De ene keer kom ik mijn bed fris en fruitig uit en de andere dag met de tong op de schoenen. Ik heb geen idee hoe dat komt maar het is er gewoon.
Vanmorgen zouden we boodschappen doen en dat is best een hele klus. Voor onszelf is dat niet zo moeilijk ik loop de winkel door en dan pakken wat we nodig hebben. Mijn lief haalt ook de boodschappen voor zijn moeder maar dat is different cook. Dat luistert heel nauwkeurig en gaat via een aanbiedingenblaadje. Een enorm gezoek naar het juiste artikel en waar het ligt. In de hoop dat het juiste wordt meegenomen. Ik bemoei me daar maar niet meer mee want dat is werkelijk niet mijn ding. Wel help ik hem af en toe met het zoeken alhoewel dan mijn ogen het vaak af laten weten omdat ik de beschrijvingen mniet meer kan lezen.
Maar vanmorgen was het weer zover. Dood mpe en nauwelijks in staat de douche te drogen wat ik normaal wel altijd doe. Ik heb dan veel meer tijd nodig om bij te komen. Het lijf wil gewoon niet. Dus ging Fer alleen. Onze eigen boodschappen doen we later wel dat komt niet zo nauw. Er is altijd wel wat in huis.
Vanmiddag naar een zieke vriendin. Dan ben ik wel weer een beetje bij bloed en is de energie wel weer terug.
Toch vind ik het vreemd dat het lijf dan niet wil terwijl de lust om dingen te doen er wel degelijk is. Je zou toch denken dat het een beetje meer synchroon zou moeten lopen maar dat is bij het ouder worden kennelijk niet het geval. Alhoewel ik toch wel merk dat het invloed heeft. Het lijkt alsof het enthousiasme van iets willen doen toch op een wat lager pitje komt te staan als het lijf aangeeft dat het moeilijk is.
Op zich vind ik het een hele toer om goed met mezelf om te gaan en te luisteren naar mijn lijf en tegelijk te ervaren dat de lust om eroverheen te walsen er wel is maar soms ook niet en dat er dan weer anderen afhankelijk zijn van mijn beslissing om iets wel of niet te doen. Een goed afweging maken , ja dat vind ik lastg.
Wat een verwennerij weer
Ik kreeg een bos bloemen uit de tuin
van vriendinneke.
