The sky is the limit

  Ik heb  toen Carmen er was mijn boekenkast opgeruimd. Verleden jaar had ik verschillende mensen uitgenodigd om in de boekenkast te grasduinen en mee te nemen wat ze wilden. Ik kan de boeken  niet meer lezen en doe nu alles op tablet. Mooie hoge contrasten en alles is te vergroten. 

Intussen stond dus mijn hele boekenkast niet meer op de juiste volgorde. Ik heb ze weer gesorteerd op onderwerpen zoals. Literatuur, Theosofie, Boeddhisme, Kabbala, Gnbosis en Christelijke mystiek. Sommige dingen overlappen elkaar maar dan heb ik toch een globale indeling waardoor ik als ik iets zoek het makkelijker terug kan vinden . 

Ik wist ook echt niet meer wat ik nog wel of niet had en nu is dat beter te controleren. Ik kwam tot de ontdekking dat het ooekje dat ik nu uit de bieb aan het lezen ben van Han de Wit, ' Boeddhisme voor denkers' , gewoon bij mij   in de kast heb staan.  Een heel mooi boekje waar ik veel aan heb. Het gaat op een heel authentieke maar westers georienteerde manier om met het filosofische gedachtengoed waardoor het ook iets duidelijker kan worden wat cultureel bepaald is en wat filosofisch is. 

Van Han de Wit heb ik ooit ook binnen Jewel HeartHet, het studiecentrum in Nijmegen lessen gevolgt en het is een leraar die veel te nieden heeft. Pas volgde ik nog Zoom lessen van hem met weer nieuwe en mooie eye openers. 

In  filosofische Boeddhistische teksten die ondersteund worden door de cculturel getinte symbolen kan ik die oefeningen vinden die door  het erover denken, annaluseren en mediteren  me eigen worden gemaakt. Het gaat een rol spelen in mijn dagelijks leven en daar haal ik ontzettend veel profijt uit.  Het is namelijk heel lastig en vaak een lange weg om dat wat je logisch leert te bedenken ook als een levenservaring te gaan zien en gebruiken. Het je zo eigen te maken dat je er uiteindelijk ook naar gaat handelen.. Veel dingen zijn we al snel weer vergeten. Dat zie je vaak met goedevoornemens tijdens het nieuwe jaar.  En vaak denk ik ook dat het de reden is waardoor herdenkingen  niet echt bekljven in het dagelijks leven en er dan toch maar weinig veranderd in de mense4lijke manier van handelen.  

Het Boeddhistisch  filosofische aspect zit zo ingenieus in elkaar en kan het denken overstijgen  zodat er voor veel begrippen meer nodig is dan woorden. Dan  zijn er symbolen en die kunnen een overstijgende rol spelen. Als het ware  In vorm gegoten begrippen waardoor het geheugen en en het leren wordt vergemakkelijkt omdat woorden tekort schieten. 

Zo kom ik iedere keer  weer tot hernieuwde conclusies binnen mijn eigen ervaringen.  Die Boeddhistische weg die ik ga, is  doorvlochten met cultureel getinte beoefeningen. Ik zou die natuurlijk achterwege kunnen laten maar dan mis ik een groot stuk innerlijke ervaring die zonder synbolische begrippen niet te verwoorden zijn.  Ais  ik door de cultureel bepaalde vormen heen leer kijken, kan ik ze leren kennen als kwaliteiten die ik in mijzelf kan verwerkelijken door aandachtig te zijn. Zo kan ik ze  leren ervaren in mijzelf en ermee werken door ze andachtig water te geven kan het groeien (Weer zo'n symbolisch idee) en merk ik datdie  beoefeningen en beeldvorming ook kan  functioneren in mijn eigen leven.  

Er zijn mensen bij wie  die juist de culturele kant meer aanspreekt dan de filosofische as[ecten  en dan staat dat meer op de voorgrond. Uiteindelijk heb je beiden nodig als je er echt iets van wilt leren begrijpen en binnen wilt laten komen. waar het werkelijk in je eigen leven om gaat en waar je voor wilt staan . Het boek ban Han de Wit werpt voor mij   op beide vlakken weer nieuw licht. 

