Wurggreep

 Wat zijn wij mensen toch vreemde wezens

Alrtijd op zoek naar geluk daar waar het niet te vinden is en het ons altijd weer ontglipt. Als we het even hebben willen we het vasthouden en dat  is onmogelijk omdat altijd weer alles veranderd. En dan gaan we weer op zoek naar het volgende geluksmoment. Een gebed zonder einde.

Lijden aan verandering noemt de Boehddha het. En zolang er nog maar van die geluksmomenten zijn hebben we niet eens in de gaten hoe we onszelf en anderen daarmee in een wurggreep houden of onnodig extra belasten. En dat vaak volkomen onbewust.Dan klinkt die uitspraak wurggreep heel heftig en verzet je je daar tegen . Het valt toch allemaal wel mee.

Het probleem zit echter in het ouder worden.  Dan laat het ich pas echt zien. De geluksmomenten zijn steeds lastiger bereikbaar en hoe meer last je krijgt van de veranderingen die bij het ouder worden horen.  Steeds meer lijden aan verandering wordt zichtbaar en geluksmomenten vind je niet meer daar waar je ze vroeger vond. Er is veel veranderd. Geluksmomenten worden naarmate je afhankelijker wordt ook meer afhankelijk van de hulpverleners of mantelzorgers en dan wordt die  wurggreep pas echt zichtbaar. 

Dan komt er lijden aan ziekte bij om nog maar te zwijgen over een dichterbij komende dood. 

Het hele leven hebben we de tijd pm te leren omgaan met diepgaande veranderingen en het geluk te leren vinden daar waar het stabiel en onveranderlijk aanwezig kan zijn.  Terwijl we daar geen aandacht aan besteedde hebben we ons uitgeleeft in het zoeken naar het vergankelijke geluk waar op zich natuurlijk niets mis mee is maar we probeerden het vast te houden en ook toen al was het dat een wurggreep die we niet eens opmerkte 

Ik hoop me daar steeds diepzinniger van bewust te zijn zodat ik Stabiliteit, Aandacht en Ontspanning in mijn eigen geest kan cultiveren waardoor het mogelijk wordt mee te gaan met de verandering en niemend mijzelf niet uitgezonderd in een wurggreep houd. 

 Dat er liefde mededogen in de wereld mag zijn met al wat leeft.  Want er is wel degelijk een weg die voert naar onvergankelijk geluk. 

Dat ziet er alleen anders uit dan we gewoonlijk met ons brein bedenken.