Tachtig jaar verandering

 Als kind van 8 jaar begin jaren 50 kampeerde ik een aantal jaren met mijn ouders, een oom en tante die geen kinderen hadden in een werkkeet die tot caravan was omgebouwd. 

Als loge mocht mijn nichtje, die 4 jaar jonger was, altijd mee. De wagen stond midden in een bos langs de buitengrens van de Hoge Veluwe die later zijn grenzen uitbreidde en het toenmalige wandelgebied van ons annexeerde. Ik heb daar veel mooie herinneringen aan bewaard.

Na mijn kindertijd ben ik daar met mijn nicht twee of hooguit drie keer naar teruggegaan. De eerste keer herkende wij de plek waar we speelden aan een oude denneboom met een overhangende lage dikke tak waarin twee diepe groeven zaten waaraan met een dik koetouw onze schommel had gehangen. De laatste keer dat we daar waren was er werkelijk niets meer terug te vinden en de open plek was overwoekerd net een bosrijke begroeiing.

 

 Ik ben al heel lang niet meer in de stad geweest en als ik daar nu zou komen weet ik van te voren al dat ik me daar niet meer zo op mijn gemak zal voelen als vroeger. Niet alleen de stad is veranderd naar ook ik ben veranderd. Zowel in mijn gevoelens, in mijn voorkeuren als in het lijfelijke. 

Alles verandert en er is werkelijk niets dat hetzelfde blijft ook al hebben we vaak het idee dat ikzelf niet verander. Dat is de grootste leugen en als ik dat niet leer herkennen en me daaraan vasthoud, creëer ik een groot probleem voor mijzelf. Go with the flow, ook al zie ik de wereld om mij heen veranderen, met misschien wel catastrofale gevolgen. Als ik dat niet kan veranderen, kan ik er beter mee om leren gaan. Me zo voorbereiden dat ik een weg vind die me laat zien hoe ik ervoor kan zorgen niet in paniek te raken. Dat is namelijk meer praktisch werkzaam voor mijzelf en anderen in geval van nood en ellende. Aanpassingsvermogen en het veel genoemde loslaten is niet makkelijk te realiseren. Vaak vraagt aanpassen en loslaten meer overdachte wilskracht dan vechten.

En dan nog even iets leuks. Ik kwam tot de ontdekking dat ik met veel geduld toch nog in staat ben een tekeningetje te maken waarbij ik de focuspunten steeds weer moet zien terug te vinden. Dat lukt niet altijd hoor. Vooral met verf zijn zulke details lastiger terug te vinden als de focus in het oog ontbreekt