Dus is het allemaal niet zo zwart wit gescheiden het filosofische en het culturele met de oefeningen net als in mijn boekenkast lopen onderwerpen ook door elkaar en wil je werkelijk iets over een onderwerp weten zul je er alles van moeten weten en binnen je eraringswereld brengen om er iets mee te kunnen. Meer van te leren begrijpen en vooral om er profijt van te hebben. Wat je erin stopt haal je er ook uit. 

Om n er iets mee te kunnen doen is het belangrijk  het een deel van mezelf te maken . Bij alles wat ik tegenkom is de vraag dan ook . Klopt het is het logisch, Hoe werkt  dat bij mij?. De vraag waar ik al doende steeds weer mee bezig ben,. Hoe werkt dat bij mij?. Heb ik dat ook?. Want  bij mijzelf begint het pas werkelijke een eigen ervaring te worden als ik het ga kennen en herkennen binnen mijn eigen manier can leven en functioneren. Het kennen van hoe mijn zelf functioneert, speelt een grote  rol.

Ik las een citaat van een Japanse  leraar die schreef.

Als we onszelf werkelijk zouden kennen, zouden we niet afhankelijk meer zijn van oude leraren  Ryounkai 1758-1851.

Ik heb geleerd dat er eindeloos veel te ontdekken is in het eigen zelf dat nooit hetzelfde is en altijd veranderlijk.Er zijn  zo onnoemelijk veel mogelijkheden in ons aanwezig.  Dat weten en ervaren geeft een enorme vrijhed. Mijn leraar Gelek Rimpoche zei: The sky is the limitl.

Er is geen einde aan de ontdekkings tocht die mateloos boeiend is. 

Blaasontsteking

  Wat een opluchting.nDe heftige pijn is weg . Het wed steeds minder. Ik drink veel en maak steeds grotere plassen.  Als de drang met ieder klein plasje vermindert is de pijn ook minder.  Ik vraag me af of iedereen die een blaasontsteking krijgt in het begin ook zo vreselijk veel pijn heeft bij het plassen. Het trekt dan werkelijk door mijn hele lijf can mijn tenen tot mijn hoofdhuid. Dat soort pijn heb ik dan ook altijd wanneer mijnendeldarmw weer ontstoken is.  Gisteravond  nadat de pijn gezakt was schreef ik in mijn dagboek. 

  Fer is Chinees halen en ik lig op de bank en .\dacht dat ik wel even in slaap zou kunnen vallen maar nee. Ik lig klaar wakker. Een dekentje over mijn benen. Lekker warm, dikke trui en ik voel me zielsgelukkig. Als de pijn is verdwemen en ik realiseer me hoe goed we het hebben hoe zou ik dan niet gelukkig kunnen zijn. En dan ben ik nog eens extra gelukkig om dat ik de mogelijkheid in me heb om gelukkig te kunnen zijn met alle momenten en niet voortdurend in een negatieve cirkel om[aag getrokken word zoals ik dat ook wel eens van anderen hoor.  

Veel dingen lijken zo normaal maar dat zijn ze werkelijk niet. Als je de bijzonderheid van alle dingen kunt zien is dat op zich al geweldig. . Ik jeb bijna de hele namiddag gelezen in het boek van Han de Wit. Boeddhisme voor denkers. Heerlijk om me weer vanuit zijn invalshoek te verdiepen in de waarden van de boeddhistische levensfilosofe die hij dan ook weer belicht in samenhang met Westerse denkers en de loop van de geschiedenis in het filosofische denken. 

Heel in de verte hoor ik de trein over de rails achter de flat. Het is nauwelijks hoorbaar want het huis is goed geisoleerd. Ik pak het telefoontje en kijk  naar de tijd die erop staat 18.45 uur Ja klopt dat was de trein.; En zo komt Fer thuis en zullen we heerlijk eten met een fruitje toe. Dat is niet zo gewoon. Zogenaamde gewone dingen zijn allemaal bijzonder en ik ben zo gelukkig dat ik ervan kan genieten. Zelfs van een trein die precies op tijd voorbijrijdt. 

