zondag 26 september 2021

Er in duiken

Ik ben weer heerlijk in de Lamrim gedoken en ook in The Three Principals, de opbouw van de Boeddhistische Mahayana pad de lessen en filosofie. Dat  is zo knap gedaan door alle leraren uit de overleveringslijn. Vooral nu ik er na een tijd weer voor de zoveelste keer van voor af aan induik en de stof wat beter kan overzien wordt het mij iedere keer iets  duidelijker en het eind is niet in zicht waardoor het een voortdurend boeiende ervaring is om ermee bezig te zijn. De basis principes van het Boeddhisme en de stap voor stap lessen daarover  kunnen niet gemist worden. 

Vaak hoor ik om mij heen allerlei kreten die uit de oosterse filosofieën afkomstig zijn maar als  die basis opbouw ontbreekt kunnen ze niet leiden tot het volledig begrip van de oosterse wijsheid. 

Natuurlijk is alle  know how die daaraan ontleend wordt behulpzaam   in verschillende westerse therapieën  maar het kan   nooit het hele plaatje laten zien van de weg naar bevrijding die de Boeddha onderwees.


Het is een pad dat stap voor stap gegaan kan worden en beoefend in het dagelijks leven. Iedere stap heeft  weer linken met vorige en volgend lessen die allemaal onderlinge verbindingen hebben. Als een wetenschap opgebouwd maar niet over de dingen buiten onszelf maar over ons denken, voelen en bewustzijn  diep in onze menselijke aard aanwezig. Een  onderzoek waarin aandacht de grote factor is. Alle stof die daarvoor gegeven wordt staat nooit op zichzelf als afzonderlijke vorm van verering  of als een onomstotelijk dogma. Maar als een spiegel waarin het zelf gekend kan worden. Het is altijd inherent en een met het  eigen  volledige bewustzijn.

Daarom heeft het niets met een geloof te maken maar is het een manier van vertrouwen krijgen in de eigen menselijke mogelijkheden die tot de verste uiteinden kunnen gaan.

 ' The sky is the limit'  hoor ik mijn leraar weilen Gelek Rimpoche nog zeggen. 

Met als uitgangspunt dat het uiteindelijk niet alleen maar gaat om er  je eigen persoonlijke voordeel uit te halen terwijl dat ongetwijfeld  ook  een mooie 'bijkomstgheid' is hoe dubbel het ook lijkt maar dat het gaat  om al wat is. En ook dat is zo  logisch omdat we niet meer en  zeker niet minder zijn dan onderdeel van geheel. Van al wat is.


Om dat geheel in de juiste proporties te leren overzien en vooral te leren leven vanuit een  bewustzijn dat zich ermee wil leren verbinden is het voor mij  altijd weer fascinerend. Een  manier van leven met steeds weer nieuwe perspectieven en mogelijkheden. 



donderdag 16 september 2021

Het gaat niet vanzelf

 Mijn gedachten  rollen  van het een naar het ander. 

Hoe je als kind  met je ouders verbonden bent en later in jezelf de ouderlijke trekjes herkent. Soms wil je dat helemaal niet en zijn het hele kleine dingen waarvan je denkt. Pfff precies mijn moeder wanneer je jezelf hoort praten of merkt hoe je op precies dezelfde manier een wenkbrauw optrekt. Als de relatie met de ouders goed is of  was dan is dat niet zo'n ramp maar als daar veel frustraties zitten door afwijkende gedragspatronen van ouders waar je grote problemen mee hebt gehad of waar je zelfs trauma's  van op hebt gelopen   dan kan dat knap lastig zijn. 

Gelukkig verkeer ik wat dat betreft zelf in gunstige omstandigheden voor zover het mijn ouders betreft. Alhoewel ik ook lange tijd met ergernis heb gekeken naar de dingen waarmee  ik op mijn moeder leek, daar heb ik nu vrede mee en heb steeds meer respect voor haar handel en wandel. Zo lijkt ze me zelfs bij het verstrijken der jaren naderbij te komen. Evenals mijn vader trouwens. En lijkt het soms alsof ze beiden  in mijn innerlijk  aanwezig zijn en voortleven. 

