Schoenen aantrekken.

 Was het maar waar, kon ik de wereldproblemen maar oplossen met positiviteit. Zelfs de problemen van mijn naasten los ik er niet mee op. En mijn eigen prolemen? Ach misschien kijk ik er met een beetje positiviteit wat anders tegenaan maar ze weg positiviseren, nee dat is onmogelijk.  Wat er geneurd als ik daarover nadenk is  dat ik er weg van loop  door allerlei leuke dingen te gaan bedenken en doen alsof het er niet is of ik kom in de put te zitten. En als ik even wegvlucht kom ik toch altijd weer bij mezelf terug. 

Er gewoon in blijven zitten en het opserveren nee dat is ons ding niet. want de angst voor depressie en andere ellende die ons lijkt te overspoelen  is te groot. We proberen niet eens er op een andere manier mee om te gaan. O nee dat kan ik niet .....pffff

Toch ben ik  ervan overtuigd dat je ermee om moet leren gaan  door er zo realistisch mogelijk naar te durven kijken en er niet voor weg te lopen want de oplosdingen zitten  diep verborgen in die problemen zelf die steeds weer op een of een op een andere  manier terug komen Uiteindelijk zitten ze  in onszelf ,  het is  de manier waarop we ernaar kijken. 

Dat te leren zien is het lastigste dat er is want alles draait uiteindelijk toch om mij en mijn manier is mijn eigen gewoonte en veel verder kijken  dan dat is moeilijk. en al gauw verval ik weer in het proberen de dingen naar mijn eigen hand te willen   zetten met de tijdelijke oplossingen die ik bedenk voor tijdelijke problemen maar voor veel dingen is verbetering van de situatie   gewoon onmogelijk. 

 Ik denk dat die actie en reactie voor iedereen geldt maar ook dan gaat het er weer om dat je heel oplettend je eigen gewoonten opserveert voor je zegt: O nee dat heb IK niet. Zo ben ik niet. Mijn leven draait niet alleen maar om mijzelf en mijn 'gewoontesenken'.

 Ach  we zitten er allemaal middenin. Middenin onszelf.

Dat klinkt niet  erg optimistisch maar dat is het toch wel want echt . middenin die problemen liggen de oplossingen besloten. Dat is mijn eigen diepgaande ervaring.  Je kunt problemen alleen maar aanpakken in de basis en die basis dat ben ik zelf. Dat is de manier waarop iedereen met zijn eigen ogen kijkt en ervaart.

 Kijken en ervaren wat er gebneurd. Dat moeten we  dus ook in onszelf aanpakken en misschien kan het wel veranderd worden om een gelukkiger leven te kunnen leiden. 

Je kunt de hele wereld niet plaveien maar wel schoenen aantrekken. 

En als je schoenen aan hebt getrokken kun je vol liefde mededogen in de wereld rondlopen en doen wat er voor jezelf op alle momenten wel mogelijk is om te doen.  Dan durf je om je heen te kijken en in jezelf. Niet weglopen maar daar te zijn waar het nodig is voor jezelf of voor de ander op bepaalde momenten. .  Dan hoef je niet de ogen te sluiten en te vluchten voor ellende en weg te kijken door te vluchten in pleziertjes maar wordt het hele leven geleefd in tevredenheid omdat je er mag zijn en kunt doen wat je kan.  En natuurlijk ook moet je  weten wat je eigen beperkingen zijn. 

Ja ja ik weet het ik ben bezig schoenen aan te trekken. Wacht nou even. ....

Wat is dat dan ? Schoenen aantrekken? Dat is durven leven als mens met alles erop en eraan. Zonder te vluchten. Zonder vastklampen.

 Soms is het best moeilijk, schoenen aantrekken. En vandaag worden het sneeuwschoenen.