Ik heb vannacht goed geslapen maar ik ga niet schilderen. Ik doe het even rustig aan. Veel drinken en Blasecare in de hoop dat ik er zo vanaf kom zonder anti biotica te slikken. Er zit nog wel wat buikpijn maar dat is peanuts. 

Zo mooi is het park als er sneeuw ligt maar ja het wintert nog niet zo. 

Essentie en diepgang

 

 Ik vind het zo ontzettend leuk om achter het toetsenbord te zitten en te tikken. Het liefste zou ik een heel boek willen schrijven. Dat deed ik jaren geleden al . Mijn autobiografie, maar veel meer zou ik als boek ook niet kunnen. Korte stukjes en beschouwingen ach dat wil er nog wel uitkomen maar veel verder dan dat gaat het niet. 

Zo af en toe schrijf ik de herinneringen op die mijn moeder me ooit vertelde  en andere herinneringen van mijzelf maar ook daar strand ik want het zal nooit een heel boek worden en het blog is is redelijk ongeorganiseerd 

https://langgeleden.wordpress.com

 Het is puur het tikken dat me boeit en dan  op  schrijven wat in mijn hoofd opkomt. Af en toe teruglezen is ook wel leuk.

Ik ben nog eens even aan het stoeien geweest  met dat blogje vol herinneringen maar krijg er toch niet 100% grip op met al die menu's, pagina en blog mogelijkheden.  Wordpress werkt een beetje anders dan Blogspot. En daar zit ik niet meer zo op te wachten, Als ik me daar weer echt in zou moeten verdiepen dan hield ik werkelijk geen tijd meer over om te schilderen.

Dat doet me ook weer denken aan verschillende systemen die ik dan moet beheersen om eruit te halen wat erin zit. Daar heb je het weer. In het dagelijks leven is het niet anders dan in spiritualiteit, tradities en religies. Het is handiger als je ergens voor hebt gekozen om dan niet de hele tijd van het een op het ander over te springen. Dat geeft geen verdieping. Dan is het veel moeilijker om de essentie en het volledige gebruik erban te kunnen overzien. Alleen maar een hoop informatie in het hoofd waardoor ik makkelijker in verwarring zou kunnen raken.  Je kunt niet alle mogelijkheden die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben  op één hoop goopien. En zo is het ook met spiritualiteit.  Het is een hele toer om daar ook de diepgang en essentie uit te halen voor jezelf. Want juist in de doorleefbaarheid zit het goud. En mij is gebleken dat wanneer je de diepgang en waardevolle dingen uit spiritualiteit gaat halen er veel dingen in de wereldlijke chaos zijn die op hun plek gaan vallen.  Maar... er is zoveel zgn spiritualiteit op de markt dat je het goud eerst moet kauwen voor je zeker weet dat je goud gevonden hebt. 

Maar ik wil nu toch weer even de tijd nemen om te kijken of dit blog wel laat zien wat ik wil laten zien.  Want er kan best een linkje ergens in de zijkant of zo komen naar mijn herinneringen. Oook makkelijk voor mij om er naartoe te serven. Want soms kan ik  mijn eigen dingen niet eens meer terug vinden. 

Wat is liefde eigenlijk

 Het is knap koud buiten. Dat ben ik bniet meer zo gewend, ik ben veel in huis en als ik naar buiten moet is het voor een boodschap die we meestal met de auto doen. Zwaar dragen is er niet meer bij en het boodschappen karretje loopt op wieltjes evenals de tas waar we alles instoppen. We zijn van alle gemakken voorzien en de meeste dingen ervaren we als normaal.

Wat zijn er toch veel dingen die we als normaal beschouwen. Maar is het allemaal wel zo bnormaal? Nu ik ouder word (of ben 🙈) heb ik nog een referentiekader van vroeger. Herinneringen die naar boven komen. En ik zie dan hoe het leven is veranderd. De afgelopen 50 jaar in een razend tempo. Het digitale tijdpertk deed zijn intrede en ik heb dat allemaal mee mogen maken. Het bracht veel moois maar ook veel mneer stress met zich mee. De mentaliteit van de maatschappij heeft zich steeds weer bij alle ontwikkelingen aangepast. Het een volgt uit het ander en daardoor zitten we nu precies daar waar we  zitten.  Daar zullen we het beste van moeten maken. Maar hoe doe je dat. 

