbehoud. Maar in liefde mededogen is alles als vanzelfsprekend aanwezig. Dan is er geen gevecht nodig. Daar leren we luisteren naar de ander in plaats van reageren. Daar wordt iedereen als normaal mens gelukkig  van.

Ik ben gewoon lekker aan het fantaseren op mijn tablet