Mijn ideeën over spiritualiteit

 

Ik schreef op mijn  eigen wijze onderaan het laatste blogje dat ik iedereen een mooi spiritueel weekend wenste en nu ik daar later over nadenk begrijp ik niet waarom ik dat deed. Ik heb niet zoveel met dat woord spiritueel dat tegenwoordig te pas en te onpas overal voor wordt gebruikt zonder dat het nog enige betekenis heeft, althans niet voor mij.

 Spiritaliteit heeft voor mij alles te maken met mijn eigen hebben en houwen ter discussie te stellen om erachter te komen wat zich allemaal in mij afspeelt en of het beantwoord aan de vraag of ik wel een liefdevol en mededogend mens ben. Hoe ik functioneer binnen de context van het menselijk bestaan en in samenhang met de eenheid van alle bestaan. Dat ik een ben met alles en daardoor invloed heb op dat alles. Dat al mijn handel, wandel en denken uitwerking heeft op mezelf, de natuur en de mensheid  want daar ben ik me misschien lang niet genoeg van bewust. 

En dan kom ik mijzelf maar al te vaak tegen in mijn tekortkomingen. In mijn boos zijn in mijn ongeduld in mijn onbegrip in mijn ... en zo kan ik nog wel even doporgaan.  Dat is niet erg en daarvoor steek ik niet beschuldigend het wijsvingertje in de hoogte. Ik probeer het liever met meer humor te benaderen zo van : Kijk mij nou weer eens.  Intussen  wordt het me dan duidelijk wie en wat ik ben. Gewoon mens met de mensen met ook heel veel mooie dingen. Met alle mooie, moeilijke en soms zware dingen die het leven met zich meebrengt en waar ik niet altijd even liefdevol mee omga. Het geeft me steeds meer begrip voor mezelf en voor het leven van anderen, mijn medemens want die doet vaak  dingen  die ik niet begrijp en door analyse kom ik zulke onbegrijpelijke dingen regelmatig ook in mijn eigen leven tegen. Door dat te leren zien en erkennen komt er meer ruimte voor mezelf en voor de ander'.

En natuurlijk in eerste instantie moet je als persoonlijkheid zelf goed in je vel steken. Dat is een eerste vereiste.  Maar al te vaak ging dat in de christelijke traditie mis omdat men er vanuit ging dat je opofferen een groot goed was en zaligmakend en dat ging dan vaak ten koste van het zelf en kwam men behoorlijk in de problemen terecht omdat er grenzen zijn aan wat een mens op zijn nek kan nemen. Natuurlijk is die draagkracht voor iedereen anders en spelen daarin ook fysieke problemen een grote rol Daar mag nooit overheen gewalst worden. Daar moet veel duidelijkheid over zijn.

In mijn eigenwijze blogje wil ik de antwoorden zoeken die in mijzelf besloten liggen. Vaak onder de oppervlakte en het is helemaal niet de bedoeling dat iemand anders daar dan iets mee zou moeten doen. De antwoorden op analytische vragen zijn alleen maar in jezelf te vinden en daaraan kun je alleen maar je eigen conclusies verbinden die voor jezelf passend zijn op dat moment. In een andere periode van het leven heb je kans dat je aan dezelfde vragen weer heel andere conclusies verbindt dat maakt het leven eindeloos boeiend en vernieuwend en aldoende steeds stapjes makend in de richting van meer menselijkheid ten opzichte van de mededmens. Dat is mijn weg in spiritualiteit.  Ondersteund door meditatie om te leren geconcentreerd bij het onderwerp van innerlijke vraagstelling te blijven. Datgene waar ik me in wil verdiepen. En dat zijn altijd dingen over het leven zelf dat ik in alle dagen tegenkom onder allerlei omstandigheden. Hoe sta ik erin en hoe ga ik ermee om. Draait alles weer om mijzelf zoals gewoonlijk of kan ik een een beetje meer rekening houden met het geheel.

Dat is voor mij een weg van  spiritualiteit die bij velen blijft hangen in het gevoel van zo ben ik nu eenmaal en zo ga ik ermee om, denkend dat er geen verandering in het zelf mogelijk is. De ervaring van mij en met mij van velen is dat er altijd verandering mogelijk is mits iemand dat wil,  het gezien wil worden en iemand daar open voor kan staan. En dan nooit door over de eigen grenzen van de mogelijkheden te gaan.

Natuurlijk kan je zeggen dat is mijn ding niet dus daar begin ik niet aan of ik wil er gewoon helemaal niets mee. Ook prima toch.

Maar bij die omkering, het verder kijken dan het egocentrisch perspectief, daar begint voor  mij spiritualiteit. Dan begin ik heel voorzichtig bewust de persoonlijkheid in dienst te stellen van het geheel. En dan is er  een hele weg te gaan met steeds meer perspectieven en uitzichten op een bredere horizon.  Heel langzaam kunnen vastgezette en ingesleten  gewoonte patronen die  zo frustrerend kunnen werken op mijn doen en laten,  losgelaten  worden. Niet onderdrukt, nooit onderdrukt maar herkend gaan worden in de analyses. Er hoeft niets meer worden vastgehouden. Alles mag er zijn zoals het is. Maar de herkenning zonder oordeel maakt de dingen in mezelf losser.

Een eenvoudig voorbeeld. Ik heb opgemerkt dat ik heel langzamerhand me niet meer zo snel aangevallen voel want er is niets vast in mij. Ik kan veranderen op een manier  zoals ik dat zelf zou willen. Ik kan vrij beschouwen of er waarheid schuilt waarin ik me aangevallen voel. Zo ja dan kan ik er mijn voordeel mee doen. Klopt de aanwijzing niet dan hoef ik me ook niet aangevallen te voelen.

En heel misschien is er ook een tikkeltje meer geduld ontstaan en dat allemaal alleen door opmerkzaam heid. Totdat ik weer in de valkuil trap en denk Kijk mij nou weer 😊

Dat geeft ruimte. Zo kan ik meer leven met de dingen van alle dag en open staan voor alles wat er is

Ik ging naar de kapper (lekker gekortwiekt voor de zomer) en maakte een wandelingetje terug. Wat een prachtige bloesems kwam ik tegen. 

Als niemand het doet.

 Dan zal ik het doen. 

Die uitspraak heeftme altijd geintrigeerd  en werd gebruikt dpor iemand die ik hoog in het vaandel heb staan. Ik dacht, dat gaat mij nooit lukken. 

Maar waar voelde ik me eigenlijk zo toe verplicht toen ik dacht, dat gaat mij nooit lukken. Wat voor ideeën  had ik mezelf opgelegd? Ideeën  over iets waar ik aan zou moeten voldoen?wat was het plaatje dat ik in mijn hoofd had gemaakt? Waarom? Waarvoor? 

Nu ben ik op een heel ander punt in mijn leven beland en kom tot heel andere conclusies. Als ik graag ergens voor wil gaan is er geen sprake meer van niet lukken. Met enthousiasme  ga ik er als vanzelfsprekend voor zonder mezelf geweld aan te doen.

Het is alleen maar een kwestie van me sterk betrokken voelen en er op een manier willen zijn waarin ik me senang voel en dan is voor dat 'gaan', daarvoor is geen brug te ver.  Al het andere laat is los, daar hoef ik niets mee te doen. Ik laat het achter me en ik ga voor dat wat belangrijk is zonder me zelf geweld aan te doen. Er hoeft ook niet meer iets te lukken en dan kan er ook niets meer mislukken. Het gaat zoals het gaat en ik ga ervoor.  Ik heb geen hoogstaand doel voor ogen. Ik wil er zijn voor  dat waar ik voor ga. 

Het wordt me steeds duidelijker en daar kan ik heel blij en enthousiast van worden. 

En misschien denk je ja waar ga je dan voor? Nou eigenlijk kan ik dat op iedere doelgerichtheid gebruiken maar ik hoef geen carrière meer te maken, gelukkig.

Voor mij is het heel simpel geworden ik ga om er te mogen zijn met alles erop en eraan voor alles en iedereen die me dierbaar is. En dat zijn er heel veel.

En die zijn allemaal het belangrijkste. Niets is belangrijker dan al mijn lieve naasten. En degene waar ikme betrokken bij voel. Die net als ik allemaal gelukkig willen zijn.

Maak er een mooi spiritueel weekend van 🥰

Hersenspinsels

 Je moet wel beseffen, dat er vele soorten van werkelijkheid en onwerkelijkheid bestaan; er moet nog onderscheiden worden tussen goed en kwaad tussen het belangrijke en het nutte1oze, tussen het ware en het onware, tussen het zelzuchtige en het onzel£zuchtige. 

