Nieuwsgierig

 

Hopen. in 2025

2024 / 2025

 Ik heb niet zoveel met 'hopen'.

Ik hoop dit ik hoop dat. Het is passief en het maakt patronenvan afhankelijkheid in het leven waar ikzelf uiteindelijk verantwoordelijk voor ben in de zin va:n hoe ga ik om met wat me te wachten staat. want aan de feiten op zich is niet zoveel te veranderen door mij. Ik kan dus hooguit hopen dat iets me niet overkomt waar ik geen zeggenschap over heb.. maar ik kan me wel concentreren op mijn houding. Wat doe ik ermee.

Als ik terugkijk op mijn leven merk ik op dat ik van de grootste problemen misschien wel het meeste heb geleerd. Maar of grote problemen noodzakelijk zijn om er iets van te leren, nou dat geloof ik ook weer niet. Sommige mensen hebben al veel wijsheid in zich en weten onder grote druk met problemen goed om te gaan. Ik heb ervan moeten leren en leer nog steeds. 

Maar het hopen op geluk in mezelf dat soms diep weggestopt echt wel altijd aanwezig is dat is zo passief daarvoor moet ik echt zelf aan het werk. Me bewust worden van al het goed dat er gewoon is. en dat cultiveren in mezelf zodat ik daar volkomen van doordrongen ben onder alle omstandigheden. Daar kan ik werkelijk iets mee doen. Er steeds weer bij stil proberen te staan 

Ja dat gaat heel ver want alles is eindig ook gelukkige omstandigheden zijn eindig en niet meer gelukkig zijn, heeft vaak te maken met die eindigheid. en daarmee te kunnen leven terwijl ik dankbaar terugkijk op het goede dat was en dan moedig verder gaan, dat is op zich al een hele levenskunst.

En precies dat wens ik iederen toe voor het volgende jaar. De kracht en blijdschap te kunnen leven met alles dat er is In samenhang met de hoop op goede omstandigheden die we niet in de haqnd hebben, Maar het is goed regelmatig stil te staan bij wat er nog wel is, en niet passief in hoop te blijven hangen. Hoop op goede omstandigheden die altijd veranderen en nooit hetzelfde blijven. 

Allemaal een mooie jaarwisseling. 

Tijd

 DAGGEDICHT - Rutger Kopland (1934-2012) – Tijd

Tijd

Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook

nooit te zullen weten wat het is

en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder

dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven

zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt

naar iets in zichzelf, iets ziet daar

wat het meekreeg

zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten

van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat

een verte voorbij onze ogen

het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken

dat ooit niemand meer zal weten

dat we hebben geleefd

te bedenken hoe we nu leven, hoe hier

maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder

de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd

niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik

buiten onze gedachten is geen tijd

we stonden deze zomer op de rand van een dal

om ons heen alleen wind

(Uit: Verzamelde gedichten. Van Oorschot - Rembrandt, een van de laatste zelfportretten, 1669. Mauritshuis, Den Haag)

Kerstfamilie

 De kerstdagen zijn weer voorbij en vanmorgen moesten we wat boodschappen doen. Oom voor schoonmama. De afgelopen weken heb ik heel veel naar kerstmuziek geluisterd en zo apart... de twee kerstdagen is het daar naywelijks van gekomen maar bij mij van binnen was tde kerstsfeer blijven hangen en niet meer verdwenen. 

Zo fijn dat mijn oudste zoon en schoondochter er waren met familie. Kind en kleinkinderen.  En dan hebben we nog een weekend in kerstsfeer met jongste zoon en famili alvorens de jaarwisseling alles weer tot normale proporties terus gaat brengen.

Wat zal het nieuwe jaar gaan brengen? De jaren lijken steeds korter en ze vliegen me door de vingers. Steeds meer word ik geconfronteerd met de eindigheid van alles ook van mijzelf en zoals misschien wel duidelijk is zak ik daarvan gelukig niet in de put maar geeft het me dat beetje extra om iedere dagheel bewust  geluk te kunnen ervaren in alles dat er op mijn pad komt. Hooelijk blijft dat zo en zijn er altijd veel mooie momenten van geluk  onder alle omstandigheden.

Dat wens ik iedereen toe.

Kwantum fysica, god en boeddha.

