Het is echt heftig

Soms komen alle dingen tegelijk op me af. Ik denk dat iedereen dat wel herkent. Dat bedenk je niet van te voren het gebeurd gewoon.

Wat ben ik blij dat Fer zei nee niet deze week de foto's maken voor de funda maar maandag is vroeg genoeg.  Nou die tijd hadden we in ieder geval wel nodig want wat er allemaal tevoorschijn komt en wat er weg moet. Het is af en aan rijden met spullen die of weg moeten of wegggebracht naar iemand die ze nog wel hebben wil. Maar dat is nu dus niet het enige 

Wantwar gebeurd er Maandag in de namiddag?. .. Een telefoontje van de zorg van schoonmama. Ze doet niet open en ze horen haar roepen. Wij er met spoed naartoe en dan  heeft ze al uren op de grond gelegen met een gebnroken heup.  Ambulance,  alle telefoontjes plegen, naaar het ziekenhuis etc. Schoonzus op valkantie in Spamje  die dus niet lkan helpen met sommihge dingen die noodzakle;lijk zijn want er komt dan nogal wat om de hoek kijken.. Maar goed dat is lastig maar ik ben het gewend  als enig kijnd en het komt wel goed . Ook broertje doet wat hij kan.  Maar voor ons komt het er allemaal extra bij en  ik ben indedaad al moe van de opruimwerkzaamheden voor de verhuizing het gaat heel langzaam op mijn leeftijd en en nui komen er nog allerlei dingen bij waar Fer voor moet zorgen en de bezoekjes aan het ziekenhuis. Er moet een rolstoel komen en hoe gaat het verder lopen of misschien loopt 'het' niet meer ? En dan zijn ze ook nog de hele Velperweg, de doorgaande weg naar ons appartement aan het renoveren  waardoor er allerlei omleidingen etc een rol spelen. 

Enfin de rolstoel is in ieder geval al gehaald dan hoeft dat niet op het laatste mioment want het zou zo maar kunnen dat ze maandag als de fotograaf ook hier komt ook nog eens naar het revalidatie centrumn moet. We zullen het wel zien. 

  In een woord:

het is heftig.

Inrussen is ma geopereerd en het is goed gegasan. Maar toch, Ze is 94 en wordt volgende maand 05 het is maar de vraag hoe het zich allemaal zal ontwikkelen na de revalidatie. Ze heeft nog steeds zelfstandig gewoond alhoewel het steeds moeilijker werd en ze om de haverklap viel.  Dus je kon erop wachten dat het mis zou gaan.  Nu zitten we er in ieder geval midden in. en wachten de hele gang van zaken maar af. 

Tussen de bedrijven door gaan we verder met opruimen om ons huis zo goed mogelijk op dwe foto te krijgen voor maandag.  En niet te vergeten zijn we ook nog  gaan stemmen 

En wat verhuizen op zichzelf betreft Geri. Ach dat gaat stap voor stap. Je valt van het een in het ander en doet wat zich op dat moment voordoet.  Ik deed het al zo vaak dan went het. We wonen hier nu 19 jaar en dat is de langste periode dat ik ooit in een huis woonde. Daar zou ik me dus zeker van tevoren geen zorgen over maken en als het zover is  moet je je gewoon verheugen op de nieuwe dingen die er allemaal op je pad zullen komen.  Want als je verhuist kies je toch voor iets waar je echt zininin hebt, niet?  Dat kun je beter doen dan gedwongen in een situatie terecht komen waarin het niet anders meer kan en je geen keus meer hebt. 

Vrije vogels

Of had ik deze foto er al opgezet? Nou ja, dat is ook niet zo erg. Ik schilderde het en passant  maandagmorgen ook nog even  op het schilderatelier van de KWA .  Je kunt toch maar een ding tegelijk doen he. En nu dus even de tijd genomen om een blogje te schrijven. Van blogjes lezen komt nu dus echt weinig of niets