Iedereen zal daar zo zijn eigen ding over denken. Voor mij is het duidelijk dat ik de hele wereld niet kan veranderen en ook de omstandigheden waarin ik verkeer zijn niet altijd zomaar veranderbaar. Sterker nog zelfs als ik denk dat ik anderen kan vertellen hoe ze het beste kunnen leven om zo weinig mogelijk tegen problemen aan te lopen gaat dat niet werken. Dat heb ik soms door schade en schande moeten leren.  Maar ik kan wel aan mezelf werken en leren met omsetandigheden goed om te gaan. 

Binnen de Boeddhistische Darmha beoefeningen heb ik vele handvaten aangereikt gekregen die me geen windeieren hebben gelegd. Ik heb er veel  ' eyeopeners'  door gekregen en nog steeds sta ik versteld van de soms plotselinge helderheid die voortkomt uit de Darmha beoefening waarmee ik dan aan mijzelf kan werken door er opmerkzaam op te zijn. . Een van die dingen is bijvoorbeeld het inzicht dat ik kreeg door me bewust te worden  dat er maar weinig is dat ik doe of zie of weinig handeling waar ik niet met mijn eigen ikje, omdat IK het graag wil of omdat ik nou eenmaal zo denk, middenin zit. Niet dat daar zoveel mis mee hoeft te zijn maar toen ik dat echt door begon te krijgen werd het me steeds duidelijker dat alles gekleurd is door mijn eigen bril waar ik doorkijk naar de wereld en dat er weinig objectief aan is. Geen werkelijk  onafhankelijke beschouwing naar de wereld toe, naar anderen of naar mezelf.  Dat bracht ontzettend veel consequenties met zich mee. Heel langzamerhand gaan er dan over allerlei onderwerpen kwartjes vallen en ga ik zien hoe het werkt en niet alleen in mijzelf maar ook in alle andere mensen om me heen. Want iedereen zit in zijn of haar eigen middelpunt met alle dingen die hem of haar eigen zijn. En vandaaruit wordt gekeken en gehandeld.

Neem nou Liefhebben bijvoorbeeld. In het Boeddhisme hebben we het over Groot Liefde Mededogen.  Niet dat dat ergens verweg in een paradijs is of in een  hemel is maar het is voor mij een oefening om te leren zien hoe het werkt in mijzelf. Mezelf eerlijk in het licht zetten zodat ik al mijn eigen trekjes en ikgerichtheid leer herkennen.  Niet dat dat eenvoudig is want o o wat kom ik mezelf dan tegen. Ik zie dingen in mezelf die ik doe of denk die ik liever oner stoelen en banken zou willen stoppen.  En dan...Hoe alpmvattend de liefde zou kunnen zijn. Hoe we zelf de mogelijkheden in ons hebben om daarmee te werken. Allomvattende liefde voor al wat leeft. Heb ik dat dan ook? Misschien wel de mogelijkheid daartoe maar het zit  diep weggestopt in mijzelf. Het komt er in ieder geval niet altijd uit. Ja het is eenvoudig liefde te voelen als er niets tegen zit en de ander ook lief voor mij is maar heb ik dat ook voor die akelige persoon die zo stom en oervervelend is. Waar ik iedere keer weer tegenaan loop en me aan erger op zijn zachtst gezegd.. Eigenlijk kan ik er hgelemaal niet tegen,.  Nee echt niet, dan gaan al mijn haren overeind staan. En dat zet me dan weer op mijn voetjes terug middenin de modder van dit bestaan. Zo zit mijn ikje in elkaar.  Ggggrrrr. Als ik zelf dan zo onhebbelijk kan zijn tegen iemand die me niet zint. Waarom moet ik dan die lastige ander oordelen die ook gewoon net als ik gelukkig wil zijn. Een zwaar dilemma

Nee, van echte liefde  heb ik nog niets  begrepen. Mijn liefde is gebaseerd op dat wat ik van anderen voor mijn eigen geluk verwacht. Maar ook dat is niet erg want ik kan iedere dag leren en opmerken hoe ik werkelijk in elkaar steek en daarvan leren. Niet dat plaatje dat ik van mezelf heb gemaakt van die lieve aardige Elly. 