Aan de voeten van de meesters

Alcyone

Er is nog zoveel te leren. En met leren bedoel ik eigenlijk nog meer het onderzoeken  van de geest. Leren zien waar ik mee bezig ben. Bewust worden van waar mijn gedachten zich mee bezig houden. 

Meestal zijn gedachten bezig met het verleden of de toekomst en halen ze daarbij allerlei hersenspinsels naar boven die niets meer te maken hebben met de werkelijkheid van dit moment. Op dit moment zit ik te typen aan dit stukje of ik sta op een ander moment te strijken. Nog een beter voorbeeld,  beter want dat doe ik automatisch en daarbij kan ik dan heerlijk of juist heel vervelend in de geest verdwalen in spookbeelden over de zogenaamde werkelijkheid  van dit moment maar IS dat de realiteit op het moment dat ik sta te strijken? Er is strijken en niet meer dan dat. als ik om me heen kijk sta ik in een gezellige kamer en wat heerlijk het zonnetje schijnt. Dat is de echte werkelijkheid. Ik hoef niet mee te gaan in de bedenksels van de zogenaamde realiteit van dit moment. Ja en al ik naar buiten ga doe ik een mondkapje op of niet als daar redenen voor zijn. En laat me ook buiten niet meenemen in hersenspinsels . Ik ben buiten of in de winkel en koop wat nodig is zonder allerlei bijgedachten., want die komen natuurlijk onwillekeurig naar boven en op het moment dat ik dat opmerk is er al iets opmerkelijks gebeurd en misschien kan ik op dat moment weer even rustig om me heen kijken.

En nou moet je niet denken dat ik dat allemaal kan en beheers maar ik doe mijn best en leer me daar bewust van te worden en dat scheelt een slok op een borrel. Het geeft meer rust want ik kan elk moment als ik mezelf betrap op hersenspinsels weer terug aar de werkelijkheid van dit moment op de plek waar ik sta en waar ik me bevind. 

Dat  kan ik net zo oefenen als het oefenen en in beweging blijven met mijn spieren. Niet alleen het lijf is heel belangrijk maar het is ook belangrijk de geest te trainen. We zijn hele mensen en dat hele mens kan in zijn totaliteit een steentje bijdragen wanneer hij/zij zelf in rust in de werkelijkheid van het eigen moment kan verkeren. 

Er zijn zoveel dingen die we als werkelijkheid zien maar die door de emoties vertekend worden. We vissen van alles op uit onze emoties. Niet dat al die werkelijkheden niet moeilijk kunnen zijn en emoties oproepen maar ik kan steeds weer terug naar de werkelijkheidvan MIJN moment. Het hoeft in onze gedachten niet zwaarder te worden dan de werkelijkheid is. Wat is er op dit moment werkelijk? Dat kan ik me op ieder moment afvragen en terug uit mijn overpeinzingen die er op dat moment niet toe doen. Dat is spirituele oefening om een heel mens te kunnen worden. Stabiel in het eigen midden van alle dag.

Door bewustwording en  op leren te merken waar het wel en geen werkelijkheid is kan ons veel ellende bespaard worden.  Komt er ook meer ruimte voor de mooie dingen die ons dagelijks omringen  want hersenspinsels kunnen we missen als kiespijn . Laten we leren  ze geen aandacht te geven.

Ook a WimJansen schreef daar  iets moois over

https://ongrond.nl/2021/04/last-van-demonen-geef-ze-thee-en-sigaren/

Tolstoj: God is wat het leven is

 Ik vond het volgende stuk van Wim Davidse over Tolstoj  en wil het hier graag delen. Het hele originele bericht kun je in de link onderaan verder lezen.

Over Tolstoj (1828-1910) wist ik lange tijd niet veel meer dan dat hij de schrijver is van de romans Oorlog en Vrede en Anna Karenina. Door het aanhoren van een lezing van Sieuwert Haverhoek, Tolstoj-kenner, kwam daar vorig jaar verandering in. Hij vertelde over de ommekeer van Tolstoj na een ernstige crisis. De ommekeer kwam toen Tolstoj besefte: God is in mij. Is Tolstoj misschien een mysticus, vroeg me daarop af.

Door: Wim Davidse

Lees verder klik op de link.

https://ongrond.nl/2021/03/tolstoj-god-is-wat-het-leven-is/

Avalokiteshvara

Deze foto maakte ik in het Rijksmuseum in Amsterdam. Het is Avalokiteshvara 

Het staat voor de kwaliteit van Groot liefde mededogen. De eerste keer dat we daar kwamen na de grote renovaties . Ik was verbijsterd door de prachtige dingen die ik daar toen zag. Een keer is natuurlijk lang niet genoeg om daar rond te kijken. Daarna zijn we nog een keer geweest  en weer heb ik genoten en toch ook weer andere dingen gezien. Er blijven  bepaalde stukken langer  hangen en daar is dit er een van. Met meerdere Oosterse beelden was het te bewonderen in de kelder afdeling.  Nooit zag ik een mooier beeld maar ja zoveel beelden van Avalokisteshvera in dit levensgroot formaat zul je ook niet zo makkelijk tegen komen. 

Avalokiteshvara is een meditatieBoeddha. In het Tibetaans Chenrezig, Het is de Boeddha van grootliefde mededogen. En dat betekent niet zomaar wat maar dat groot staat voor al wat leeft. Niets uitgezonderd. Die kwaliteit wordt in veel traditionele beelden en Tangka's gesymboliseert door duizend armen die alle mogelijkheden hebben om er voor ons te zijn. Die grootse kwaliteiten  hebben we allemaal in potentie in ons en in meditatie kunnen we daar contact mee maken om het in ons zelf bewust te worden en te ontwikkelen zodat we het gebruiken lunnen in het daglijks leven  We zouden zo als het ware een brugfunctie kunnen ontwikkelen om die min of meer abstracte kwaliteiten vorm te geven en in praktijk te brengen.

De mantra die daarbij hoort, de mantra van Chenrezig is de bekende mantra. 

Om Mani Padme Hum.

En dat gaat dan dan weer over de het symbool van de Lotus  die als zuivere schoonheid uit de modder opreist. 

Meer over Avalokiteshvara kun je vinden op de volgende pagina  https://www.boeddhacentre.nl/content/8-chenrezig-beelden

De duizendarnige Avalokiteshvara doet me altijd een beetje denken aan de bijbelse verhalen over engelen met van die prachtige vleugels. Ze lijken ook wel een beetje dezelfde functie te hebben.  Toch...?

Onbegrijpelijk

Het zou zomaar kunnen dat onderstaande tekst onbegrijpelijk is. Als er over de kosmologie wordt geschreven of gesproken zijn dat meestal teksten die niet met het brein te bevatten zijn. Het zijn  woorden van meditatie die van binnen een resonantie kunnen veroorzaken met dat wat in onszelf aanwezig is. Want we zijn er uit voort gekomen en in die zin zijn we er een onlosmakelijk deel van. Dat is ook de manier waarop de mogelijkheid tot bestaan , tot bewust bestaan aanwezig is in en buiten onszelf als een geheel met het Al . Zonder dat is er geen leven mogelijk. Je zou het misschien een leven gevend beginsel kunnen noemen dat gelijktijdig Alomvattend is. Het niet iets, de afgrond, woest en ledig, de duisternis van waaruit het licht ontstaat. 


Noch iets noch niets bestond; die heldere hemel daar Was niet, noch het brede hemeldak daarboven uitgestrekt.

Wat dekte het Al? wat beschutte? wat verborg?

Was het van het water het peilloze diep?

Er was geen dood – toch was er niets onsterfelijks, Er was geen grens tussen dag en nacht;

Het enig Ene ademde stil alleen, Behalve Dat is sindsdien niets geweest.

Het was duister, en het Al was eerst gehuld In diepe somberheid – een lichtloze oceaan – De kiem, bedekt nog in de schil, Barstte open, één van aard, uit hittegloed. . . .

Wie kent het geheim? Wie verkondigde het hier?

Wie weet waaruit die veelvoudige schepping ontstond?

De goden zelf ontstonden later pas – Wie weet waaruit die schepping plots ontstond?

Wie kent Dat waar die grote schepping uit voortkwam?

Wie weet of zijn wil haar schiep of dat die zweeg?

De hoogste ziener in de hoogste hemel, Hij weet het – of misschien zelfs deze niet.

– Rig-Veda, 10:129




Starend de eeuwigheid in . . .

Vóór de grondslag van de aarde was gelegd, . .


