Ik las een stuk van Simone Weil waar ik wat uit gekopieerd heb. Heel boeiend de manier waarop zij een uitleg geeft over de Leegte, die we ook in het Boeddhisme leren kennen en in de Mystiek ook. Ze geeft daar een gezicht aan door het te vergelijken met de zwaartekracht. Alle compensatie , erkenning die we nodig lijken te hebben en bevestiging van wat we wel of niet goed doen is een degradatie en maakt het onmogelijk de verbinding met het goddelijke te maken.
Het volkomen leegmaken van de inhoud van het zelf. Geen enkel bezit verlangen, zowel materieel als geestelijk is de enige manier om de energie van het goddelijke te kunnen ontvangen in genade .
In die leegte terechtkomen is als een donkere nacht. Bijna ondragelijk en tegenstrijdig aan wat de mens verlangt.
Hieronder wat ik kopieerde.
Iedere vorm van beloning is een degradatie van energie.
Het gevoel van tevredenheid met zich zelf, na het stellen van een goede daad, (of het voltooien van een kunstwerk), is een degradatie van een hoger soort energie. Daarom dient de rechterhand niet te weten. ..
Op zeker niveau bestaat daarvoor in de godsdienst een equivalent. Bij gebrek aan de glimlach van de koning , zoekt men zichzelf een God te fabriceren, die ons toelacht. Of men prijst zichzelf. Een gelijkwaardige beloning is onontbeerlijk. Onvermijdelijk als de zwaartekracht
De noodzaak van een beloning, die het equivalent is van wat men geeft. Maar als men die noodzaak geweld aandoet, blijft er een ruimte en er ontstaat een soort aanzuiging van lucht: dan komt de bovennatuurlijke beloning. Zij komt echter niet, als men al een andere vorm van compensatie ontvangen heeft: die leegte laat haar komen. Hetzelfde geldt voor de kwijting van schulden ( en dat betreft niet slechts het kwaad, dat anderen ons aangedaan hebben, maar ook het goede, dat men hun doet). Ook daarbij aanvaardt men het ontstaan van een leegte. De leegte aanvaarden in zichzelf is iets bovennatuurlijks. Waar de kracht te vinden voor een daad, waartegenover geen compensatie bestaat?
compensatie bestaat?
Die energie moet dus van elders komen. Maar voordien is een zelfonthechting nodig, iets wanhopigs, voordat dit vacuüm ontstaan kan. Leegte: diep-donkere nacht. Bewondering, mededogen ( en vooral die beide tezamen) leveren werkelijk energie op. Maar men dient zich die te kunnen ontzeggen. Gedurende enige tijd moet men zonder énige beloning blijven; of die nu van natuurlijke of bovennatuurlijke aard is.
Sinone Weil
Het hele stuk op