 Zo rond de kerst lees ik altijd graag in publicaties of boeken over de christelijke mystiek.  Op een of andere manier trekt het me aan omdat mijn wortels toch in het westerse christendom liggen alhoewel ik nu de Boeddhistische filosofie volg en het in mijn  leven in praktijk  probeer te brengen.  Altijd weer probeer ik de ruimte die ik daar heb leren ervaren ook terug te vinden in de mystiek en dat lukt hier en daar wel maar ik vind dat lastiger te ontdekken dan in  de  Boeddhistische traditie die als basis  leeg is van op zich zelf bestaan. 

Ik heb dan  de chtistelijke dogma s en beeldvorming met behulp van  die Boeddhistische filosofie achter me gelaten en duid betreffende  verhalen als symboliek wat het zeker niet minder mooi maakt.  Ze  bevatten veel waardevolle instructies  die inzicht geven  aan degene dieverder kijkt dan het verhaal om tot diepzinige zelfreflexie  te komen. 

Toch kom ik in de mystiek altijd weer teksten tegen die er aan de ene kant sterk voor pleiten het godsbeeld dat velen in zich geworteld zien, los te laten om tot nieuwe inzichten te komen maar als ik doorlees merk ik hoe lastig dat voor velen  binnen die traditie moet zijn dat te zien of te verwerkelijken

De mens is altijd weer geneigd  iets vast te pakken en er een concept op te plakken want  wat eerder verworpen werd, daarvan  wordt een paar regels verder gezegd dat we er een verbinding mee moeten maken want God is je schepper.

Hoe werkt dat je leeg maken van god en je er toch aan overgeven? Mijns inziens een dilemma dat niet eenvoudig te bevatten is omdat  in de mystiek gebruik gemaakt wordt van die ene  en al overheersende naam van  'god'.

Anders dan de tora en de joodse traditie waar god vele namen kent en daarmee verschillende kwaliteiten IS 9 (dus niet heeft)  zoals dat in de zgn kabballistische levensboom gezien kan worden. Dat alleen al zou het iets duidelijker kunnen maken en daarmee kan dan een verbinding worden gelegd. Een verbinding met de kwaliteiten die ook in de mens zelf in potentie  aanwezig zijn.  

Maar dan toch steeds is het de mens zelf die iedere keer weer beelden schept om zich aan vast te houden. Al is het maar het woord 'energie' in plaats van god. Wat dat dan ook moge zijn voor ieder persoonlijk het blijft vastgrijpen aan het ongrijpbare van een idee of  een soort brongodsbeeld. 

Als ook dat wordt losgelaten tja wat is er dan nog? Dan ontstaat er voor velen een gapende afgrond of kloof die uiteindelijk ook alleen maar bedacht wordt en niet werkelijk bestaat. Want een bedachte afgrond of niet,het leven gaat gewoon door.

Maar wat is het leven in onzekerheid als er geen vaste grond meer onder de voeten bestaat.  En alles  bestaat op basis van onderlinge afhankelijkheid zoals zo duidelijk in een van de vorige blogjes over de kwantum fysica  wordt uitgelegd. Het beeld dat nauw overeenkomt met de Boeddhistiche filosofie van de afhanmelijkheid van  ALLE bestaan. Dat kan nietvan vandaag op morgen ervaren en doorgrond worden. Zelfs wanneer het brein in staat is dat in zijn geheel te omvatten is het  og niet op korte termijn mogelijk van daaruit in zijn totaliteit te kunnen leven en dat te ervaren.  Maar ook is het niet onmogelijk voor sommigen.

Mijn ervaring is dat het inzicht en stabiliteit in mijzelf is verruimd  op basis van het feit dat ik leerde dat er totaal niets is dat op zichzelf bestaat maar  alles slechts functioneert op basis van afhankelijkheid ook ikzelf zosls ik ben dus dat onafhankelijkheid totaal niet bestaat. Alles bestaat op basis van relatie en onderlinge verbo denheid .Ja dat biedt  nieuwe levensperspectieven.

Wij mensen willen graag alles in onze kaders vatten waarin we de dingen kunnen hanteren.  Ons minder onzeker voelen. Dan weten we tenminste waar we ons aan te houden hebben. 

Maar het afhankelijk bestaan van alle dingen gaat veel verder dan dat oppervlakkige beeld waaraan  we houvast hopen te hebben.

Een idee en neeld dat niet bestaat.

Wat overblijft is een totale eigen verantwoordelijkheid voor al wat is. Een voortdurend in beweging zijn van onzekerheden.

Religies kunnen dan een vangnet zijn waarmee gewerkt  kan worden om niet te verdwalen in de enorme grootsheid van de onmetelijke ruimtelijkheid die dan ontstaat en die nauwelijks  bevat of omvat kan worden. 

