Happiness en Corona

 There is no way to happiness

Happiness is the way.

Boeddha

Tot nog toe heb ik zoveel mogelijk vermeden om iets over Corona te schrijven. De reden daarvoor is dat ik rondom mij heen zie hoe de problemen daar omtrent de pan uitrijzen en  die meningen verdelen de mens tot op het bot en laten geen of nauwelijks ruimte  over voor compromissen en liefdevolle vriendelijkheid.

Ik vond het opmerklelijk dat in het begin van de eerste zgn intelligente lock down er een grote saamhorigheid te bespeuren was en we merkten hoe we elkaar nodig hadden om er goed doorheen te komen. Maar naarmate de tijd verstreek en de problemen niet alleen over Corona maar ook de randverschijnselen problematischer werden. De economie ging een rol spelen en vele mensen kwamen  in psychische en mentale problemen om nog maar te zwijgen over eenzaamheid en lichamelijke problemen die uit alle voorschriften voortkomen, Het Corona verhaal wordt voor een ieder persoonlijk een eigen verhaal en het verwijdert  ons steeds verder van elkaar. Haren gaan overeind staan en er wordt  soms bijna gevochten om het eigen gelijk.

Ik begon dit blog met te schrijven dat er geen waarheid bestaat. Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. Iedereen kijkt vanuit zijn of haar persoonlijke ogen die een heel eigen beeld schetsen van de wereld op basis van een  meestal compleet ingevuld leven. Er zijn zoveel emoties die bij ons allen een rol spelen plus onze omstandigheden en achtergrond, wat is dan waarheid waar iedereen zich in kan vinden? Dat kan op basis daarvan onmogelijk bestaan. Daar zal de mensheid als geheel nooit aan kunnen voldoen. Natuurlijk dat zou mooi zijn, dan zou er altijd vrede zijn, maar de werkelijkheid vertelt ons iets anders.

De enige werkelijkheid die we op dit moment hebben zijn de cijfers. Die liegen niet en de een zal dat schrik aanjagen, de ander zal het niet willen weten en er zijn zelfs mensen die het willen ontkennen. Dat komen we overal in de geschiedenis van ons mens zijn tegen. 

Ik probeer er met een open blik naar te kijken en ermee te doen wat ik kan omdat ik vanuit liefde mededogen wil dat iedereen gelukkig is ook al weet ik dat dat in tegenstellingen bijna niet te realiseren valt. En het inzicht in hoe fenomenen in afhankelijkheid van al het anderen komen en gaan, dat ontbreekt ons. 

  Als ik beslissingen moet nemen hoop ik op basis van objectief kijken naar mijn medemens de juiste beslissingen neem en kan meehelpen om te zorgen dat er zo weinig mogelijk slachtoffers vallen. Dat is wat ik wil voorkomen Er zijn al teveel doden gevallen. Waar ik wat kan betekenen zal ik er zijn maar het is zinloos om wie of wat dan ook  mijn inzichten op te dringen. Dat werkt averechts. \Wat we wel kunnen doen is ruimte maken in ons eigen denken, ons brein onze emoties wat tot rust brengen en proberen op basis van liefde mededogen er op een juiste manier te zijn voor elkaar. Ook al vinden we veel dingen nog zo onbegrijpelijk, we kunnen ook niet alles begrijpen  Ik begrijp mijzelf soms niet eens, laat staan een ander.

In rust en stilte doorgaan en er zijn zonder in uitgesproken verontwaardiging te vervallen. Dan liever zwijgen. Een hele opgaaf. Een opdracht in gewaarworden van mijn eigen functioneren en doen en laten. Mijn mening, ook al vind ik hem nog zo juist of al denk ik dat dat de enige waarheid is. Nee echt, dat bestaat niet. Misschien ervaar ik het niet zo maar mijn verstand zegt het bestaat niet. Waarmee ik niet wil zeggen dat je mening uiten fout zou zijn. Soms is dat heilzaam soms kan het ook onheilzaam zijn. Dat is iets ander dan goed of fout.

We leven nu eenmaal in een dualiteit. En er is lijden.  Dat maakt het allemaal zo lastig en lijken dingen die ik schrijf soms tegenstrijdig maar zijn dat niet.

Gelukkig leerde ik dat er ook een weg uit het lijden is. Ik ben onderweg 😀 en dat is happiness