Maar komen alle trekjes van mij die me aan mijn ouders doen denken ook werkelijk van hen of is er nog  een andere mogelijkheid want ik zou best de bril op het puntje van mijn neus kunnen zetten en daarin een  aangetrouwde tante herkennen die niets met mijn genen te maken heeft. Je kunt dan toch moeilijk zeggen dat het erfelijk is doorgegeven aan mij.  En ik denk er niet eens over na dat ik dan misschien een beetje op haar lijk. Maar dat doe ik op zo n moment toch echt wel. Die relatie leg ik  minder makkelijk omdat het verder af lijkt te staan. Allerlei trekjes kom je in meer mensen tegen. Er is meer gelijk dan eigen. 

Er is een arsenaal aan  menselijke eigenschappen in potentie in ons aanwezig waadoor er allerlei soorten individuen mogelijk zijn die allemaal op zichzelf LIJKEN te bestaan. Verschillende mensen  en ook zijn we allemaal tot op zekere hoogte gelijk aan elkaar en toch  uniek dat maakt het leven mooi.  

 In mindere of meerdere mate zijn alle menselijke eigenschappen in ons aanwezig. De een is hier meer in ontwikkeld, de ander is daar meer mee op de hoogte en ga zo maar door. We zijn allemaal mensen met menselijke mogelijkheden en potenties die ontwikkeld kunnen worden. Alles  is mogelijk alles kan  veranderen en ontwikkelen. We kunnen aan onszelf   werken mits dat ook  door ons gezien wordt.

 Zo ben ik nu eenmaal bestaat niet.  

Want vaak slapen we en zien we onszelf  niet helder en zijn we ons niet bewust van dat wat er allemaal in ons aanwezig is. Helaas.

Even terug naar de   " erfelijke" 1 trekjes.

Wat ik dan zie als de trekjes van mijn moeder in mijzelf, is dat dan zo?  Natuurlijk kan dat maar staat het als een paal boven water dat het van haar afkomt of is het een van die menselijke eigenschappen die je ook in ieder ander toevallig terug zou kunnen vinden en ben je ondanks dat je een kind van je moeder bent  ook een met het geheel?  Je bent toch  een uniek individu  die specifieke eigenschappen heeft ontwikkeld uit het arsenaal van mogelijkheden.   Is deze schijnbare tegenspraak, het uniek zijn en toch een geheel met al die ontelbare menselijke eigenschappen, een geheel zijn met alles en toch een uniiek mens.  Is dat een stukje van de mysterie van het leven?

Als alles voortkomt uit sterrenstof om het maar even makkelijk en populistisch te zeggen dan betekent het dat we allemaal gelijk zijn ondanks de verschillen en dan gaat het zelfs nog verder dan alleen het spreken over de mensheid. Echt alles is in  in potentie aanwezig  en  we kunnen als menselijke wezens keuzes  maken in wat we willen ontwikkelen. 

Wat we ontwikkelen kan mij  opbouwen of afbreken want  goede dingen brengen goede dingen voort en de lastige dingen brengen lastige dingen voort. Omdat iets lastig is loop ik er tegenaan want omdat dit er is kan dat er zijn want het een komt uit het ander voort. Tot die conclusie ben ik wel gekomen zo langzamerhand. Er is niets dat zomaar uit de lucht komt vallen.  En als ik iets moois heb gedaan. word ik blij want omdat iets moois er is kan ik ook blij zijn.  Ook hebben we met de uitwerking daarvan invloed op elkaar. En kunnen zo elkaar ook weer beïnvloeden. Omdat dit er is kan dat er ook zijn. En uiteindelijk kom ik tot de ontdekking dat we  bestaan   op basis van onderlinge  afhankelijkheid. 

En dat is  precies datgene wat  LEVEN mogelijk maakt. 

Maar hoe zit dat dan?

 Het gaat over de eenheid van alles en dat alles met elkaar verbonden is. In de wetenschap zijn ze het daarover tegenwoordig ook  eens.  Hoe alles toch een eigenheid is maar niet anders kan bestaan dan uit verbondenheid. Omdat het een er is kan het ander er zijn. Omdat dit er niet is kan dat er niet zijn. Doordat dit gebeurd kan dat ook gebeuren. Die dingen zie je terug in documentaires over politiek over wereldoorlogen en als ik goed oplet en naar binnen kijk naar mijn eigen doen en laten en ik, niet te vergeten alle mogelijkheden tot aandachtig opmerken volledig benut dat niet  alles mij 'overkomt' maar zijn oorzaken kent dan zie ik dat dus ook in mijn eigen leven terug. Er is niets dat helemaal op zichzelf bestaat. En zo is alles altijd veranderlijk en ook een geheel waarbinnen alles mogelijk is als daarvoor de voorwaarden worden gecreëerd.  Als de oorzaken er eenmaal zijn rolt het rad vanzelf door en soms is het hoog tijd om er hard aan te  werken  of de bakens te verzetten. En dan creëren we onze eigen wereld. Maar dat gaat niet vanzelf. 