Maar vaak wordt dat niet als vangnet ervaren  maar als onlosmakelijke waarheden waamee dan wer alles vastgeroest zit

Dan is de mystiek opnieuw ver te zoeken.

Verder wens ik iedereen mooie kerst toe en een en goede jaarwisseling

Dat basale gevoel

 Ik ben weer een nieuw blogje aan het schrijven maar moet het even laten bezinken. Ik vind het heel fijn om te schrijven over de dingen die me  bezighouden.  De dimgen waar ik over nadenk  hebben er ook voor gezorgd dat ik mijn weg heb kunnen vinden door moeilijke tijden waarin ik met de hele wereld en mezelf overhoop lag.  Vaak liep ik tegen steeds weer dezelfde problemen aan.  Hoofdzakelijk omdat ik heel onzeker en angstig in mijn vel stak en me rot vocht om zekerheden te verwerven. En goed of beter te worden dan ik was. Daardoor durfde ik niet te kijken naar de onzekerheden die ik verstopte want die mochten er niet zijn. Nu mogen ze er wezen want...

nu weet ik dat er geen zekerheden zijn. Nooit. 

Ik mag zijn die ik ben.  Er is geen manier om goed of beter te worden. Ik ben die ik ben en het is goed alles te durven zien. In mijzelf.   Het is de kunst daarmee te leren leven. Het veroordelen en ertegen vechten hielp niet. Integendeel.

Nubegrijp ik iets beter dat daardoor de focus hoofdzakelijk bij en op mijzelf  kwam te liggen en in je eigen kringetje ronddraaien dat heeft nog nooit iets opgelost. 

Juist de erkenning en het toelaten van te mogen falen en niet perfect te zijn.  Te mogen zijn die ik ben geeft zoveel meer ruimte om  ook voor anderen open te staan en voor problemen die er zijn. Zonder verwachtingsoatronen over mijzelf en nietover mensen  die me lief zijn. 

Het overkoepelende focuspunt is liefde compassie te leren zien in alles. Daarop afgestemd wordt het leven leefbaar. 

Het is fijn dat ik alweer een volgend blogje op stapel heb staan over dedenkwijzen die me bezig houden. Misschien is het niet goed of onderbouwd genoeg geschreven  maar dat is niet meer zo belangrijk. Wat niet goed is of niet klopt  kan veranderd worden als dat nodig is. Het overkoepelende in dit ldven dat altijd afhankelijk is van oorzaken en omstandigheden is liefde en compassie. Dat houdt mij en de werel draaiend op de juiste manier.

Ik kan nog zoveel schrijven over alles dat me bezig houd maar de blijdschap daarover komt voort uit liefde compassie dat basale gevoel ook al ben ik niet perfect en weet ik niet eens wat het meest ultieme daarin betekent. 

Het haalt de focus van het oordelen over mijzelf en anderen  voor het grootste deel weg en kan zich meer richten op de context  van mijn bestaan en de zingeving die ik aan mijn leven wil geven. Want in onderlinge afhankelijkheid is alles en iedereen even belangrijk.

Zoeken naar zingeving

 We waren naar het Kröller  Müller museum.

Ik wilde heel graag de teboonstelling zien die er nu is en die gaat over de zingeving aan het leven en in het bijzonder van die van Helene Kröller  Müller. 

We zijn echt alleen daar voor gegaan. Dat is mogelijk als je een abonnement hebt van De Hoge Veluwe  en het museum. Eventjes op en neer.

Ik had er spijt van dat ik geen fototoestel bij me had want ik zag het helemaal zitten er een serie van te maken om het volgend jaar in onze dinsdagmorgen groep te laten zien.  Maar ha het was nu niet de bedoeling er al te veel tijd aan te besteden. Dit was een mooi warm makertje.

Ik heb zo genoten. Ondanks het feit dat ik merk dat ik het steeds slechter ga zien.  De belichting us voor mij nooit optimaal en waarschijnlijk prima voor goede ogen.  Maar er waren weer schilderijen en ook beelden die ik nooit eerder zag.

Ik moet beslist nog edns terug met een goed toestel.

https://krollermuller.nl/zoeken-naar-zingeving

Hoe word ik gelukkig onder alle omstandigheden

 Ik ben nog een beetje aan het nasudderen over invloedsferen en de keuzes die we maken om ons met mensen en leefwijzen teverbinden waar we voor kiezen. 

