Gisteravond begon het plotseling op te spelen. Al die maanden was het rustig en plots realiseerde ik me dat ik anderhalve week mijn hoofd niet buiten de deur had gestoken. Het leek een veel langere periode te zijn en ik kreeg het spaans benauwd. Het wordt winter en de corona houdt me in huis. Ik doe nauwelijks of geen boodschappen en moet de contacten hebben van het digitale wonder.
Even kreeg ik het heel benauwd. En ik begrijp dat er heel veel mensen zijn die daar misschien wel doorlopend last van hebben. Velen zitten in veel moeilijkere omstandigheden . Ik had daar toch al wel begrip voor maar nu kwam het heel even echt binnen. Datgene wat eindeloos lijkt te zijn en verpletterend is voor een goed leven. Het moet voor velen een crime zijn.
Ik kan mezelf dan alweer snel bij elkaar rapen en die opwelling beredeneren. Bedenken dat die nare gedachten zich in mijn eigen geest afspelen en zich in mijn hoofd proberen vast te zetten. Daarna kan ik me dan gelukkig op andere dingen focussen . De benauwdheid vergeten. Ik focus me op alle dingen die er wel goed zijn in en om mij heen en van binnenuit een innerlijk soort van zijn creëren en ik heb dan het geluk dat ik altiijd weer een basis van rust een soort van blijdschap in mijzelf weet terug te vinden.. Het is goed zoals het is en hoe dubbel het ook lijkt, alles mag er zijn wanneer ik in de rust van mijn basis ben. Ik doe mijn best er iets van te maken in de hoop dat anderen dat ook kunnen. Of er een goede weg voor zichzelf in kunnen vinden. Hoe moeilijk dat ook mag zijn.
Belangrijk voor mij bij moeilijkheden in mijn leven, situaties die ik wil overleven is, altijd weten dat aan alles een eind komt en ik weer mijn eigen middelpunt terug kan vinden in ontspanning, stabiliteit en heldere aandacht als een rode draad door mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten