Tussen de dozen.

 Het zijn heftige tijden voor dit oude mens. 😇 Het lijkt erop dat ik steeds meer

 in actie kom terwijl ik dacht dat ik op mijn lauweren kon rusten in mijn tachtigste levensjaar.

Maar nee dus want nu voel ik me nog fit genoeg om wat te ondernemen. We hebben toch echt besloten ons appartement te koop te  zetten en daaraanvolgend,  dat betekent als dat  eerste lukt, een nieuw appartement te kopen wat we op het oog hebben. Er is dus nog niets defenitief maar  de kans dat het doorgaat wordt wel steeds groter.

We zijn met allerlei voorbereidingen bezig want je wilt niet weten hoeveel activiteiten dit allemaal met zich meebrengt. Ik kom echt bijna niet aan bloggen to want alle werkzaamheden kosten nu natuurlijk veel meer tijd dan 20 jaar geleden toen we hier kwamen wonen.  Afspraken maken,  informatie inwinnen en dan nnu optuimen. Rigoureus  want niet alles kan mee als het doorgaat. Het moet nu ook,  voor het defenitief  is hier in huis veel leger worden in verband met   de foto's Dat is dus waar we ons nu mee bezig houden en wat er dan llemaal  tevoorschijn komt. ?

Bovenstaande dia s bijvoorbeeld

We hebben eenn nieuw appartement op het oog en ik weet nu precies wat er wel en niet mee kan en dat heeft betrekking oo de keuzes die we moeten maken.. De keus van wat wel en wat niet.  Nou dat vind ik soms last maar soms ben ik ook verbaasd over mezelf en het gemak waarmee ik dingen weg kan doen. Als je eenmaal begint dan worden die beslissingen steeds makkelijker. Ik merk toch en ben blij te ontdekken dat ik bijna negens aan versgebakken zit. Misschien ook dankzij de vele lessen en bewustwording processen waar ik me mee bezig houd. Maar misschien heb ik ook het geluk dat het van nature een beetje bij me hoort.

Deze week  en aankomende week staat in het teken van de showroom realiseren in   een huis dat vol hobby s en andere, voor ons plezierige activiteiten en spullen  staat en  ruimte scheppen. 

 Gelukkig mag er een en ander in de garage van de buren opgeslagen worden want stel dat het niet doorgaat dan kunnen we het zo weer naar boven halen. Dan staat de schildersezel zo weer in de kamer. Geweldig he.

Als ik even buiten beeld blijf dan weet je waar ik zit. 

Tussen de dozen.

Deze fotootjes kwam ik tegen bij het opschonen van de dia s  van een vakantie op curaçao  in 1988. Daar was ik al eerder aan begonnen. En maakte fotootjes  van de geprojecteerde plaatjes die ik toen maakte

We hebben er zin inin

Zo groot

 Eeer een heel nieuwe dag vol verrassingen. Want niets is zeker van te voren dus kan ik me ieder moment laten verrassen. 

We zijn veel informatie aan het inwinnen om te ontd3kken wat er moge kijk is in verband met verhuizen. Heel spannend allemaal. 

Wat was is herinnering en gister fotografeerden we in de dierentuin.  Ik werd meegenomen door de libellen. Er waren er veel en ook zo groo. Dat viel me op. 

Het is daar leuk om te fotograferen en meestal beteed ik meer aandacht aan de vrije beestjes dan aan de gevangenen. 

Wespen in de serre

 Een stuk of 5. 

Waar komen die nou vandaan? We werkten ze naar buiten en een tiijdje later zaten er weer twee. 

Dat is balen. Aan de buitenkant van het raam zagen we ze zoekend vliegen om naar binnen te komen. 

Samen bleven we oplettend achter het glas staan en wachtten af. 

We hoorden zoemen en Fer zag in de richting van het geluid uit een klein gaatje  onder de balustrade   er een tevoorschijn kruipen. Ze zaten in de spauwmuur.  Waarschijnlijk was daar een keer  een koningin ingekropen die nu ijverig wespen produceerde. Die wil je niet in je binnenruimte hebben 

Jaren geleden toen de balkon nog niet tot een serre was omgetoverd was er een koningin in de plastic container waar ik potten in bewaarde, gekropen.  Ze vlogen  via de uitsparing van het handvat af en aan. Ook toen ontdekte ik ze in een vroeg stadium en vond zelfs het nest als een nog heel klein bolletje onder de potten.  Met veel tegenzin zette ik er een zware emmer op.  Bbbrrr naar is dat. 