Wat ik zie gebeuren is dat die keuzes voortkomen uit onze eigen gesteltheid en in de moderne tijd van privatisering   en dus recht op privacy is die gericht op wie en vooral wat we zijn.  Er wordt gezocht naar bevestiging en contacten, leefsferen waarbinnen ieder persoonlijk zich goed voelt. 

Dit hier ben ik en ik wil mijzelf kunnen zijn binnen mijn eigen achtergronden en dat daar zijn de anderen. Daarmee staan we niet meer naast maar tegenover elkaar.

Dieverdeeldheid zie ik overal terug. Iedereen gaat voor het eigen wel en wee. Of het nou gaat om politiek, kleur, cultuur, geaardheid, geloof en wat dan ook, er is geen of weinig ruimte voor de ander. 

We hebben de mond vol over integratie maar de ander anders laten zijn en  in de eigen waarden laten en als volledig mens behandelen zoals hij/zij/ is, is ver te zoeken  als hetover mijn  eigen grenzen dreigt te gaan. En dat geldt voor alles en iedereen in de sybculturen vise cersa , mijzelf incluis. Ook al doen we nog zo ons best we zullen er altijd tegenaan lopen. 

Geen probleem zou je denken er is ruimte genoeg.  Ja inderdaad leven en laten leven. Maar de praktijk werkt anders want het gevoel en  de verbondenheid van het werkelijk, samen volledig mens zijn met elkaar is vaak ver te zoeken.  

Onze grenzen die we overal afbakenen  binnen privatiseringen, mogelijkheden, recht hebben op, het idee in  het nauw gedreven te worden door de ander, het is allemaal zo overweldigend dat er een bekrompen en agressieve samenleving is ontstaan.

Niet dat het alleen van deze tijd is hoor. Het is van alle tijden en er is eigenlijk niets nieuws onder de zon zij het onder sndere omstandigheden.  De mensheid in zijn totaal zal niet zomaar veranderen. Dat is al eeuwen zo doorgegaan. Altijd weer onder andere omstandigheden.

Maar zo'n overdenking geeft mij wel dat zetje om me echt nog meer te willen richten op  de invloedsfeer van compassie en liefde. Dat zijn de enige componenten om die cirkel  van haatdragendheid en bekrompen denken  te doorbreken. Het probleem is dat we hoofdzakelijk   alleen aan het eigen welzijn denken.  Ik loop gevaar, ik kom tekort, ik voel me niet goed, ik word ziek, ik leef in angst.

Liefde mededogen dat hebben  we allemaal  van nature in ons, Dat dragen we in ons.ssoms helaas  weggestopt maar het is een prachtige  menselijke kwaliteit die we met ons meedragen.. Dat is het overkoepelende wat ons tot mens maakt. 

De beperkingen en blokkades die de gerichtheid op het zelf geven kunnen doorbroken worden door de openheid van medemenselijkheid en het liefdevol aanwezig zijn.  De focus verleggen Dat schept een overkoepelend gevoel en sfeer van saamhorigheid.  Het geeft ruimte  aan een liefdevol hart dat zich door de concentratie op het zelf met al zijn angsten opgesloten heeft en altijd moetvechten voor zelfbehoud. Maar in liefde mededogen is alles als vanzelfsprekend aanwezig. Dan is er geen gevecht nodig. Daar leren we luisteren naar de ander in plaats van reageren. Daar wordt iedereen als normaal mens gelukkig  van.

Ik ben gewoon lekker aan het fantaseren op mijn tablet

Invloedsferen

 Poehpoeh.

 Zo langzamerhand heb ik meer dan ganoeg door youtbe geserved.  Ik ben nog niet overal achter en kan er nog niet mee wat ik zou willen maar dat heeft geen haast. Er zijn ook nog andere dingen op de wereld, gelukkig. Daar word ik blij van. 

De kerstsfeer begint me ook al aardig in de botten te zitten en het lijkt of alles in nij zich daarop richt.

Wat is dat dan die kerstsfeer?

  Voor mij op dit moment een soort algeheel saamhorigheid gevoel niet alleen  van binnen uit. Alsof het zowel binnen  als buiten mijzelf  aanwezig is. Daar werkt deze kerstperiode zeker  aan mee.  Een gevoel dat de hele wereld zich iets meer aan het afstemmen is. 

