Poehpoeh.
Zo langzamerhand heb ik meer dan ganoeg door youtbe geserved. Ik ben nog niet overal achter en kan er nog niet mee wat ik zou willen maar dat heeft geen haast. Er zijn ook nog andere dingen op de wereld, gelukkig. Daar word ik blij van.
De kerstsfeer begint me ook al aardig in de botten te zitten en het lijkt of alles in nij zich daarop richt.
Wat is dat dan die kerstsfeer?
Voor mij op dit moment een soort algeheel saamhorigheid gevoel niet alleen van binnen uit. Alsof het zowel binnen als buiten mijzelf aanwezig is. Daar werkt deze kerstperiode zeker aan mee. Een gevoel dat de hele wereld zich iets meer aan het afstemmen is.
Natuurlijk kan dat aan mij en mijn gerichtheid liggen maar over het algemeen is dat toch al eeuwenlang de insteek naar het kerstfeest en dat is invoelbaar. Ondanks alle ellende die er ook altijd is
Duidelijk wordt het me hoe iedereen, en sommige misschien iets meer dan anderen, onder de invloedsfeer staan van dat waar een ieder zich mee wil verbinden in samenhang met de omstandigheden waarin we verkeren.
Soms bij toeval maar zeker ook door de keuzes die we bewust kunnen maken kunnen we onze geest in een bepaalde richting focussen als we stil zijn en aandachtig.. De keuzes die we daarin maken zijn heel belangrijk en hebben veel invloed op ons hele leven en de innerlijke gevoelens. Ze missen ook zeker hun uitwerking niet op onze omgeving. We beinvloeden de mensen waar we mee omgaan zoals ze omgekeerd ons ook beinvloeden.
Natuurlijk kom je niet altijd om heen als je je niet met negatieve en onaangenama dingen wilt verbinden. Het is oefenen om aandachtig op te merken welke keus je in ieder moment kunt naken. Hoe je je eigen geest wilt richten. Dat opmerken (waar het in feiten om gaat) noem ik oefenen om dat ik het zelf zo ervaar. Het is ook een eigen verantwoordelijkheid van ieder persoonlijk om te kijken naar de manier van leven die verbonden is met je keuzes waardoor je het beste functioneert voor jezelf en ook naar je omgeving. Want je kunt er pas zijn voor je omgeving als je zelf goed in je vel zit.
Het is mogelijk om in de rust van mezelf aanwezig te zijn en te blijven. Maar ook ervaar ik dat ik bij wijze van spreken zo licht ben als een veertje dat door het ninste geringste weggeblazen wordt .
Je zou het kunnen vergelijken met in alle rust en stilte in de diepten van de wateren van de geest om mij heen kijken, ervaren en handelen maar steeds weer als een luchtbel mee naar de oppervlakte worden genomen om daar in de verschillende weerssituaties terecht te komen en vervolgens daardoor meegenomen of misschien wel overweldigd te worden. Een voortdurend heen en weer gaan iedere keer terug naar dat perspectief van uit de diepe oceaan van de geest om daar de stabiliteit terug vinden.
Een voorturend meegenomen worden doordat de opmerkzame mindfulness op een laag pitje staat of helemaal verdwenen is.
Hoeveel beter en leefbaarder is deze wereld met alles erop en eraan vanuit het perspectief van die open diepte van de oceaan. De helderheid van de geest waarin de stormen niet verdwenen zijn maar waargenomen worden vanuit een ander perspectief. Vandaaruit met het leven omgaan is een zoveel soepeler staat van zijn, is mijn ervaring.
Twee citaten die ik hoorde:
Je kunt de wereld niet met leer bekleden maar je kunt wel schoenen aantrekken.
Er zijn geen heheimen er is alleen oefening.
Ik maakte deze op mijn tablet van een tekeningetje met een uitgeknipt fotootje. Een beetje stoeien met nieuwe mogelijkheden die ik vond.
Ziet er heel leuk uit! Zelf ben ik eindelijk weer begonnen met schilderen, maar; You-tube was mijn redding en tegelijk bijna m'n ondergang...Probeer iets te minderen nu.
BeantwoordenVerwijderen