Ik heb gelukkig al wel geleerd dat de rust en vrede in mijzelf zit en  ik leer van  de problemen waar ik tegenaan loop. Ik wil leren met  met geduld en een liefdevolle geest te handelen. En dan ook nog met liefde voor mezelf en naar dat wat ik misschien als mijn eigen valen beschoyw. Het mag er allemaal zijn want ook dat is heel belangrijk want daar haal ik mijn stabliliteit en  rust vandan. Leren zzien en me bwust worden  dat ik af en toe in de boosheid van de weerstanden tegen dingen en personen schiet en dan weer  bij mezelf terugkeren dan wordt het  het leven  eenvoudiger is mijn ervaring. Dan mag alles en iedereen er zijn zoals hij of zij is. 

En dan nog even voor de duidelijkheid. Het betekent nooit dat ik me als voetveeg laat gebruiken. We kunnen haat en boosheid vervangen door liefde . Houden van degene die onrecht doet  maar de daad die diegene vericht veroordelen en haten. 

Ik heb nog heel wat te leren.

Lastig

  Het kost me steeds meer moeite met de kleine lettertjes uit de voeten te kunnen. Dus heb ik de instellingen van de letters maar weer een stapje vergroot. Veel dingen zijn gelukkig instelbaar maar heel veel dingen ook niet. De kleine letterjes van gewone dingen zijn niet meer te lezen. Ook geschreven kaartjes en berichtjes zij niet meer uit te vogelen door de vertekeningen in mijn beeld en alles wat op de muziek apperatuur of afstandsbedieningen staat ook al is het soms digeitaal verlicht is te klein. Ik zoek me rot naar toetsen op de afstandsbediening en ben zo langzamerhand erg afhankelijk als ik iets anders aan wil zetten dan wat erop staat. 

 Vroeger bediende ik alles, sloot alles zelf aan en wist recies hoe ermee om te gaan maar dat wordt allemaal verleden tijd. Maar....

Ik ben zo blij dat ik op de tablet met vergrote mogelijkheden en heldere contrasten nog voldoende uit de voeten kan en dat mijn maatje als ik maar kik alweer klaarstaat om ne  te vertellen op welke knoppen ik moet drukken om de juiste source te krijgen zodat ik gewoon naar de radioa kan luisteren in plaats van naar een CD tje. 

Medelijden en mededogen

 pffff. Ik heb het boek uit.  Als het ware in een adem uitgelezen.  Als ik eenmaal met een boek begin kan ik niet meer stoppen. Ik verdwaal er uren in en ervaar alles als het ware aan de lijve. Zit er middenin en alles voltrekt zich voor mijn geestes oog. 

Mijn ervaring is dat je goed in je vel moet zitten om bepaalde boeken te kunnen lezen. Er waren tijden dat ik boeken over mishandeloingen en agressieve scheidingen niet kon lezen omdat ik mijn eigen emoties daarover nog niet verwerkt had.  Maar tijden veranderen en ze zeggen tijd heelt alle wonden maar voor mij kwam er wel meer bij kijken om er echt doorheen te komen. Ik heb geleerd dat het niet behulpzaam is me door emoties mee te laten slepen en het is een hele oefening om daar een weg in ge leren vinden. Niet door er onverschillig over te worden maar door te leren zien dat ook donderwolken voorbij drijven op hun eigen tijd en dat het mogelijk is de zon achter de wolken te zien schijnen.  

Ook heb ik geleerd dat het denken dat je dingen achter je hebt gelaten vaak niet klopt maar dat je er middenin kunt zitten voor je het weet  ervaren dat het altijd voorbij gaat dat je kunt oefenen je er niet door mee te laten nemen.  Ik heb emoties maar ben ze niet. 