Nu was het nest onzichtbaar en stopte ik een plastik zakje met een plantenstokje in het gaatje in de hoop dat dat de enige in en uitgang was.

Aan de buitenkant zie ik ze niet meer vliegen en ook binnen blijft het rustig. 

Ik heb moeite rigoreuze maatregelen te nemen. Ik zal geen vlieg doodslaan. Maar er zijn grenzen .

Pffff

Verstild

 Stilte rondom de vijver.  Ik zette mijn rollator aan de rand van het water in  het gras en  ging zitten   met het zonnetje in de rug. De temperatuur was heerlijk aangenaam . maar de lucht voor mij dreigde met wolken  en onweer.

De zon die onder die wolken doorscheen gaf dat vervreemdende dreigende bijna groenachtig licht.

Plots viel er een druppel op mijn hoofd maar de vijver bleef roerloos en stil. Alleen het kabbelende instromende water  gaf dat rustig makende geluid.

In de verte blafte een hond. Een eenzame wandelaar passeerde en groette. 

Zo zat ik daar verdtild.  Drie kwartier.

Zoek de weg

 Gisteravond toch weer eens met de meubels aan het schuiven geweest. Ik wil alles graag zo goed mogelijk hebben staan het moet voor mijn gevoel kloppen en daar komt dan bij dat ik graag zo goed mogelijk wil kunnen zien.  Die combinatie is niet altiid te vinden. Overal duiken onverwachte lastige dingen op.

De zon staat de hele dag vvoor het raam en dat vond ik jaren geleden heerlijk. De zon in de kamer was heel belangrijk daar was ik blij mee. Maar helaas dat is nu een grote handuycap want met mijn gezicht naar het liucht wordt de pupuil kleiner en dan houd ik veel minder zicht over omdat juist de focus blind is.   Dus de bank waarop ik altijd zit,  stond al een tijd niet meer  recht op het raam gericht maar zo dat ik me er van af kon draaien.  Nu zijn de bomen weer volop in het blad en dat schermt de zon af. Die lindebomen zijn in de twintig jaar dat we hiier nu wonen flink gegroeid en geven schaduw in de kamer. 

Dus gisteravond de bank maar weer eens terug gedraaid en dat betekent dat ik weer wat beter TV , (die tussen de twee ramen staat) kan  kijken.  Okee maar.... nou ja voorlopig gaat het wel weer maar staat het zo mooi en uitgebalnceerd??? Ik heb het gevoel dat ik pontificaal voor het front zit en dat vind ik minder.  Fer vind het prima en het zit weer als vanouds voor de dingen die we doen willen. Want ook muziek luisteren levert op deze manier een goede plek op.  En natuurlijk ik kan ook op een stoel gaan zitten die van het licht afgekeerd is.  Maar daar komt het niet meer zo van want dat is voor handwerken breien haken etc wel fijn maar dat lukt niet meer.  Als ik steken laat vallen worden het allemaal broddellappen.   Hihihi het blijft zoeken. naar 'perfertie.  Het is maar goed dat dat nooit te bereiken is dan blijf je bezig met zoeken naar alternatieve en vreatieve oplossingen voor dat  wat belangrijk genoeg is. . 

Gisteravond liep Fer lachend naar de keuken en zei:

Het is maar goed dat we een tomtom hebben. 

Hooi op de vork

 Zo grappig hoe dingen functioneren. Ik bedoel als er veel op stapel staat lijk ik weer helemaal in de actieve modus te schieten. Als ik niet meer zoveel moet lijk ik in te slapen.  En dan heb ik het gewoon over hoe ik me voel en dat is actief op het ogenblik. 

Het lijkt soms alsof ik uit een soort winterslaap ontwaak en zoveel meer energie voel om alles voor te bereiden en te regelen.  Er is nog totaal geen zekerheid of we wel of niet  zullen verhuizen en soms denk ik het is gewoon van de gekke om dat wel te doen. Tachtig jjaar,  een prachtig appartement in een mooie omgeving en dan verhuisplannen maken.  Maar het geeft wel leven in de brouwerij.

