Gelezen zoals het bedoeld was.

 Dinsdagmorgen hadden we zoals iedere dinsdag weer kunstcafee in de blieblioteek Presikhaaf. We hebben er een nieuwe binnenekomer bij. Ze is er nu al een paar weken bij en heeft een heel fijne inbreng. Ik had haar mijn boekje geleend. Als de hemel valt en vanmorgen wilde ze er met me over praten na afloop van de samenkomst maar dat werd lastig.

Ik drong er min of meer op aan dat ze het in de groep zou brengen omdat ik dacht dat ik niets te verbergen had en gelukkig ben ik niet bang voor lritiek ook al zou ik dat als afbrekend kunnen ervaren. Dus stak ze van wal.

Ik was zo verbaasd over wat ze opmerkte. Het kwam erop neer dat ik van haar te horen kreeg dat ze niet alleen de opsomming van de gebeurtenissen had gelezen maar ook de onderliggende noot van mijn zoektocht . Wat zij opmerkte was precies datgene waarover ik had willen schrijven en waarvan ik zelf de indruk had dat het niet tot zijn recht was gekomen in het boek omdat mnij daartoe de capaciteit ontbroken had. Wat een opsteker. 

Bea heeft het boek kennelijk gelezen zoals ik het bedoeld had en haar conclusie was dat als ik ervan uit was gegaan dat er niets zeker is in dit leven mijn zoektocht op een bepaalde manier voltooid zou zijn. Ik kon me daar helemaal in vinden Zo is het en dat is waar ik nu ben. Met hopelijk een eeuwigdurende nieuwsgierigheid naar het volgende moment. 

Dank je wel Bea.