Was u. En als de onderaardse vlam Uit het gevang barst, en het raamwerk verteert . . .

Zult u in rust verkeren, zoals u eerder was, En onveranderd blijven, terwijl de tijd niet meer bestaat.

O, eindeloos denken, goddelijke EEUWIGHEID!

– John Gay, A Thought on Eternity





Uit: Een introductie tot de geheime leer. H.P. Blavatsky

https://www.theosofie.net/onlineliteratuur/introductietotgl/proloogdeel1.html

Het duister is mij licht genoeg

 Helaas kan ik niet meer met haar praten want twee jaar geleden is ze binnen heel korte tijd overleden. Zo gaat dat als je ouder wordt. Als je nog niet zelf aan de beurt bent dan zijn er lieve mensen uit je omgeving die het aardse bestaan verlaten en die je daardoor gaat missen in  het lijflijke contact. 

We spraken veel over spiritualiteit en ik vond dat we daarmee niet op hetzelfde lijntje zaten terwijl zij dacht dat het wel zo was. Toch  konden we het zo goed samen vinden. Waar zij gericht was op het licht van de new age beweging hield ik me meer bezig met traditionele religie zoals mystiek, boeddhisme etc. , de traditionele zaken zoals 'de donkere nacht'  van bijvoorbeeld Johannes van het Kruis. Ik was eigenwijs genoeg om te denken dat ik haar ideeën over het licht wel begreep en ook eigenwijs genoeg om te denken dat het mij steeds weer onmogelijk was  de voor mij verhelderende inzichten van :het duister is mij licht genoeg'  aan haar  duidelijk te maken. Ik denk ook niet dat ik dat duidelijk kan maken in een blogje schrijven want dat is misschien nog moeilijker en toch ga ik dat proberen te doen al was het maar om het ook voor mijzelf steeds betere of andere woorden te geven. Want de juiste woorden vinden voor dingen die nauwelijks te verwoorden zijn, blijf ik boeiend vinden.

Toen ik na mijn kindertijd en mislukte huwelijk weer op zoek ging naar religie of liever gezegd naar dat wat meer is dan wat ikzelf op dit moment ben, had ik al behoorlijk wat voor de kiezen gehad. Was met de dood bedreigd door een agressieve ex echtgenoot en vluchtte van hot naar haar voor veiligheid. Hoe graag wilde ik beschermd worden door een God die er voor mij zou zijn en waar ik op kon bouwen. Maar waar was die God uit mijn kindertijd gebleven? Ik was niet meer zo goedgelovig en zocht ook naar onderbouwing. Klopte mijn Godsbeeld wel? Bestond er zo'n almacht die ergens het heft in handen had en zo almachtig dat hij hemel en aarde had geschapen. Over ons oordeelde of je naar de hemel mocht of misschien niet als je erg slecht was. En wat was dan dat verschil tussen goed en kwaad. Werd dat niet vaak uit de context van bepaalde culturen getrokken en altijd met een menselijke maat gemeten? Zoveel vragen.  

Hoe werden alle bijbel verhalen geïnterpreteerd, hoe zat dat allemaal echt in elkaar? Ik wilde zo graag  geholpen worden, ik wilde beschermd zijn, ik wilde zekerheden. 

Al gaande de zoektocht, hopelijk met het gebruik van mijn logische verstand en daarbij niet van plan om dat logisch denken van mij aan de kant te schuiven, kreeg ik steeds meer duidelijkheid over hoeveel dingen er door het eigen denken in een bepaald plaatje worden gezet zodat het past omdat je het graag zo wilt zien. Een plaatje dat graag geloofd wil worden omdat je dat zo nodig hebt. Daar wilde ik  niet in trappen maar zocht wel naar een oplossing voor de raadsels die ik opwierp. Het kon niet zo zijn dat als er gevochten wordt door twee partijen en de een door god geholpen wordt dat de ander daar ook door geholpen kan worden. Hoe kan er dan een God bestaan voor alle mensen en partijen of tegenstanders? Op welke manier? Of misschien bestaat hij  helemaal niet. Dat kon toch niet anders dan ruzie veroorzaken.

God is licht, God is energie, God is liefde zei mijn vriendin ja mooi maar energie is ook de gemanifesteerde wereld die hij zelf maakte. Nee dat padt niet voor mij. Ik zie het niet zo daarvoor is er ook nog eens teveel narigheid in de wereld die hij geschapen heeft en dus klopt dat niet in de praktijk van alle dag. God maakte licht uit duisternis dus duisternis was er al en  is er nu  ook. Er zijn altijd twee kanten aan het leven. 