Maar ach al blijven we hier wonen  dan is er nog niets mis met grondig opruimen en alles daaropvolgend herschikken want dan moet er ook hier van alles gaan gebeuren en komt de hele boel op zijn kop te staan. En ik denk dat we hoe dan ook er nu voor moeten gaan want nu zouden we   het nog kunnen  al zal het wel een hele aanslag op  de ouderdomsvermogens geven. Het gekke is dat ik er weer zoveel zin in heb.

En nu maar zorgen dat het zo blijft door niet al te veel hooi op de vork te nemen. Veel plannen en steeds onze rust nemen.  

wispelturigheid

 Shantideva:

Als er iets te corrigeren valt, waarom zou je dan ongelukkig zijn? Ga door en corrigeer het.

Als er niets te corrigeren valt, wat heeft het dan voor zin om verdrietig te zijn

Nou daar wilde ik het helemaal niet over hebben hoor maar hij zat nog in mijn concepten en ik dacht die kan ik wel gebruiken.

 Nee, nu gaat het mij  meer over anders bloggen want ik merk dat ik er niet zoveel aan  toe kom en er zijn honderdduizend gedachten die helemaal niet belangrijk zijn maar daar zou ik best kleine blogjes over kunnen schrijven. Over de dagelijkse geachten die zomaar opkpmen.  En nu met dat handige tafeltje en het beeldscherm vlak voor mijn snufferrt mpet het toch makkelijker gaan.

Ik kan nogal  wispelturig zijn en verander nog weleens van gedachten of van wat ik zou willen. Soms wil ik ergens dieper op ingaan zoals met dat bewuystzijn en soms denk ik: een dagelijks blogje over niets is ook wel leuk. Dus doe ik het precies zoals het me uitkomt. En soms heb ik er helemaal geen zin in en dan doe ik dus niets onder het motto. 

Je moet het maar nemen zoals het komt.

Dat is anders met beloften die ik heb gedaan dan ben ik gelukkig minder wispelturig en houd me daar ook aan.  Nee die wispelturigheid heeft meer te maken met de dingen die ik wel en niet leuk vind pf met  meningen die ik wil herzien. Dan kun je met mij veel kanten op en zit ik niet zo vastgeroest in mijn ideeën 

 Dat was het dan wat ik even kwijt wilde voor vandaag. En ik houd het tefeltje en de grote tablet gewoon bij de hand. Wie weet hoe het gaat lopen. We weten nog geen minuut van te voren hoe de volgende minuut zal zijn al denken we dat wel te weten. 

koekoeksbloem

Esther en ogen

 Ik denk tooch dat ok maar eens aan het bloggen ga pver alle beslommeringen hier in huis want er gebreurt veel de laatste tijd. Dat betekent wel dat mijn plannen om verder  schrijven over het bewustzijn op de lange baan geschoven worden of er af en toe tussen door gaan spelen. Het ligt er maar net aan hoeveel tijd ik eraan kan en wil besteden. Maar als ik erover schrijf zal ik ze gewoon een nummer geven en misschien  komt die tijd toch wel gewoon. 

Allereerst ben ik gister bij de oogarts geweest en wat ik al dacht klopt. Mijn ogen zijn het laatste jaart erg achteruit  gegaan. Ik heb nog maar 20 priocent in het ene en 30 procent in het andere ooog.  Helaas ik moet het er maar mee doen. Maar zelf heb ik het idee dat ik best nog wel aardig alles kan zien. Soms balen natuurlijk omdat ik dan wat mis. maar over het algemeen kan ik met beperkingen en hulpmiddelen nog alles doen wat ik wil.  Daat ben ik ontzettend blij mee want ikweet dat mijn moeder veel minder nog zag. Maar ja die was intussen ook achter in de negentig en ik ben nog net geen 80. Maar als het voor mij nu ook zo blijft tot mijn 98ste nou dan mag ik niet mopperen.