Natuurlijk kan dat aan mij en mijn gerichtheid liggen maar over het algemeen is dat toch al eeuwenlang de insteek naar het kerstfeest en dat is invoelbaar. Ondanks alle ellende die er ook altijd is 

Duidelijk wordt het me hoe iedereen, en sommige misschien iets meer dan anderen, onder de invloedsfeer staan van dat waar een ieder zich mee wil verbinden in samenhang met de omstandigheden waarin we verkeren.  

Soms bij toeval maar zeker ook door de keuzes die we bewust kunnen maken  kunnen  we onze geest in een bepaalde richting focussen als we stil zijn en aandachtig.. De keuzes die we daarin maken  zijn heel belangrijk en hebben veel invloed op ons hele leven en de innerlijke gevoelens.  Ze missen ook zeker hun uitwerking  niet op onze omgeving.  We beinvloeden de mensen waar we mee omgaan zoals ze omgekeerd ons ook beinvloeden.

 Natuurlijk kom je er niet altijd om heen als  je je niet met negatieve  en onaangenama dingen wilt verbinden.  Het is oefenen om aandachtig op te merken welke keus je in ieder moment kunt naken. Hoe je je eigen geest wilt richten. Dat opmerken (waar het in feiten om gaat) noem ik oefenen om dat ik het zelf zo ervaar. Het is ook een eigen verantwoordelijkheid van ieder persoonlijk om te kijken naar de manier van leven die  verbonden is met je keuzes  waardoor je het beste functioneert voor jezelf  en ook naar je omgeving. Want je kunt er pas zijn voor je omgeving als je zelf goed in je vel zit.

Het is mogelijk om in de rust van mezelf aanwezig te zijn en te blijven.  Maar ook ervaar ik dat ik bij wijze van spreken zo licht ben als een veertje  dat door het ninste geringste weggeblazen wordt .

Je zou het  kunnen vergelijken met in alle rust en stilte in de diepten van de wateren van de geest  om mij heen kijken, ervaren en handelen maar  steeds weer als een  luchtbel  mee naar de oppervlakte worden genomen   om daar in de verschillende weerssituaties  terecht te komen  en vervolgens daardoor meegenomen of misschien wel overweldigd te worden.  Een voortdurend heen en weer gaan  iedere keer  terug naar  dat  perspectief van uit de diepe oceaan van de geest om daar de stabiliteit terug vinden.

Een voorturend meegenomen worden doordat de opmerkzame mindfulness op een laag pitje staat of helemaal verdwenen is. 

Hoeveel beter en leefbaarder is deze wereld met alles erop en eraan vanuit het perspectief van die open diepte van de oceaan. De helderheid van de geest  waarin  de stormen niet verdwenen zijn maar waargenomen worden  vanuit een ander perspectief. Vandaaruit met het leven omgaan is een zoveel soepeler staat van zijn, is mijn ervaring.

Twee citaten die ik hoorde:

Je kunt de wereld niet met leer bekleden maar je kunt wel schoenen aantrekken.

Er zijn geen heheimen er is alleen oefening.

Ik maakte deze op mijn tablet van een tekeningetje met een uitgeknipt fotootje. Een beetje stoeien met nieuwe mogelijkheden die ik vond.

 Ik mag wel oppassen dat ik niet verslaafd raak aan youtube. Wat is daar veel mee te doen.  Ik had er al wel eerder mee gestoeid.  Zelf filmpjes gemaakt van mijn foto's  en filmpjes docu's en dingen die me interesseren gekeken maar nu heb ik toch maar premium genomen om van die lastige rrclames af te zijn. 

En nu kom ik tot de ontdekking dat de mogelijkheden eindeloos zijn.  Op dit moment gebruik ik hem veel als een soort radio en er verschijnt  doorlopend pop muziek die in mijn straatje past. En ook dat is dan even als de kerstmuziek van hoog nostalgische  gehalte.  Lekker op de achtergrond. Heerlijk. 

Zelf had ik jaren geleden sl wel eens playlists gemaakt over allerlei onderwerpen die me interesseerden maar ik zie aankomen dat ook de muziek nog apart in lijsten kan worden gezet. Want klassiek is voor mij ook eeh hot item. Maar of ik dat allemaal ga doen... ? Ik denk het niet want dan houd ik geen tijd over voor dingen die ik fijn en minstens zo belangrijk vind. 

Ook leuk is dat Fer intussen naast me zit als muziek fanaat met veel meer inhoudelijke know how dan ik en die speelt nu ook lekker met de voorbijkomende nummers. Gelukkig hebben we globaal de zelfde muziek smaak en dat is heerlijk. 

