Het was stil op dit blogje, Geen mooie kerstwensenwensen en geen stof om over te schrijven. Ik wist het gewoon even niet. Op een of andere manier voelde de kerstsfeer voor mij heel anders dan andere jaren en ik denk dat ik niet de enige ben geweest die dat is opgevallen. Wat er dan precies anders is weet ik niet te benoemen. Hier in huis lijkt alles gewoon op kerst en toch...Het is goed en ik kan er goed mee omgaan maar anders is anders.
Ik heb veel nagedacht over de beleving van dat wat werkelijk is en gegrond zijn. Twee dingen die voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De werkelijkheid is zoiets als een boom met alle eigenschappen die hem tot boom maken, waaiend in de wind die nu over Nederland trekt gegrond met zijn wortels in de aarde zodat hij overeind blijft en geen speelbal is van de storm. Noodzakelijk om te kunnen leven. Een voorbeeld van allerlei eigenschappen die ook in ons mensen aanwezig kunnen zijn. Stabiliteit, kracht en schoonheid. Dat wat mij tot mens maakt, mijn gedachten, emoties en lichamelijkheid geven mij menselijke mogelijkheden tot het ervaren van blijdschap, verdriet en allerlei ander varianten die ons leven zo bijzonder maken. Dat is mijn werkelijkheid. Het een wil ik grijpen het andere wijs ik af maar het is er echt allemaal en het maakt me tot mens met al zijn mogelijkheden. Alles binnen die ontelbare mogelijkheden zijn bruikbare elementen om mee te werken en waarmee we ons menszijn kunnen grondvesten. Leven met alles erop en eraan, dat is eigenlijk een soort lijfspreuk van mij en toch kwamen diezelfde woorden deze dagen weer via een heel andere ingang bij me binnen. Vanuit een ander perspectief en dat gaf mij weer nieuwe openingen om ernaar te kijken. Er is nooit een moment hetzelfde en altijd zijn er weer nieuwe openingen in denken en doen.
Juist omdat er in dit jaar zo ontzettend veel lijden bij velen om de hoek komt kijken is het goed ook over mijn eigen lijden na te denken. Dat is soms lastig omdat we de neiging hebben daarvan weg te kijken, het niet willen zien of we denken dat we niet lijden of het is te confronterend om erover na te denken. Maar gegarandeerd, het is er echt wel.
Het is moeilijk naar de eigen pijn te kijken er zijn altijd wel gevoelens die me raken en vaak ervaar ik het niet als lijden maar de schok in mijn hartstreek die sommige dingen veroorzaken, vertelt me anders. Het is alleen maar zaak om daarop te letten en te voelen waar de pijn zit, als ik niet erkend word, als ik afgewezen word als ik me niet veilig voel, als ik angst heb, als ik vind dat ik er eigenlijk niet zijn mag nog altijd niet als herinnering aan vroeger, waarom zij wel en ik niet of andersom. Het zit allemaal in ons en mijzelf. Ach er is zoveel er zijn zoveel mensen die lijden. Meestal kijken we niet naar onszelf. Lopen we daarvoor weg of bagatelliseren het. Maar het is zo behulpzaam om op zoek te gaan en het eigen lijden te erkennen. Het maakt zoveel meer menselijk aan ons en we kunnen daardoor meer invoelende mensen worden met anderen.
Al die dingen zijn onherroepelijk een deel van ons mens zijn wat we ook allemaal afwijzen er zullen altijd weer dingen verschijnen,
Gegrond zijn met de wortels in de modder zoals een lelie en een lotus zich ontworstelen aan modder om tot volle bloei te kunnen komen. Durf ik naar de modder te kijken en eruit te groeien om er alles uit te halen wat erin zit en er te zijn volop bloeiend met alles erop en eraan? Dan kan ik er zijn met liefde en compassie ook voor mijzelf. Mijn eigen lijden niet negeren maar leren zien waar de pijn zit en daardoor ook andermans pijn niet meer bagatelliseren.
Gegrond zijn is het erkennen van wat is en er uit of ervan groeien want het is belangrijk als voeding maar niet om aan vast te klampen aan de modder van wat ik denk te zijn want dat ben ik niet. Als ik denk dat ik de modder ben dan blijf ik erin steken. Dat ikje mag daar blijven om te werken met de modder het te gebruiken als een gereedschap. Ik kan adem halen, adem in en adem uit ik ben leeg van de modder om de lelie te laten verrijzen in dankbaarheid aan alles wat is waardoor schoonheid kan ontstaan.
Die beweging mijn hele leven mee nemen. Leven met alles erop en eraan in dankbaarheid en erkenning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten