Ik moest denken aan die docu die ik jaren geleden zag. Er is me niet zoveel van bijgebleven maar het ging over de zin van het leven en misschien ging het daar niet over maar heb ik het ervan gemaakt.. Ja hihihi zo ben ik wel. Ik maak er ter plekke van wat mij past. Misschien ging het wel over euithenasie. Want er werden mensen geïnterviewd die lijfelijk nog wel aardig en fit tevoorschijn kwamen maar niet meer wilden leven. En wat bij mij is blijven hangen is dat ze de zin van het leven niet meer zagen.
Dat heeft me aan het denken gezet. Nu ik dat zo opschrijf weet ik wel wat ik daar al die jaren over gedacht heb voor mijzelf maar ik vind het toch lastig daar een sluitend geheel van te maken. Want als ik daar iets over schrijven wil gaat het toch over hoe ik daar tegenaan kijk en dan ook nog op dit moment want er is niets veranderlijker dan een mens onder verschillende omstandigheden, dus is dat in ieder geval het sluitende ggeheel. Dat er geen enkele opinie of gedachte over is die vast staat.
Het lijkt me heel erg als de zin van het leven voor mij zou bestaan uit alles wat er niet meer is. Dat is namelijk wat ik bij velen hoorde dat wat ze opnoemde waren dingen die er niet (meer) waren. Dat waren dus dingen waar ze de zin van het leven aan 'ophingen' . Ja dan zijn er natuurlijk honderdduizende dingen in het leven te bedenken en als je dan precies de dingen moet missen die je aantrekkelijk vind en die waardevol lijken te zijn dan wil je die behouden en als je die dan juist kwijt raakt dan is er een probleem.
Inderdaad ik denk namelijk ook dat je de zin aan het leven zelf geeft maar hoe maak je een keus uit al die dingen? Hoe laat je je meenemen door bepaalde voor en afkeuren? Misschien ben ik op een gegeven moment niet meer in staat zo diep te graven o want nu denk ik dat onder al die verschijnselen en keuzes aan de oppervlakte die ik wel of niet wil, dat daaronder nog meer altijd aanwezige waarden te vinden zijn die dan ook altijd de moeite waard blijjven. Daarom wil ik daar nu naar zoeken in mijzelf want daar alleen moeten ze dan te vinden zijn. Ik wil daar dus NU over nadenken.
Als alles wegvalt en dat kan heel veel zijn of worden want het leven bestaat uit honderdduizende dingen die we niet eens allemaal overzien omdat onze wereld naarmate we ouder worden ook nog eens steeds kleiner wordt, is het moeilijk om het meest basale daar onderuit op te vissen want daar, van dat diepste zinvolle, ben ik me lang niet altijd bewust geweest. Ik weet wel dat het er is maar besteed er te weinig aandacht aan. . Het hele leven zijn we meegenomen door zo ontzettend veel emoties gebaseerd op het simpele aantrekken, afstoten en neutraliteit. We zijn ons nauwelijks bewust van al die oerkkrachten die aan de basis liggen van het bestaan en de kracht zijn onder al onze emoties. Zij blijven ons volgen tot het einde van ons leven we zien ze niet als zodanig laat staan dat we ze zo ervaren. We merken onze emoties op en die overheersen ons.
En als we tegen het einde van ons leven zoveel kracht en functies van het lijf en mentaal ook kwijtraken dan gaat het gevoel van dit wil ik echt niet de boventoon voeren of de soms fatalistische 'neutraliteit' van het zal mijn tijd wel duren'. Let wel, we hebben het allemaal nodig om te leven maar interpreteren het op basis van overheersende emoties die an sich ook prima zijn.
Dit wil ik niet staat voor het het afstoten Zo wil ik het niet. Ik kan niets meer betekenen voor niemand. Wie is er nu nog om dingen mee te delen. Om voor te zorgen, om mee te lachen en te huilen en ik zak in de put.
Om dan te weten en bewust te worden van het feit dat het maar een klein deel is van de werkelijkheid,van alles dat ik in me heb aan basale krachten, dat kost veel opmerkzaamheid en aandacht het te leren zien en ervaren. Dat wat ik niet wil dat weet ik wel maar het aantrekken staat o.a. ook voor liefhebben en is de basis voor liefdevolle vriendelijk heid die alles kan omvatten.
We hebben we het allemaal in ons en leiefhebben geeft de imput aan mijn leven van blijheid en tevreden, dankbaarheid en veel andere mooie eigenschappen waar liefdevolle vriendelijkheid de basis van is het geeft zin aan mijn leven. Een heel belangrijke kwaliteit die mijn leven mooi kan maken. Het heeft te maken met geven en delen. Om liefde vraag he niet, liefde deel je.
Hoe eenzaam ik ook ben ik ben nooit alleen op de wereld. Er zijn altijd mensen waar ik contacten mee heb. Degene die gewoon binnenkomt, lopen, buren voorhet een of ander, voor de boodschappen, voor een praatje, de voorbijganger op straat,. de dakloze onderweg. Zelfs als ik op bed kom te liggen komen er verzorgenden aan mijn bed. Het geven en waarmaken van liefdevolle vriendelijkheid maakt het leven waardevol voor de ontvanger en niet minder voor mijzelf en dan is er altijd een zinvol leven te ervaren.
Ik hoef niet meer te doen dan lliefhebben.
Altijd.
