Als niemand het doet.

 Dan zal ik het doen. 

Die uitspraak heeftme altijd geintrigeerd  en werd gebruikt dpor iemand die ik hoog in het vaandel heb staan. Ik dacht, dat gaat mij nooit lukken. 

Maar waar voelde ik me eigenlijk zo toe verplicht toen ik dacht, dat gaat mij nooit lukken. Wat voor ideeën  had ik mezelf opgelegd? Ideeën  over iets waar ik aan zou moeten voldoen?wat was het plaatje dat ik in mijn hoofd had gemaakt? Waarom? Waarvoor? 

Nu ben ik op een heel ander punt in mijn leven beland en kom tot heel andere conclusies. Als ik graag ergens voor wil gaan is er geen sprake meer van niet lukken. Met enthousiasme  ga ik er als vanzelfsprekend voor zonder mezelf geweld aan te doen.

Het is alleen maar een kwestie van me sterk betrokken voelen en er op een manier willen zijn waarin ik me senang voel en dan is voor dat 'gaan', daarvoor is geen brug te ver.  Al het andere laat is los, daar hoef ik niets mee te doen. Ik laat het achter me en ik ga voor dat wat belangrijk is zonder me zelf geweld aan te doen. Er hoeft ook niet meer iets te lukken en dan kan er ook niets meer mislukken. Het gaat zoals het gaat en ik ga ervoor.  Ik heb geen hoogstaand doel voor ogen. Ik wil er zijn voor  dat waar ik voor ga. 

Het wordt me steeds duidelijker en daar kan ik heel blij en enthousiast van worden. 

En misschien denk je ja waar ga je dan voor? Nou eigenlijk kan ik dat op iedere doelgerichtheid gebruiken maar ik hoef geen carrière meer te maken, gelukkig.

Voor mij is het heel simpel geworden ik ga om er te mogen zijn met alles erop en eraan voor alles en iedereen die me dierbaar is. En dat zijn er heel veel.

En die zijn allemaal het belangrijkste. Niets is belangrijker dan al mijn lieve naasten. En degene waar ikme betrokken bij voel. Die net als ik allemaal gelukkig willen zijn.

Maak er een mooi spiritueel weekend van 🥰