Vrijwilligers activiteiten en obstakels

 Vanmorgen was er een lezing die wij als vrijwilligers van de bibliotheek Presikhaaf hadden georganiseerd. We zijn nu ruim anbderhalfjaar daarmee bezig en hebben iedere drie maanden iets op poten kunnen zetten. Van muziek tot informatie van kunst tot cultuur. Helaas nu wil Rozet de bibliotheek stoppen met het faciliteren van deze activiteiten in verband d met bezuinigingen en enkelen van ons organiseren een petitie zodat we er  op een of andere manier toch mee door kunnen gaan. 

Maar goed we zullen het zien.  Zelf krijg ik steeds meer problemen met verplichtingen buitenshuis zo ook vanmorgen. Ik voelde me door de bekende klachten  slecht en verre van lekker in mijn vel zitten maar ben er vanmorgen wel redelijk doorheen gekomen  maar voel me nu hondsmoe. 

Zo nog een afspraak gelukkig in huis in verband met dingen die veranderd en aangepast moeten worden nu we besloten hebben hier te blijven wonen. En dan lekker uitrusten en weekend.

Dromen sneeuw en kerstliedjes

 Vanmorgen werd ik wakker door een droom. Er was iemand  idioot grote luidsprekerboxen  uit ons huis aan het stelen en ik werd zo boos dat ik dat wilde verhinderen.

Ik kon mijn hart inmijn oren horen bonken toen ik wakker was geworden. Het duurde wel een tijdje voor het zakte en toen merkte ik op hoe erg ikdoor mijn emoties was meegenomen. Want er haakte ook nog eens allerlei andere gedachten en herinneringen en toekomstperspectieven  bij aan.

 E op dat moment van opgewondenheid, bijna in paniek wakker zijn, was ik alle goede lessen vergeten van hoe in mijn eigen midden aanwezig l te zijn  en door toevlucht te nemen tot  de boedamind de kwaliteiten die in feiten in mijzelf aanwzig zijn op te roepen

Volgens het Bhoeddisme is onze ootspronkelijke diepste geest zuiver en vol goede eigen sschappen.Het is mooi daar contact mee te maken. Als het  lukt door alle verwarrende gedachten heen te breken  zull je zien dat ook  zorgen en emoties daar in de kern een deel van zijn en je er op een goede andere manier mee om kunt gaan. Dat inzicht en die ervaring wordt naarmate je er langer mee bezig bent  rustgevender en  ontspanning wordt haalbaarder. Het geeft onmiddelijk meer ruimte .

Ja zo werkt dat is mijn ervaring en dat is waar ik vertrouwen in heb gekregen omdat het mijn eigen ervaring is geworden. 

Natuurlijk blijven emoties hun meestal goede werk doen maar het werd me wel duidelijk dat ik nadat ik in 35 jaar al heel veel gewonnen heb aan rust en stabiliteit (die vroeger ver te zoeken was) dat die oefening heel belangrijk voor me is. Voor nu en in de toekomst.

En intussen staat de kerstboom. Ik merk jaarlijks dat het vermoeiender wordt hem te zetten en ik ben ne dan ook veel meer gaan beperken in de uitstalling, maar ik vind het zo heerlijk  en geniet er zo van, van  deze kersttijd een paar weekjes met 

Sneeuw 😅 en kerstliedjes

Werkelijkheid vestaat niet

 Deze man hoorde en zag ik eerder in een uitzending van de Bos. 

Hij legt prachtig uit hoe de werkelijkheid alleen maar bestaat op basis van relatie en dat er niets is dat op zichzelf bestaat 

Zeer de moeite waard om op die manier en vanuit dat inzicht te kunnen leven en functioneren.

Gevallen vrouw

Jammer dan

 Ik ben gevallen. 

Nee niet schrikken het viel mee maar zo snel kan het gaan. Ik stapte uit de badkamer de gang in en de hak van mijn linkervoet was nog vochtig en gleed weg over het laminaat en kik klapte op mijn rechter knie.

Maar even aankijken maar het ziet ernaar uit dat het goed zal blijven gaan.  Was wel even schrikken. Een bult en het schrijnt van binnen.

Ik heb youtube op de tv ontdekt. Ik vermoedde dat ik er niet makkelijk mee om zou kunnen gaan. Ik ben zo gewend op mijn tablet alles te doen en van een afstandje herken ik geen ikoontjes en lettertjes op de tv terijl hij best erg groot is maar mijn zicht us toch slechter dan ik zelf soms vermoed.  Maar als ik er vlak voor ga zitten  met mijn kont op de salontafel en de afstandsbefiening kom ik nog een heel eind en kan ik er kerstliedjes op zetten.  En dat kan dan op de achtergrond afspelen.  Dat vind ik af en toe wel leuk. 

