Wakker en opmerkzaam zijn

 Het gebeurd me zo af en toe dat ik tijdens de meditate oefening wegzak en dreig in slaap te vallen. Ik denk dat menig meditatie beoefenaar zich daar wel in zal herkennen. Ik weet ook nog dat op de hatha yogales die ik jaren geleden deed hoofdzakelijk omdat ballet te zwaar werd, ik ijdens de ontspannings oefening daar echt geen last van had. Terwijl iedereen in slaap vallen heel normaal vond en ekker ontspannend.  Prima natuurlijk maar voor mij is meditatie niet om in slaap te vallen en iets anders dan een ontspannings oefening hoewel ontspanning er wel  bij hoort  maar het is juist een oefening pm in rust en aandacht opmerkzaamheid te beoefenen en betrokken te zijn bij wat zich voordoet en dan heb ik het over mindfulness want er zijn ook andere  vormen van meditatie beoefening. 

Maar goed dit gaat niet specifiek over meditatie beopefeing maar waar gaat het dan wel over. Nou over aandacht en betrokken zijn. Hoe moeilijk is dat? Dat kan ik de hele dag door beoefenen met alles wat zichvoordoet en meditatie kan een enorme pndesteunong daarbij zijn want tijdens zo n aandachtsofening op mijn kussentje kom ik tot de ontdekking hoe makkelijk ik wegzak. Hoe snel mijn aandacht door andere dingen wordt aangetrokken. Door de dag heen valt datmeestal niet zo op omdat de gebeurtenissen zich als vanzelf opvolgen. 

Als ik op mijn kussentje wegzak, duf of slaperig word moetik door mijn christelijke wortels altijd denken aan het verhaal van Jezus in de hof van Getsemane. Voor hij opgepakt wordt en weggevoerd. is hij alleen om te bidden tot zijn Vader en vraagt aan de discipelen of ze met hem willen waken en daar gebeurd het. De discipelen vallen in slaap. Net als ik. 

De halve wereld lijdt aan allerlei ellende en ik wil me betrokken weten en doen wat ik kan en wat doe ik dan? Ik kan nog niet eens allert blijven tijdens een beoefening, ik val in slaap. Hoe wil ik er dan zijn voor de ander?  het meest van de tijd slaap ik terwijl Ik denk dat ik betrokken ben. Ben  ik echt altijdalert en aanwezig? Als ik mediteer dan kan ik zien hoe weinig en hoe moeizaam mijn betrokkenheid is want ik val in slaap als het saai wordt.  Ja ja nu weet ik het wel al die ellende in de wereld , doe nu maar weer iets leuks. Misschien denk ik niet bewust zo maar onbewust speelt het een grote rol en ben ik lang niet altijd wakker en betrokken.

Nou moet je niet denken dat ik dan altijd maar op de toppen van mijn tenen en mededogend rond moet lopen. Het gaat mij er alleen maar om realistisch naar mezelf te kijken en niet bang te zijn voor de erkenning dat ik  niet zo goed ben als ik hoop te ijn. Want ik ben intussen ook goed genoeg zoals ik ben. Ik wil gewoon  wat eerlijker naar mezelf durf te kijken en natuurlijk zonder oordeel Door oprecht naar mezelf te durven kijken dan word ik hopelijk meer een betrokken mens en kan ik mijn mens zijn accepteren zoals het is. Met alle goede en minder goede dingen die zich in mij mamifesteren. Zonder te wijzen met een opgeheven vingertje.

Geen oplossingen die voor de hand liggen

  Ik herinner me nog goed dat je me vertelde over de digitale toekomst van de computer en internet. Ik kende je nog niet zo lang en alles wat we samen deden was nieuw. Je spiegelde me een toekomst voor waarin het onmogelijke mogelijk was. Informatie die je zomaar je kamer binnen kon halen muziek die op verzoek overal beluisterd kon worden, het leek een sprookje.

Ik kon bijna niet wachten zo nieuwsgierig was ik naar al die mogelijkheden en dingen die in de toekomst onder handbereik zouden komen. En nu is het  alweer jaren zover en intussen zo gewoon geworden. Het is allemaal werkelijkheid en als ik me dat goed realiseer dan geniet ik er nog steeds met volle teugen van. De mogelijkheden lijken eindeloos. Maar zoals met alles heeft de medaille ook een andere kant. 

We hebben nog steds geen oplossingen gevonden voor al het lijden in de wereld dat vaak mede door de ontwikkelingen veroorzaakt is. Als ik denk aan alle millieu problemen en  psychologische problemen die alle stress van de huidige maatschappij  met zich meebrengt. Het alsmaar meer willen hebben de overspannen toestanden die daar  uit voort komen. Al maar beter willen zijn en meer moeten.

