Reflektie op ontwikkelingen en loslaten

 Vanmorgen heerlijk uit kunnen slapen. Dat was wel nodig want we zijn erg moe geworden na al het gedoe rond de mantelzorg voor de gevallen schoonmama. Ik ben er verder wel niet direct bij betrokken alhoewel ik die nacht  samen met Fer geprobeerd heb haar in bed te krijgen maar dat kunnen we niet meer.  Dus 112. Natuurlijk heeft het ook op mij impact.

De volgende dag waren broer en zus ook weer beschikbaar en dat is fijn.

Ze had de eerste dag doorlopend iemand die voor haar zorgde. Met azijn  drieën was dat te doen Mmaar veel langer zou moeilijk worden.  Nu is ze  zelf ookwat bijgekomen maar heeft toch weer veel ingeleverd, veel pijn  en hoplijk gaat er meer zorg komen maar dat is in deze tijd maar zwaar de vraag. Plus dat ze daar dan ook zelf nog voor open moet staan. 

Ik begrijp dat niet. En ook begrijp ik niet waarom oude mensen  die het steeds moeilijker krijgen zo moeilijk hulp kunnen aanvaarden van anderen dan eigen kinderen die vaak  ook al oud zijn.. Dat is wat ik tegenkom.  Vast zitten in oude patronen en die niet los kunnen laten. Het maakt het leven zo moeilijk. Niet alleen voor henzelf maar ook voor anderen. 

Maar misschien heb ik te weinig zicht op de innerlijke bewegingen van mensen die nooit bewust bezig zijn geweest met loslaten. Die nooit hebben bedacht hoe het leven zal zijn als je afhankelijker wordt en hoe je dan  op kunt pakken wat er in het leven nog wel mogelijk is.  En dat is gebruik maken van alle mogelijkheden die er zijn ook al is dat niet wat je zou willen 

Erverandert erg veel in je leven. En oud en afhankelijk dat zijn anderen maar denk je ook na over je eigen manier van leven . Hoe zal je zelf zijn als je zo oud of afhankelijk bent. Hoe vast zit je in je eigen problenen en gewoonten? Kun je met de stroom meegaan om zo goed mogelijk te leven onder de gegeven omstandigheden. Dat zijn dingen waar ik veel over nadenk en de voorbeelden liggen voor het grijpen.  Voorbeelden van creatieve openheid en voorbeelden van vastgeroeste onmogelijkheden. 

Ik vind het toch ook vreemd de manier waarop alles tegenwoordig is geregeld. Op zo lang mogelijk thuis wonen. Geen verzorgingshuis meer en die er wel zijn die zijn onbetaalbaar voor de gemiddelde mens met een modaal inkomen. Laat staan voor mensen die dat niet hebben.

 Een groot huizen tekort en ouderen die genoeg zouden hebben aan minder woonruimte. Ze houden huizen bezet voor jonge gezinnen. Daar zou heel wat winst te halen zijn voor de woningnood.

Zou ik mijn grote appartement op kunnen geven en loslaten ter zijner tijd?

Tiny house