Zo leuk deze foto die een herinnering oproept. Ik vond hem in mijn archief.
Na de oorlog had mijn moeder wel een naaimachine. Hoe ze daaraan was gekomen vertelt mijn herinnering niet maar wel dat toen ze van de evacuatie terugkwamen in hun huis in Arnhem er totaal niets meer was. Alles was leeggeroofd tot de lampen aan het plafond toe
Het was een trapnaaomachine en als geroutineerd atelier naaister zou ze dolgraag een elektrische hebben maar dat zat er financieel echt niet in. Maar mijn vader wist raad.
Hij wist aan een oude stofzuiger te komen en sloopte er de motor uit die hij weer aan de praat had gekregen.
Een aandrijf riem om de draaiende pen die uit de motor stak, verbond hij met het vliegwiel van de baaimachine .
De mmotor werd aangezet met een drukknopje dat hij op de trspper vsn de machine bevestigde. Er zat alleen geen mogelijkheid in van een lsngzame start en stop. Fus schoot de machine als een razende van start.
Geen probleem voor mijn zeer handige moeder die er onder meer heel wat jurkjes voor mij op in elkaar stikte.
Toen ik naar de grote school ging dat was in 1950 spelde ik de tekst op de machine als ik naast haar zat.
N.A.U.M.A.N.N
Wat handig van je vader. Zo maalde de boer in Frankrijk zijn meel in een zelfgebouwde molen,aangedreven door een oude vrachtwagen
BeantwoordenVerwijderen