Gister was de geboortedag van mijn dochtertje Ethert die maar twee dagen oud werd.   Hoe ik daar gister nu zo plots aan dacht weet ik niet meer maar wat zijn de tijden veranderd. Toen werd alles weggestopt.  Mijn jongste zoon kwam een tijdje geleden door tyoeval een fotocopie uit het bevolkingsregister tegen waarop  vermeld stond dat ze in 1967 twee dagen oud was geworden. Het gekke was dat ik altijd heb gedacht dat ze drie dagen oud was geworden.  Ze overleed als achtmaands kindje in het toenmalige kinderziekenhuis   rond  10- uur 's avonds en ik lag in het grote ziekenhuis waar ik  de volgende dag om 11.30 uur pas te horen kreeg dat ze overleden was.  Mijn moeder ruimde de wieg op en toen ik thuis kwam was het alsof er niets gebeurd was.  Ik zou daar natuurlijk een heel verhaal over kunnen schrijven maar daar heb ik geen behoefte aan.  Gek vind ik dat alllemaal achteraf wel. Nu zou dat vast niet meer op die manier gegaan zijn. 

Maar waar we op dit moment veel drukker mee zijn is met de huizenjacht  en allemaal bijkostige zaken, Wie had dat nou kunnen bedenken. We wonen hier schuitterend en toch zijn we aan het uitkijken omdat we iets gevonden hebben wat zo leuk lijkt.  Het is allemaal heel spannend. Willen we het wel, willen we het niet? Er spelen allerlei zaken een rol  waardoor de keus heel lastig is en het is nog lang niet zeker of we wel of niet hiervandaan zullen vertrekken.  Leuk is het wel. Het brengt een hoop leven in de brouwerij en we praten er natuurlijk heel veel over.  Intussen steken we overal onze voelhoorntjes uit over regelingen etc. 

Je zult begrijpen dat het me nu meer meeneemt dan het uitzoeken over hoe ik ga schrijven over bewustzijn.

Een ding is zeker voor wat betreft bewystzijn

 Het wordt on ieder geval een heel bewuste keuze. Ik hd al gedacht dat dit mijn  laatste woonplek zou worden voo r de uitbaart in  zes plankjes of het verpleeghuis maar het lijkt erop dat dat gaat mislukken  😇🤣 al is het misschien maar voor kort  er lijkt toch nog iets op stapel te staan. Want als we niet gaan dan willen we toch  hier aan de gang en dat is ook geen sinecure.

En dan heb ik nog niet eens verteld dat ik een nieuw tafeltje heb zodat ik met mijn neus op de tablet en met jampotjes voor mijn ogen toch kan doen wat ik wil doen, met veel plezier zonder pijn in de rug te krijgen  door voorover gebogen aan de eettagel te zitten. Een prima oplossing.

Nou hoe het gaat lopen is voor een volgende keer

Iets anders

 Ik heb even heel veel andere dingen aan mijn hoofd. Allerlei zaken

 

die ook heel leuk zijn zoals het hele leven voor mij veel goeds betekent. Dingen waar ik energie in kan stoppen en die waardevol voor mij zijn

Ik geef de blogjes over bewustzijn ern nummer mee.  Ik zou ze het liefst in een aparte noemer in dit blog zetten maar ik kom er nu nog niet aan toe dat uit te zoeken. 

Dit is ook weer de tijd om meer te fotograferen en met bewerkingen bezig te xijn. De foto s plaats ik wat meet op Facebook. 

En ik ben weer volop aan het lezen. Zojuist heb ik het gesproken boek uit van Milan Kunderela. Ik wist dat het mooi was want ik had het jaren geleden gelezen en echt, het klopte.

Nu bennik begonnen net een herhaling van Etty Hillesum. Ook zo bijzonder maar ook weer heel anders. 

Dat herlezen komt omdat ik zoveel boeken heb weg moeten doen en ze nu  op e book terugzoek zodat ik het toch nog kan herlezen.

En intussen schrijf ik weinig over de toestand in de wereld. Niet omdar ik me er niet mee bezighoud. Integendeel. Ik voel me zeer betrokken bij al het leed dat door allerlei omstandigheden en   door mensen elkaar aan wordt gedaan. Ik kan er direct biets aan toe of afdoen. Het enige wat ik op dit moment kan doen is mijn ogen er niet voor sluiten enzoveel mogelijk mijn eigen gedrag in de gaten houden zodat ik niet verval in agressieve gevoelens tegen wie of wat dan ook.  Dat is slechts olie op het vuur.  