Al gaande de weg probeerde ik vaak duidelijk te maken wat ik tegen kwam en dat lukte nooit volledig. Daarvoor schiet ook mijn kennis altijd weer te kort. En uiteindelijk ja ik weet het wel, gaat het om liefde mededogen, maar een beetje onderbouwing is ook best belangrijk voor mij.

Even heel kort over allerlei zaken die ik tegenkwam en die ik persoonlijk goed kan plaatsen in een kosmische  genesis die tot in de oneindige en eeuwigheid zich doorlopend manifesteert. En het mooie vind ik dat het volgende nog steeds binnen een plaatje van de voortschrijdende  wetenschap past.

In het begin was er een grote chaos dag en nacht bestonden niet. In de Noorse mythologieen wordt er gesproeken van de afgrond ginnegap de gapende kloof zonder begin en zonder einde.

 

In de kabbala zijn de Elohim de scheppende Goden en wat daarvoor was daar wordt niet eens over gesproken gewoon omdat het onmogelijk is daar iets over te zeggen. Het niet iets . Ain Ainsof en Ainsof auer. 

Daarom beginnen de scheppende goden  of persoonlijke godheden  bij de tweede fase.

Geen ego ook geen niet ego zelfs geen bewustzijn en zelfs geen atman die uiteindelijk toch in staat zijn als basis voor oorzaken te dienen voor alle soorten objecten  en alle soorten bestaan en  daardoor voorwerpen van kennis worden . De enen essentie waaruit een centrum van energie tot bestaan komt.

Natuurlijk gaat dit kleine citaat uit universele scheppingsverhalen van hierboven veel verder en is een heel uitgebreid stuk in de Geheime Leer in het hoofdstuk over De Theogonie van de scheppende goden. Het is in ieder geval een voorstelling waar ik mij makkelijker  in terug kan vinden waar de scheppende goden vormen creëren met en van kwaliteiten die zij zelf bezitten. Waar wij het contact mee verloren zijn en door ''religare'' en een gerichtheid daarop weer verbinding mee kunnen maken.

En toen ik tot die ontdekkingen  kwam was er niets meer om me aan vast te houden geen goddelijke bescherming zoals ik zo graag had gezien op mijn  eigen manier. Er waren wel kwaliteiten en krachten die ook in mijzelf in potentie aanwezig waren  waar we helaas veel kontakt mee verloren hadden.  Maar herverbinding en ontwikkeling daarvan is mogelijk.

En toen kreeg ik dat mooie verhaal te horen over de drenkeling die in het donkere koude water op zoek was naar redding. Eindelijk had hij een plank te pakken en hield zich er stevig aan vast dobberend op het koude water tot de volgende morgen zich goed vasthoudend aan de redding die hij vond. Toen hij zijn ogen opende bemerkte hij dat hij zijn eigen  armen omklenmde. 

Ik die zo graag beschermd wilde zijn, die zo graag zekerheden wilde, waar kan ik mij dan aan vasthouden.? In ieder geval geen almachtige God. Hier vond ik de duistere afgond. De diepe kloof waar ik alle menselijk bedachte houvast los moest l aten met gevaar voor verdrinking en angst. In die donkere kloof dat duister waaruit alles voortkomt en weer naar terugkeert daar ligt de totale overgave. 

Het duister is mij licht genoeg zei Johannes van het kruis en zo zijn er tijden geweest dat ik mij ook zo voelde al wil ik mij zeker niet met deze mysticus vergelijken. Het leert me wel steeds weer alles los te laten waar ik mijn geloof op had gebaseerd en in volle overgave te leven met alles erop en eraan. Om leren gaan met moeite, pijn , verdriet ellende maar ook liefde barmhartigheid, mededogen, geduld, zachtmoedigheid .  Een mooie wereld en een verschrikkelijke wereld. Het hoort er allemaal bij als we er voor elkaar zijn in onderlinge afhankelijkheid verbonden met elkaar. 