Niet altijd hoor want ik hou ook wel van lekker niks en stil.  Maar ik vind het wel fijn dat ik weet hoe het moet. Maar het beste zie ik alles toch op mijn 14" Tablet. Vlak voor mijn neus.

Nou ben ik nog aan het uitproberen met hoeveel reclame ik tussendoor wordt kastig gevallen. Dat is wel veel. Dus overweeg ik nog steeds een premium. Daar denk ik al langer over na dus misschien de kogel maar eens door de kerk schieten want er is best veel op youtube dat ik interssanrpt vind.

Zo heb ook een premium ereader "readera"  daar heb ik zoveel plezier van. De hele biekenkast staat intussen vol met heel veel bieken en ik zet er ook documentatie en magazines in artikelen die ik wil bewaren. Allemaal onder verschillende rubrieken en verzamelingen. Ideaal.  Maar ook de gratis app was al zo handig. Daar staat zelfs niet eens reclame op. Pas later nam ik premium. Was niet edns zo duur en het ondersteund een goede app. 

Fijn weekend

Lekker thuis bij de kachel

Nachtbrakers

 Nee dat is soms toch ook niet alles. We houden ervan laat naar bed te gaan en een lange avond te hebben maar ik merk steeds vaker dat ik dan slecht slaap en veel wakker ben.  Toch maar wat eerder naar bed misschien. 

Goed vandaag moet ik het er maar mee doen en eens kijken of ik daar een ander ritme in wil zien te krijgen.  Best lastig andere gewoontepatronen aanwennen. Daar heb ik al wel wat ervaring mee.  En of ik genoeg discipline heb om dat nachtbraken ook te veranderen dat is de vraag. 

De verkoudheid is intussen behoorlijk gezakt en goed te doen.  De ouderdom daarintegen wandeld steeds verder voort en dat merk ik steeds meer.  Het lijkt of ik de kracht uit mijn spieren ga missen en langzamerhand in elkaar ga zakken.  En ik ben toch al zo klein.  Ik zal de meetlat er eens tegenaan gooien, Ik let er wel goed op dat ik vooral achter de rollator netjes rechtop blijf lopen op mijn eigen benen want die rollator heb ik alleen nodig om af en toe niet om te valen.  Lopen en bewegen gaat allemaal nog prima en dat hoop ik nog een poosje zo te houden.

Gister is iemand geweest om die meetlat in de badkamer los te laten op  de plaek waar de wastafel hangt. Met het kastje eronder en de spiegel erboven. Hij heeft het nauwkeurig opgemeten en nu gaan we voor een nieuwe wastafelcombinatie. 

Dat staat al jaaaaaren op het verlanglijstje en nu zal het er dan toch van komem.  Gelijk met een stel andere wensen die er zijn.   Nu we toch niet verhuizen moet er maar eens iets gebeuren. Een hele verbouwing zien we niet zitten en dat vinden we ook niet nodig maar ik wil wel erg graag een boilertje in de keuken zodat er niet meer zoveel onnut koud water weglooppt  en er moet een nieuwe WTW volgens Fer en dat zal zeker wel na 20 jaar 24 uur per dag werk.  En zo zijn er nog wat meer dingetjes.

Gister verplaatsten we een kast uit de kamer naar de hobby kamer. Nu er veel is opgeruimd zijn er zelfs hier en daar schappen of laatjes leeg  en kan ik hier en daar wat reorganiseren. Vroeger toen ik alleen was deed ik zulke dingen als kasten verplaatsen  met regel zelfs in mijnn eentje. Maar nu met zijn tweeën  was het al een hele toer die hoge kast onder de twee deuyren door te krijgen.  Maar het is ons gelukt. Ik hoor Fer nog niet over zijn rug klagen dus ik neem aan dat ook dat goed komt. 

Het wordt tijd dat ik echt weer een beetje in actie kom want ik heb de neiging lusteloos te worden en nergens meer zin in te hebben. Maart de kerst is op komst en ik ga nu eerst eens wat dozen uit de kelder op de balkon/serre zetten en dan krijg ik er vast wel weer zin in als ik al die kitch zie. 

Nee sinterklaas heb ik niet zoveel meer mee. Dat ligt ver achter me maar ik gun alle kinderen van harte veel plezier. 

