Mijn ideeën over spiritualiteit

 

Ik schreef op mijn  eigen wijze onderaan het laatste blogje dat ik iedereen een mooi spiritueel weekend wenste en nu ik daar later over nadenk begrijp ik niet waarom ik dat deed. Ik heb niet zoveel met dat woord spiritueel dat tegenwoordig te pas en te onpas overal voor wordt gebruikt zonder dat het nog enige betekenis heeft, althans niet voor mij.

 Spiritaliteit heeft voor mij alles te maken met mijn eigen hebben en houwen ter discussie te stellen om erachter te komen wat zich allemaal in mij afspeelt en of het beantwoord aan de vraag of ik wel een liefdevol en mededogend mens ben. Hoe ik functioneer binnen de context van het menselijk bestaan en in samenhang met de eenheid van alle bestaan. Dat ik een ben met alles en daardoor invloed heb op dat alles. Dat al mijn handel, wandel en denken uitwerking heeft op mezelf, de natuur en de mensheid  want daar ben ik me misschien lang niet genoeg van bewust. 

En dan kom ik mijzelf maar al te vaak tegen in mijn tekortkomingen. In mijn boos zijn in mijn ongeduld in mijn onbegrip in mijn ... en zo kan ik nog wel even doporgaan.  Dat is niet erg en daarvoor steek ik niet beschuldigend het wijsvingertje in de hoogte. Ik probeer het liever met meer humor te benaderen zo van : Kijk mij nou weer eens.  Intussen  wordt het me dan duidelijk wie en wat ik ben. Gewoon mens met de mensen met ook heel veel mooie dingen. Met alle mooie, moeilijke en soms zware dingen die het leven met zich meebrengt en waar ik niet altijd even liefdevol mee omga. Het geeft me steeds meer begrip voor mezelf en voor het leven van anderen, mijn medemens want die doet vaak  dingen  die ik niet begrijp en door analyse kom ik zulke onbegrijpelijke dingen regelmatig ook in mijn eigen leven tegen. Door dat te leren zien en erkennen komt er meer ruimte voor mezelf en voor de ander'.

En natuurlijk in eerste instantie moet je als persoonlijkheid zelf goed in je vel steken. Dat is een eerste vereiste.  Maar al te vaak ging dat in de christelijke traditie mis omdat men er vanuit ging dat je opofferen een groot goed was en zaligmakend en dat ging dan vaak ten koste van het zelf en kwam men behoorlijk in de problemen terecht omdat er grenzen zijn aan wat een mens op zijn nek kan nemen. Natuurlijk is die draagkracht voor iedereen anders en spelen daarin ook fysieke problemen een grote rol Daar mag nooit overheen gewalst worden. Daar moet veel duidelijkheid over zijn.

In mijn eigenwijze blogje wil ik de antwoorden zoeken die in mijzelf besloten liggen. Vaak onder de oppervlakte en het is helemaal niet de bedoeling dat iemand anders daar dan iets mee zou moeten doen. De antwoorden op analytische vragen zijn alleen maar in jezelf te vinden en daaraan kun je alleen maar je eigen conclusies verbinden die voor jezelf passend zijn op dat moment. In een andere periode van het leven heb je kans dat je aan dezelfde vragen weer heel andere conclusies verbindt dat maakt het leven eindeloos boeiend en vernieuwend en aldoende steeds stapjes makend in de richting van meer menselijkheid ten opzichte van de mededmens. Dat is mijn weg in spiritualiteit.  Ondersteund door meditatie om te leren geconcentreerd bij het onderwerp van innerlijke vraagstelling te blijven. Datgene waar ik me in wil verdiepen. En dat zijn altijd dingen over het leven zelf dat ik in alle dagen tegenkom onder allerlei omstandigheden. Hoe sta ik erin en hoe ga ik ermee om. Draait alles weer om mijzelf zoals gewoonlijk of kan ik een een beetje meer rekening houden met het geheel.

Dat is voor mij een weg van  spiritualiteit die bij velen blijft hangen in het gevoel van zo ben ik nu eenmaal en zo ga ik ermee om, denkend dat er geen verandering in het zelf mogelijk is. De ervaring van mij en met mij van velen is dat er altijd verandering mogelijk is mits iemand dat wil,  het gezien wil worden en iemand daar open voor kan staan. En dan nooit door over de eigen grenzen van de mogelijkheden te gaan.

Natuurlijk kan je zeggen dat is mijn ding niet dus daar begin ik niet aan of ik wil er gewoon helemaal niets mee. Ook prima toch.

Maar bij die omkering, het verder kijken dan het egocentrisch perspectief, daar begint voor  mij spiritualiteit. Dan begin ik heel voorzichtig bewust de persoonlijkheid in dienst te stellen van het geheel. En dan is er  een hele weg te gaan met steeds meer perspectieven en uitzichten op een bredere horizon.  Heel langzaam kunnen vastgezette en ingesleten  gewoonte patronen die  zo frustrerend kunnen werken op mijn doen en laten,  losgelaten  worden. Niet onderdrukt, nooit onderdrukt maar herkend gaan worden in de analyses. Er hoeft niets meer worden vastgehouden. Alles mag er zijn zoals het is. Maar de herkenning zonder oordeel maakt de dingen in mezelf losser.

Een eenvoudig voorbeeld. Ik heb opgemerkt dat ik heel langzamerhand me niet meer zo snel aangevallen voel want er is niets vast in mij. Ik kan veranderen op een manier  zoals ik dat zelf zou willen. Ik kan vrij beschouwen of er waarheid schuilt waarin ik me aangevallen voel. Zo ja dan kan ik er mijn voordeel mee doen. Klopt de aanwijzing niet dan hoef ik me ook niet aangevallen te voelen.

En heel misschien is er ook een tikkeltje meer geduld ontstaan en dat allemaal alleen door opmerkzaam heid. Totdat ik weer in de valkuil trap en denk Kijk mij nou weer 😊

Dat geeft ruimte. Zo kan ik meer leven met de dingen van alle dag en open staan voor alles wat er is

Ik ging naar de kapper (lekker gekortwiekt voor de zomer) en maakte een wandelingetje terug. Wat een prachtige bloesems kwam ik tegen.