009 chaos in mijn mind

 Wat vind ik het toch ontzettend knap dat leraren in staat zijn ingewikkelde stof aan anderen duidelijk te maken in een natuurlijke volgorde. Dat is bijna niet te doen voor een amateurtje met beperkingen in het geschreven woord. Daarvoor is meer know how  nodig om misverstanden te voorkomen. Dan gaat er niets boven direct contact  met degene die zich de stof volkomen eigen heeft gemaakt.  Het is niet voor niets dat kinderen naar school gaan om basisvaardigheden te leren. En daar hebben ouders dan natuurlijk het grootste aandeel in. Wat een prachtige manier om uit te groeien tot mens en goede leraren voor handen te hebben. Het is niet allemaal zo vanzelfsprekend.   De mondelinge overdracht van wat verteltd wil worden  is  de meest zinvolle maniet van overdracht. 

Ik merk dan ook dat ik gaande deze weg niet in staat ben echte  duidelijkheid te geven over het onderwerp 'bewustzijn'. Waarom stop ik er dan niet mee? Nou  gewoon omdat ik het buitengewoon boeiend vind om te zien hoever ik kom met het verwoorden van dingen die ik denk te hebben geleerd en ervaren. Alles wat ik zelf  in dat bewustzijn heb opgeslagen. Dat bewustzijn dat al omvat end is en slles  in zich opneemt maarniet meer en niet minder is dan  een heldere lege ruimte zonder begrenzing. Als er geen heldere lege ruimte was zou er niets in aanwezig kunnen zijn en ook onderdeel van dat bewustzijn kunnen worden. Net als fysieke objecten alleen kunnen bestaan op basis van ruimte. Ze  kunnen er alleen maar ziin en tot vorm en leven komen  omdat er ruimte is. Omdat er ruimte is kunnen objecten onderdeel van de ruimte worden  en dan kunnen wij er concepten op plakken en  het namen geven. Zoals meubels, huizen, mensen, dieren, landschappen, zon, maan en sterrenstelsels. En dan noemen we alles samen universum. Een naam waar alles bij hoort en ook onderdeel van is. Als er geen ruimte is kan er niets fysiek bestaan.

Met bewustzijn is dat niet anders.  Ik kan het beschouwen als   een heldere zuivere ruimte om het wat inzichtelijker te maken. In het Boeddhisme wordt die heldere zuivere ruimte Rigpa genoemd. 

Het heeft   de kwaliteiten van waarnemen, opslaan, vergaren. Samen met deeveneens  aanwezige   mentale factoren is het  een grote werkzame ruimte. Pas op het moment dat ik aan de inhoud namen ga geven wordt het inzichtelijker.

Samen met die mentale factoren  kan ik de werkzaamheid leren zien en ervaren. Opmerken wat en hoe het allemaal zo gebeurt in mij.  Op het moment dat ik er namen aan geef, wordt  net begrijpbaarder. Dan kan ik de werkingen die erin aanwezig zijn  leren herkennen en ervaren. 

Wat heb ik dan nu intussen op een rijtje

Het altijd  aanwezige ruimtelijke  bewustzijn  dat bij leven  één geheel vormt met de opslag  verbonden met de mentale  factoren die  daarin werkzaam zijn.

Ik wil dat graag uitzoeken omdat mijn gevoel van welzijn sterk afhankelijk is van wat zich in mijn geest   afspeelt. . En omdat ik graag hged in mijn vel wil zitten vind ik het belangrijk te onderzoeken hoeveel invloed ik op mijn bewustzijn heb, want ik heb gemerkt dat ik vaak niet meer dan een speelbal ben van alle dingen die me zogenaamd overkomen. En weet soms niet zo goed hoe ik daarmee om moet of wil gaan.

Met name die mentale factoren hebben veel invloed op alles wat ik   in mijn geest stop.  En dat is nogal wat.  Want ik heb gevoel, zintuigen, emoties en een heel leven aan ervaringen dat ik in mijn bewustzijn heb gestopt. En wie weet wat ik nog meer tegen zal komen.  

Dan zal ik toch weer bij het begin moeten beginnen. Want alles bij elkaar lijkt het af en toe  een chaos door  alles wat er bij me binnenkomt. Heb ik daar dan geen enkele zeggenschap over? Ik kan of wil toch niet alles ontlopen of  vluchten voor wat me niet aanstaat.

Zal ik ik dan nu maar eens  beginnen met globaal naar  die mentale factoren te kijken?. Want het zijn er best veel als je ze gaat benoemen.