Misschioen allemaal gemakkelijker gezegd dn gedaan en het gaat dan ook niet vanzelf. . Maar er kwam een  moment dat ik merkte dat andermans leed mij op een andere manier triockerde . Op een manier die mededogen op riep en geen medelijden  want daar help je niemand mee. Zo gauw je van andermans lijden tot je eigen lijden gaat maken neem je dingen op je nek die niet van jou zijn en kan je er niet meer zijn voor de ander.  Het is een weg van jaren leren opmerken hoe het steeds weer in je werkt en hoe ermee om  te leren gaan en nog steeds moet ik oppassen er niet in te verzanden zoals in het boek dat ik nu net uit heb.  

Pas als ik het kan lezen en zie hoe een krachtige vrouw als Jannie die de hoofdrol speelt zich erdoorheen slaat samen met haar zus Lien dan ... ja dan loopt mijn hart over van enorm respect en verwondering voor wat en hoe een mens kan zijn onder de meest vreselijke omstandigheden.  Dat mensen die kracht in zich hebben.Dan merk ik dat het goed is te weten dat tegenover zoveel ellende en slechtheid zoveel rechtvaatdigheidsgevoel en daadkracht wordt opgeroepen  waar ik veel van kan leren dat binnen mijn eigen minuscule leventje voor mijn eigen doen en laten kan leren dat het eenen voortbeeld kan zijn voor mij.  Dan kan ik er hopelijk van leren in plaats van in verwarring te raken en de hele wereld te willen verbeteren. Want dat functioneert niet.

Er zijn op mijn eifgen plek en dar doen wat ik moet doen is goed. De rest ia toekomst en niet te bepalen  of te overzien in een doorlopend veranderenden wereld.  Mijn wereld

Ik las het Hoge nest van oxane van Iperen. 

Uit de modder groeien de mooiste bloemen.

Slaapritme

  Het lijkt wel alsof  ik steeds minder slaap nodig heb. Vaak slaap ik amper vijf uur en wordt dan waker. Lig drie uur wakker en dreig het laatste uurtje weer in slaap te vallen.  Het lastige is dan dat ik net in een vaste slaap val als de wekker afgaat en ik duf en akelig ben en veel tijd nodig heb om bij te komen. 

En daat vind ik helemaal niet lekker. Dus nu zit ik om zeven uur te typen omdat ik straks naar de KWA wil om te schilderen en dan op tijd op moet. Als ik geen afspraken heb kan ik wel langer blijven liggen en dan is op de vroege morgen in slaap vallen niet zo erg want dan kan ik gewoon op mijn gemak opstaan. .

Dat rare slaap ritme schijnt een gewoonte te zijn geworden enkrijg ik zo af en tpoe echt slaap  te weinig. Maar ik erinner me dat ik dat als kind ook al had en mijn moeder me dan een dagje thuis hield omdat ik me gewoon beroerd voelde. Nou ja dat is dan met een dagje ook weer oppgelost. en gaan we weer vrolijk verder. Als je ouder wordt lijk je weer kinderlijker te worden. 😆🙈

Zo en dan nu me klaarmaken en de tas inpakken om weer voor de eerste keer in het nieuwe jaar te gaan schilderen.  In de kerstvakantie heb ik daar niets aan gedaan en ik hoop weer een

beetje geïnspireerd te raken door mijn schildervrienden. 

Late plaatsing

 Dat is grappig.  Ik dacht dat ik dit blogje allang had gepost maar vimd het nu terug in concepten. Dus bij deze een late plaatsing. 

Intussen is het regenen opgehouden en hebben we wat huishoudelijke karweitjes geklaard. Carmen is er twee keer niet dus hebben we het voor de hand liggende even gedaan. De was ligt weer in de kast. De stof is van de vloer en het aanrecht schoon. 

De plantjes hebben wat minder water nodig dan vorige winters. Dat komt toch omdat we iets minder verwarmen. Mijn lief heeft tegenwoordig meer warmte nodig dan ik. Ik heb mezelf getracteerd op een paar mooie warme truien waar ik jeel blij mee ben en ik merk dat ik het in huis minder snel koud heb. Gister heb ik ook nog een donker groene broek gekocht. Dat miste nog in mijn gartderobe. Wat een weelde toch. Ik kan zonder nadenken kopen wat ik wil en denk nodig te hebben. Dat was vroeger wel anders.  In verhouding tot  al die armoede rondom in verband met de stijgende prijzen hebben wij het maar goed. 