Als ik zie hoe ik zelf jaren geleden grijpgraag was naar alle nieuwe dingen en mogelijkheden om me heen dan kan ik me dat nog goed herinneren en nu ik ouder ben is dat stukken minder geworden. Logisch ook want ik heb het allemaal meegemaakt en kan nu gebruik maken van alles waar ik naar heb uitgezien. Maar niet iedereen verkeert in zulke goede omstandigheden 

Ik blijf wel met een grote vraag zitten.  Hoe houden we de wereld leefbaar voor onze kinderen en kleinkinderen? Komen de wereld problemen die er vandaag zijn  idoor de politiek en door dat wat wereldleiders beslissen en ons aandoen? Veroorzaken de multinationals alle problemen door miljarden winst te maken over de ruggen van  werknemers en welke rol speel ik als consument? Het meest makkelijke is natuurlijk alle wereldprblemen op een rijtje te zetten en met een vinger te wijzen naar degenen die verantwoording dragen en dat vaak misbruiken ten koste van anderen. 

Het is gewoon een probleem dat alle mensen in alle tijden onder alle omstandigheden  er overal in de wereld er  allemaal het beste voor zichzelf uit willen halen en verder natuurlijk ook  voor hun kinderen en landgenoten maar veel verder gaat het niet. Een heel beperkte visie in een mondiale wereld.

Internet staat er vol van. We moeten genieten we moeten alles eruit halen wat erin zit. We moeten de dag plukken want het leven is maar kort. Alles en iedereen afwijzen wat  niet van pas komt en binnen halen waar we blij van worden.

Heel langzamerhand begint het tot dit oudje door te dringen dat die houding geen geluk geeft. Misschien wel een gevoel van opwinding een momentje van geluk als we  hebben wat we willen maar dat was het dan maar inleveren nee, dat wil niemand. Ook die oligarchen en polotiek leiders willen niet inleveren. Misschien zijn ze wel net als ik een mens met  verlangens en die van hen passen  toevallig niet in mijn straatje  en dan slaan we  ze met onze afkeurig om de oren. Vaak niet onterecht want er is veel onrecht in de wereld. En zo blijven we vechten met en tegen elkaar en in een kringetje ronddraaien. Daar komt geen einde aan.

Ik heb ook geen oplossingen die voor de hand liggen niet op het niveau van het goed hebben en alles eruit halen wat erin zit. Daar word je misschien maar heeel kort even gelukkig van en dan is het weer verdwenen. 

 Wat is wijsheid?Wijsheid  is niet een kwestie van kennis vergaren om wereldproblemen of andermans problemen op te  lossen. Wijsheid is  gericht op inzicht krijgen in wat is en ook in wat niet is. Creatief kunnen  denken en een heldere flexibele geest die niet alleen voor zichzelf en de eigen belangen zorgt maar vooral zorg wil dragen  voor het geheel.   En dat is moeilijk genoeg.

Precies daar op de plek waar ik me bevind wil ik daaraan werken. Het hoeft niet groots te zijn daar op die plek waar ik thuis ben. Voor mij is het waardevol als mijn omgeving daar ook iets van mee kan krijgen en  daar kan ik heel plezierig druk mee zijn. Een ander kan ik geen wijsheid geven ik kan er slechts zelf aan werken en aandacht aan besteden. Onvoorwaardelijk open staan voor het geheel.

Daaruit kracht putten om iedere dag open in mijn kleine wereld te staan met hen die mij omringen of dat nou fysiek of digitaal is , daar word ik gelukkig van.en dat wens ik iedereen toe.

Om over na te denken.

 Wat is het denken toch altijd dominant aanwezig bij alles wat we doen. Letterlijk alles wordt door onze hersenen ingevuld, geinterpreteerd en bestuurd. Ons hele leven lijkt daardoor een complete chemische fabriek die  bestaat uit reactie patronen. Een lijf dat reageert op de manier waarop het min of meer geprogrameerd is  het staat onder invloed en beheer van ons denken en onze hersenen.

 Bestaat er wel zoiets als sec waarnemen zonder de invulling die onze hersenenen er aan geven. Misschien kunnen we af en toe een momentje puur waarnemen  gedachteloos maar wel in het volle bewustzijn observeren. Maar dat zijn over het algemeen slechts momenten en er staat onmiddelijk weer een gedachte voor de deur met een eigen interpretatie die vanuit gewoontepatronen is gegroeid en voortkomt uit een laag die volgens onze manier van zijn  is gegroeid. Ze komen mede voort uit de cultuur waarin we leven en de ervaringen die zich daarin hebben gevormd. Gedachten zijn zo  ontstaan en opgebouwd door de jaren heen.  We zijn  ons doorgaans niet  bewust van al die opgebpuwde gedachten want we leven er midden in en het kost heel wat opmerkzaamheid om daar bij te komen en het te leren herkennen in onszelf. We  zien  dat hele plaatje als het zelf maar het bestaat voor een groot deel uit allerlei  achtergronden die langzamerhand zijn opgebpuwd in onszelf en zijn ook mede bepaald door cultuur,  gewoonten, verblijfplaats etc. 