Dus als ik het goed begrijp is er werk aan de winkel. Er zijn zoveel dingen waaraan gewerkt kan worden. Te beginnen bij mezelf. 




woensdag 8 september 2021

Walsen en positief denken

 Het pad van aandacht leidt tot volkomen ontwaken.

Thich Nhat Hanh

In de voetsporen van de Boeddha


Al een tijd lang hier niets geschreven en ook weinig inspiratie. Misschien door het warme weer en omdat we veel op stap zijn geweest. Wel  ben ik heel dankbaar dat dat nog steeds mogelijk is al merk ik dat ik ook steeds neer tijd nodig heb om na een uitstapje weer uit te rusten en bij te komen. Een volgende dag meteen weer volop bezig of op stap met van alles en nog wat gaat me niet meer lukken. Regelmatig ben ik  s morgens al hondsmoe na het douchen en heb ik een uurtje nodig om bij te komen.

Een raar verschijnsel dat ouder worden. Een van de dingen waar de mens aan lijdt volgens de Boeddha evenals ziekte en dood en dat gaat dus nog een stapje verder.  Ik denk dat het heel waar is want we willen allemaal graag jong en actief blijven. Dat verlangen kan flink in de weg gaan zitten en maakt het leven er niet altijd  makkelijker op. Kijk maar eens naar alle mogelijkheden die ertoe bij moeten dragen een jong en actief leven te leiden. Allemaal kunstgrepen die we uithalen om de oude dag te verdoezelen. Niet dat ik dat fout zou vinden, echt niet maar het is wel een feit dat het moeilijk is met de werkelijkheid om te gaan en dat we die graag manipuleren. De een doet dat met het uiterlijk en de ander met pepmiddelen, natuurlijk of onnatuurlijk maar bezig zijn we er allemaal mee. en ik doe daar evenzo op mijn eigen manier aan mee en het is goed daar ook aandachtig naar te kijken. Dat  alles is gericht op ons persoonlijk welzijn. Ook niks mis mee maar het helpt een ander weinig of niet.   Het gaat erom me daar bewust van te worden. Niet meer en niet minder dan dat. 

Zo kom ik weer bij mijn lijfspreuk terecht: leven met alles erop en eraan.

Daar 100% voor te gaan is op zich al een hele opgaaf maar voor mij en heel zinvol. Het geeft de mogelijkheid tot zelfreflectie en  zien waar ik tegenaanloop. De weerstanden die ik heb. In aandacht leven is een van de grootste mogelijkheden om uit het dal van problemen en moeilijkheden te komen. Daar leerde de Boeddha zijn hele leven over. 

 Meestal ervaren of liever gezegd weten we niet eens waar we tegenaanlopen of doen het af met: ach als je maar positief blijft denken en daarmee wals je over de feiten heen. Erkennen dat het lastig is en ook dat zien.  Weten dat het is zoals het is. We kunnen eigenlijk niet goed met de feiten omgaan en halen allerlei kunstgrepen uit om er een andere weg in te vinden. Ook niks mis mee maar daar heb je het weer als je het maar ziet. Maar het is erg lastig dat te kunnen zien.  Positief denken heeft vaak  meer te maken met eroverheen walsen. 

Echt in volle tevredenheid met alles erop en eraan leren leven heeft heel veel aandacht nodig. Kijken naar mijn eigen werkelijkheid en niet alleen naar; het valt wel mee, het is zo erg niet en positief denken Nee gewoon helemaal doordrongen zijn van wat er IS en in volle rust aanwezig blijven. Het je volkomen eigen maken dat alles er mag zijn zoals het is. Het wordt vaak als een kretologie gebruikt maar dan heeft het weinig impact. Het leren leven is een volgende stap. Daar is dagelijkse beoefening voor nodig. Het lijkt misschien raar maar dat geeft tevredenheid en daarvan hoef ik niet onderuit te gaan omdat ik kijk naar mijn eigen, soms moeizame handel en wandel maar zo kan ik leren in volle aandacht aanwezig te zijn.

Daarbij komt dat hoe meer en beter  ik naar mijn eigen doen en laten leer kijken des te meer begrip krijg ik voor de medemens.