Ik heb ook de mogelijkheid in me om daarvan te genieten en geleerd me niet schuldig te voelen voor dat waarin ik denk te kort te schieten. Want met een schuld gevoel is niemand geholpen. Toch wil ik daar ook niet onverschillig over zijn dat is precies het tegenovergestelde. Dus het laat me erover nadenken en als ik er iets aan kan veranderen zal ik dat doen.  Zo is er altijd wel iets om op te reflecteren en me bewust te worden van mijn levenshgouding. 

De tijd vliegt voorbij en het lijkt ieder jaar sneller te gaan. We leven maar zo kort op deze wereld en ik vind het heel belangrijk er iets goeds van te maken. De enige die daarvoor verantwoordelijk is dat ben ik zelf. Onder alle omstandigheden ermee leren leven dat geeft veel te denken. Want niet iedereen leeft onder goede omstandigheden. Er zijn zoveel grote blokkades die verhinderen de goede dingen van het leven te zien. En ook is  de een daar veel beter in dan de ander en als je dat niet in je hebt om het te ontwikkelen (het gaat niet vanzelf is mijn ervaring)  is het vaak kommer en kwel. 

Ik ben blij en dankbaar voor het leven dat ik heb. Alle mogelijkheden die ik zie om er iets van te maken hoop ik altijd voor de volle 100 % te kunnen en mogen gebruiken om op een goede manier in de wereld te staan.   Ook als voor mij de omstandigheden minder gunstig worden in een periode van ouder worden en oud zijn, ongemakken  en afhankerlijkheid. Want leven betekent verandering. 

Ik wens iedereen een heel goed nieuwjaar toe onder gunstige omstandigheden,.  Zonder de blokkades in jezelf die een belemmering zijn voor een goed leven onder alle doorlopende veranderingen die jet leven beïnvloeden . 

In verwondering rondkijken

  Wat verandert er toch ontzettend veel met het ouder worden. Eigenlijk heb je dat vaak niet zo in de gaten maar als je dan terugkijkt op het leven dat je geleid hebt dan kom je tot de ontdekking hoe anders de wereld er om je heen nu uitziet. Zo anders dan toen je een kind was.

Toen ik een kind was dacht ik als een kind. Hoe dat was...?  Dan moet ik diep spitten in mijn eigen geest.  

Zonder vooroordelen keek ik naar de mensen om me heen. Ze waren niet goed of slecht ik ervaarde alleen maar dat waar ze me mee benaderde. Ik voelde me goed of slecht op dat specifieke moment zonder het etiketje erop te plakken van: dit wil ik wel en dat wil ik niet  en met dat etiketje dagen  lang rond te lopen in verlangen of juist in weestanden of misschien wel jaren.

Het leven was niet zo gecompliceerd er hadden zich nnog niet zoveel ervaringen opgestapeld die ik nu allemaal wel meesleep en waar ik vaak maar moeilijk van los kan komen in de hoop er misschien  iets van geleerd te hebben. Maar is dat ook zo?  Leer ik ervan of blijf ik er juist in hangen? 

Heb ik er echt iets van gelleerd of is de manier van leven met een open gest zoals een kind in het leven staat zonder alle ballast die vastgehouden wordt niet veel eenvoudiger en leefbaarder. Kan ik dat werkelijk weer leren zo te leven? Is. Alles is veel meer wat het werkelijk is.  Een open geest zonder alle rugzakjes. Een geest die op ieder moment vrij is zonder allerlei eigen invullingen over  een mooie of slechte wereld waar ik in leef. Ideeën   die later allemaal zijn opgebouwd aan de hand van persoonlijke ervaringen die beslist  niet voor iedereen hetzelfde zijn.  

Worden als een kind. Alles nieuw en dan nieuwsgierig rondkijken in een nieuwe wereld die nooit een moment hetzelfde is maar altijd aan verandering onderhevig. Net als ikzelf.

Go with the flow.