De vreugde van oud

 Als nieuw geboren

En plotseling

ik wist het wel 

je was verborgen

Maar

in de herfst

bloeit vreugdevol

de winter op.

Waar gaat het over

 Ik heb een behoorlijke verkoudheid te pakken en hang al 2 dagen op de bank.  Ik kan niet zeggen dat ik ziek ben maar het voelt wel zwaarder dan een verkoudheid maar ik heb geen zin om te testen op corona. Dat hoeft ook niet meer en ik ben niet van plan wie dan ook aan te steken of erbij in de buurt te komen. Gister ben ik dan ook niet naar de verjaardag gegaan en ben lekker thuis gebleven in mijn eign midden. En dat voelt dan zo goed. 

Met pijn heb ik meer moeite. Die pijnlijke darmen daar heb ik meer last van maar dat is dan weer minder langdurig en als  de pijn is gezakt nou dan is er toch niets meer aan de hand.  Daar hoef ik niet in te blijven hangen.  

Vanmorgen onder de douche gestapt en makkelijke kleren aangetrokken. dat geeft alweer een heel ander gevoel.   Ik durf zelfs te hopen dat ik het ergste gehad heb 

Ik heb nog eens nagedacht over de laatste twee blogjes. Dat zijn dingen waar ik over schreef waar ik 30 jaar over gedaan heb om er een klein beetje zicht op te krijgen en als ik het dan lees zo allemaal even in het kort dan is dat niet niks. En toch lijkt het nu voor mij zo simpel.

In het kort gaat het er over dat we volkomen geleeft worden door ons denken. Zelfs zo erg dat we denken dat wat we denken de werkelijkheid is. En in 30 jaar heb ik leren zien en ervaren dat dat niet zo is.  We bouwen een hele wereld op en ons hele leven bestaat uit denkpatronen die we voor de werkelijkheid verslijten. 

Het is een doorlopende oefening om dat te leren doorzien en ervaren en dan kom je iedere keer een stapje verder of noem het dieper in die opmerkzaamheid. Dat geeft op zich al zoveel meer ruimte want dan besef je dat het je denken is dat met je op de loop gaat.  En misschien kun je het dan onder bepaalde moeilijke omstandighden even laten gaan en daar laten waar het is. Niet meer dan denken. 

Dat geld natuurlijk ook voor fijne omstandigheden waar we naar uit kijken maar daar hebben we vaak minder problemen mee. Maar toch doet dat hetzelfde met ons en ook dat kun je opmerken.

Ik heb leren ervaren hoeveel makkelijker en gelukkiger ik kan leven door een beetje in de gaten te krijgen hoe dat brein functioneert. En dat heeft niets te maken met onbegrijpelijke dingen het is alleen maar opmerkzaam zijn wat er doorlopend gebeurd in ons denken, en hoe het dan in razend tempo onze emoties en gevoelens meeneemt in dingen die geen werkelijkheid meer zijn. Dat leren zien en ervaren geeft op zich al zoveel meer ruimte .

De woorden van de Boeeha zijn opgetekend in de Dhammapadda 35 eb 36 en daar las ik:

Het denken is ongecontroleerd en wispelturig. Gedachten flad-deren waarheen ze maar willen. Daarom is het goed het denken te beheersen. Een gedisciplineerd denken brengt geluk.

Het denken is moeilijk te doorgronden en heel subtiel. Gedach-ten fladderen waarheen ze maar willen. Laat de wijze daarom het denken bewaken. Een goed bewaakt denken brengt geluk.

 De basis voor alle geluk ligt daarin besloten.  Dat kun je alleen maar ontdekken als je er zelf mee aan de slag gaat. Het is niet iets wat je moet begrijpen of leren maar het heeft alles te maken met genotiveerd en gedisciplineerd opmerkzaam naar je eigen gedachten leren kijken en  zien wat daar gebeurd. Hoe jouw denken  je leven beinvloed.  Je hoeft niets anders te doen dan jezelf leren ontdekken zonder oordeel. Dat s al moeilijk genoeg.

Dat onderzoek  zal voor iedereen anders zijn en iedereen zal daarin zijn eigen weg  volgen  zichzelf objectief  leren zien zonder oordeel want dat is heel belangrijk omdat alles er mag zijn zoals het is. en ik schrijf erover omdat ik zo blij ben dat ik dat heb leren ontdekken en daarom  graag deel. 

Parijs hangt tegenwoordig bij mijn oudste zoon in de kamer

120 x 150