De dag na kerst

 De kerstdagen zijn alweer voorbij en de rrust is weergekeerd. dat klinkt misschien raar want ik vind kerst eigenlijk een soor stilte feest ook al is er van alles om me heen aan de orde toch is er iets vvn een saoort innerlijke verstilling.  

Wanneer je erg druk moet zijn met allerlei voorbereidingen is er vaak weinig aandacht voor de stilte die er van binnenuit toch wel kan zijn. Want die stilte  dat heeft niets met allerlei uiterlijke drukte te maken waar ik me niet door mee hoef laten ge slepen maar gewoon mijn ding kan doen zoals dat nodig is.  Of gewoon in aandacht aanwezig kan zijn bij alle gesprekken die met me en rondom me gevoerd worden. 

Maar deze kerst was anders.  Ten eerste voel ik duidelijk dat ik veel lijjfelijk activiteiten minder 'aankan; niet meer zoals vroeger alles kan doen en nu na Corona is dat nog veel duidelijker geworden.  Dus gewoon gezelliig een kopje koffie met de kinderen en aanhang. Ze konden beiden alleen maar op verschillende dagen.  Zelfs dat vond ik al vbermoeiend maar natuurlijk wel heerlijk om ze weer eens allemaal om me heen te hebben.  Dus nu lekker uitrusten en na genieten. 

De hele kerst en zelfs daarvoor al hebben we alle lichtjes aangehad. Heerlijk vind ik dat. Als het donkerder wordt weweerspiegelen ze zich in alle ramen van de serre. Duizenden lichtjes lijken het te zijn. En Fer joudt ze allemaal in de gaten om de accuutjes weet ijdig op te laden.  Nu mogen ze nog allemaal blijven branden tot oud en nieuw. Daarna ga ik aan het opruimen. 

Maar het leuke is dat ik nu mooie kaarsjes heb die ook op batterijen gaan  en die mogen blijven staan bij het altaartje van Boeddha. 

Intussen zit de was in de wasmachine, wachten we op de boodschappen die in huis worden gevracht en realiseer ik me wat het leven toch in alle opzichten anders is geworden.  Ik ben zelf natuurlijk ook veranderd en  de omstandigheden waarin ik leef  zijn  veranderd. 

Het is de kunst om in alle perioden van het leven weer met de stroom mee te kunnen gaan. Dat op te pakken wat mogelijk is en niet te treuren over hetgeen niet meer mogelijk is.  Inzicht te krijgen in wat wel en niet haalbaar is binnen de setting van het leven waarin ik nu leef. Terug kijken op alle goede dingen die het leven heeft gebracht en hopelijk wat geleerd  van de dingen die het resultaat waren van de eigen manier van leven en de opstelling die ik daarin aannam die voor de logische consequenties zorgde. 

Soms moet ik daarvoor erg ver terugkijken in mijn leven. Soms is dat zinvol maar soms ook niet. Maar alle handelingen die ik nu doe komen toch voort uit de ervringen van eerder. Uiteindelijk is het hier enu de plek om dingen te veranderen als ik dat wil. Er is geen ander moment. dan nu. 

Net zoals ik dat in het vorige blogje schreef 😂

Naarmate ik  ouder word voel ik me steeds meer in staat te accepteren wat geaccepteerd moet worden en weet ik dat het enige dat ik kan doen is de dingen in mijzelf tot rust en vrede brengen. Ik ben de enige die iets aan mijn leven kan veranderen of accepteren.  Pas als ik daar wat stabiliteit heb gevonden kan ik ook heel misschien iets voor een ander beteken. Alleen al door er te zijn.