Nu kan ik dat plaatje van geboden en verboden plaatsen in en andere context, daar waar ik zelf verantwoordelijk ben. Waar we aangemoedigd worden om geduldig voort te gaan op een pad van inzicht en liefde voor elkander onder alle omstandigheden. Het zijn goede en bruikbare richting aanwijzers op het levenspad.  Spiegels  waarin we ons eigen doen en laten kunnen spiegelen. 99 x vallen en 100 x opstaan. Waardoor onze eigen innerlijke kwaliteiten weer tot  bloei kunnen komen en we weer verbinding kunnen maken met  onze eigen diepste kwaliteiten in verbinding met het Alomvattende.

Geen E mails meer

 De automatische mailtoezendingen worden door de provider in juni gestopt

 Wil je dit blog toch blijven volgen klik dan in de rechterzijkolom op de button: volgen.

Aan hun daden zul je ze kennen.

So, you may be gifted and have intelligence, but if you don’t have diligence, then that is it. If you do have diligence or you are obligated to do it, then you can do it. Believe me.

Gelek Rimpoche

We hebben het in onze cursussen over allerlei kwaiteiten die ontwikkeld kunnen worden. Kwaliteiten. Ik vind dat een mooi gegeven want ook intelligentie gaat als kwaliteit er niet om wat je geleerd hebt met je hersenfunctie maar de manier waarop je met het leven om kunt gaan. Hoe je in kunt leren spelen op allerlei omstandigheden. Het is een onderdeel van spirituele ontwikkeling. En aan de basis ligt altijd Wijsheid (die nog lang niet ontwikkeld is)  die gaat over de onderlinge afhankelijkheid van alle dingen en in het Mahayana Boeddhisme over groot liefde mededogen. Waarbij niets en niemand wordt uitgesloten. 

Het is voor mij ook wel begrijpelijk dat bij een zoveel onvattend onderwerp als onderlinge afhankelijkheid en groot liefde mededogen het niet zo eenvoudig is inzicht te krijgen waardoor wijsheid ontwikkeld kan worden dat daarop is gebaseerd. 

Daarom wordt dat hele proces in stukjes opgedeeld zodat ik stap voor stap die ontwikkeling door kan maken en het is me gebleken dat daar geen eind aan komt. Mooier nog, het wordt steeds boeiender naarmate je meer kleine stapjes kunt maken en ondervindt dat het functioneert. 

Zelf heb ik het dan altijd over kwartjes die vallen. Van die momenten dat je plotseling begrijpt en doorziet. Soms heel veel, soms een klein stukje maar dat zijn dan altijd weer verhelderende momenten die me de moed en enthousiasme geven te weten dat ik graag door wil gaan op dat pad van ontdekking in mijn menselijk bestaan. Mijn 'zelf' onderzoekend waar geen einde aan komt. Zo groots als het universum.

Ook spirituele ontwikkeling komt niet zomaar aangewaaid. Het is een weg van oefening. Niet alleen voor de dingen die we in ons gewone leven herkennen. Alles wat we ons eigen willen maken, daar heb je iemand bij nodig die het al kent en die het je kan leren. Dat is met alles zo. Ook spiritueel en in liefde mededogen die gebaseerd is op die specifieke wijsheid van onderlinge afhankelijkheid. Het is een voortdurend onderzoek. Want dat gaat heel 'diep of hoog' zo je wilt en er is geen eind aan. Leren kijken naar jezelf en anderen vanuit een onzelfzuchtig perspectief. Zonder jezelf weg te cijferen zoals je hier en nu aanwezig bent en er toch zijn voor de ander. Of dat nu fysiek is of in de geest. Het gaat erom niets en niemand af te wijzen, minderwaardig te vinden of anders te benaderen dan als een vriend. Wat er ook gebeurd. En toch je eigen grenzen stellen. 

Ik zag een documentaire over Lama Govinda in Tibet die 20 jaar in retraite was geweest. Hier in het westen zouden we dat maar een luie bedoening vinden maar in de Tibettaanse spirituele context is dat hard werken. Hij zij 'als je hard werkt dan kom je er wel'.

In spirituele zin is meditatie in verschillende vormen  en de discipline om jezelf op dat pad te ontwikkelen hard werken. En het mooie is dan dat hetgeen van binnen ontwikkeld wordt en waar je  doordrongen van raakt,  vanzelf naar buiten komt in het dagelijks leven. Daar kan het dan waargemaakt worden. 

Volgens mij staat er ook een tekst in de bijbel die zegt. 

Aan hun daden zul je hen kennen'. 

Mooi is dat.