En daar middeninzittend zeggen we dan  : Dat ben ik.

Maar zou ik dat ook geweest zijn  en gedacht hebben onder volkomen andere omstandigheden. Wanneer ik totaal ergens anders was geboren en opgevoed? 

Ons denken bepaalt onze wereld en heeft alles te maken met de werkelijkheid zoals we die nu vnuit onze eigen denklwereld zien.  Het heeft alles temaken met dat wat we door de jaren heen geworden zijn 

Alleen momenten van interpretatieloos gewaarzijn zonder oordeel of andere invullingen, kan ons iets meer van de werkelijd laten zien. En dan is het even later weer verdwenen. omdat  die hersentjes er alweer  een plaatje op jebben  geplakt van moooi, lelijk goed, slecht, liefdevol, heerlijk, afschuwelijk,  enzovoort enzovoort

En dat is niet erg hoor  maar dat weten, weten dat het zo werkt en het ook op die manier leren  ervaren. Weten dat het mijn eigen wereld is die ik maak,. Dat  geeft iets meer duidelijkheid en ruimte  aan het leven zelf. Weten DAT WE DAT ALTIJD  DOEN, geeft hopelijk meer ruimte aan mezelf waardoor ik ook meer ruimte kan laten voor de ander die kennelijk op dezelfde manier  zijn werkelijkheid heeft gemaakt. 

Het helpt.

 Regelmatig komt er een citaat voorbij omdat ik daarop geabboneerd ben en dan een e mailtje in mijn brievenbus vind.. Dat vind ik  fijn want het bepaalt me op onverwachte momenten even bij de manier waarop ik in het leven sta en waarop ik bezig wil zijn met de dingen die voor mij belangrijk zijn. 

In de bezigheden van alle dag is het niet altijd vanzelfsprekend vanuit mijn eigen middelpunt te leven en in aandacht aanwezig te zijn. Zo'n citaat helpt me er even bij stil te staan. 

Het citaat dat vnmorgen voorbij kwam was van Tich Nhat Hahn. Altijd weer heel bijzonder omdat hij de dingen zo menselijk en eenvoudig kan zeggen waardoor het bij mij altijd weer direct 'binnenkomt'.

Vooral deze is weer heel actueel. Alhoewel het nieuws over de oorlog  steeds meer op een laag pitje gaat staan, voel ik me nog erg betrokken bij de  ellende in Oekraine en zou ik zo graag willen dat ik er iets aan kon doet.. Wat bijna onmogelijk lijkt . En dan lees ik dit van Tich N.hat Hahn.

Transforming anger ~ Thich Nhat Hanh
https://justdharma.org/transforming-anger-thich-nhat-hanh/

Any peace talks should begin with making peace with ourselves. First we need to recognize our anger, embrace it, and make peace with it. You don’t fight your anger, because your anger is you. Your anger is the wounded child in you. Why should you fight your anger? The method is entirely nonviolent: awareness, mindfulness, and tenderly holding your anger within you. Like this, your anger will transform naturally.

Vooral het me realiseren dat ik zelf het gewonde kind ben want zo voel ik het lang niet altijd en zeker niet als ik boos ben. Maar als ik er heel diep over na denk kom ik tot de conclusie dat het klopt.  Ik ben het zelf en  ik kan mijn woede  omarmen zoals alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden in mijn leven, dat spreekt me  aan.  

En dan is het goed dat ik het engels niet zo makkelijk lees als het Nederlands want dan kan ik het nog eens extra goed na lezen om het binnen te laten komen. Dan weet ik, Ja ik kan er wel iets aan  doen. Ik kan op mijn eigen boze momenten  letten. Er ook niet overheen walsen of net  doen of ik niet boos ben en ertegen vechten maar ik kan rustig ademhalen, me er bewust van worden en me ermee verzoenen. 

Misschien is het niet veel in verhouding tot wat er in Oekraine gebeurd maar voor mij is het heel wat en het ghelpt.  

Een volgende stap zou kunnen zijn de kracht van de boosheid om te zetten naar Liefde Mededogen. Maar laat ik nu eerst maar eens de boosheid erkennen die onder sommige omstandigheden naar boven komt.