De afslag van de rotonde

 Er is heel veel wat ik nog wel kan ondanks de slechte kwaliteit van mijn ogen. Dankzij de moderne hulpmiddelen  en mijn intrpretatievermogen van hetgeen ik wel zie dat door mijn hersentjes verder wordt ingevuld. Het komt steeds vker voor dat ik iets denk te zien puur omdat ik het denk en dan is het iets heel anders. Wanneer ik dan te horen krijg wat het wel is dan pas kan ik me beter focussen en zie ik het ook.  Ja macula is een rare slechtziendheid omdat grote delen wegvallen en andere zichtbare srtukken lijken duidelijk te zijn maar zijn dat vaak ook niet. 

Maar natuurlijk zijn er ook dingen die ik heel jammer vind. Dingen die niet meer kunnen. Het is me opgevallen dat het hoofdzakeljk opspeelt als ik ermee geconfronteerd wordt. Zo zat ik een beetje te googlen op mode en kwam allemaal leuke en mooie dingen tegen. Vroeger dacht ik dan O dat kan ik zelf wel maken en kroop achter de naaimachine. Maar ja, die heb ik intussen maar weggedaan want hij stond alleen nog maar in de weg en soms mis ik dat, Het zelf fantaseren met lapjes en patronen. O O wat was dat leuk. Maar ik krijg geen draad meer in een naald en ook niet met hulpmiddelen. 

Reken er maar op dat ik alles uitprobeer als ik het graag wil maar er zijn grenzen en op een gegeven moment wordt het te vermoeiend en kost het zoveel tijd om iets voor elkaar te krijgen dat de lol eraf is. Ik ben benieuwd of ik het schilderen tekenen en fotograferen nog een tijdje vol klan houden . Gelukkig lukt dat nog steeds op ervaring maar de perfectie en detaillering in het schilderen is me niet meer gegeven dus zoek ik daar andere oplossingen voor. Maar zelfs dat heeft ook zijn voordelen want ik verlies me niet meer in de details die voor mij toch al niet binnen mijn vermogen lagen om weer te geven. 

Met de hand schrijven wordt ook steeds moeilijker en is niet fijn meer om te doen. Ik schrijf boven of onder lijntjes en kan als ik niet doorschrijf het eind van het vorige woord niet terugvinden. Het gerammel op dit computertje met letters die ik weet te vinden is heel wat makkelijker. Maar ja de verkeerde letters liggen op de loer en daar kijk ik overheen omdat mijn hersentjes automatisch de samenstelling van het woord invullen en de die grijze brei de letters die ik niet zie spontaan op de juiste manier invullen. 

Ja en dan: dat  er niet in blijven hangen.  Dat is zoals Ferrara antwoorde op het vorige blog moeilijk. Vaak kan  je de afslag van de rotonde waar je op ronddraait niet vinden. Wat een mooie metafoor. Want zo werkt het wel. Bij trauma's en zware problemen heb je het over dingen waar je hulp bij modig hebt. Maar gewoon dagelijkse dingen is ook een dagelijkse oefening waar geen einde aan komt. Soms kan het gebeuren dat je de afslag te pakken hebt en andere kleren tuin je er weer net zo hard in.  Maar het opmerken dat je weer in de zelfde valkuil stapt en er in blijft hangen, op dat moment is er al iets gebeurd.  Je bent het je bewust geworden. En als dat zich vaker herhaalt komt er soms een moment dat je  je bewust wordt voor je er echt in blijft hangen. Dan heb je de afslag al eerder te pakken. 

Dus nlijf ik vandaag niet hangen in wat ik niet meer kan maar ga lekker aan de gang met alles wat nog wel kan. 

Rondkijken in musea bijvoorbeeld ook zo heerlijk

Dit zag ik in het Cobra mnyseum  Amstelveen. 

Afrikaanse kunst.