Ongeduld en afwachten

 Geduld is een eigenschaop  die ik beter zou willen leren ontwikkelen. Gewoon door me meer bewust te worden van mijn ongeduld.  Daar ben ik dus al heel lang mee aan het 'oefenen' maar als puntje bij paaltje komt dan zie ik weer even heel duidelijk waar het aan schort.  Zo blijven dat soort dingen een eeuwig leerproces zonder vermoeiende vechtprocessen maar alleen opmerkzaamheid en dan zo af en toe tot de ontdekking komen dat het ongeduld ondanks hier en daar wat vooruitgang er nog altijd is. En dan weten, ook dat mag er zin. Zo dubbel kan het leven zijn als alles er ziin mag zoals het is en je er toch iets van wilt opsteken. 

Nu is dat dus zo in verband met de ontwikkelingen van de voortgang in het verhuisproces. Vaak merk ik dat het me veel te langzaam gaat. Ik kijk zo ongeduldig uit naar de ontwikkelingen die daarmee verband zuullen gaan houden. En het schiet maar niet op. Hoopte ik dat op zijn minst vandaag ons appartement op Funda zou staan.... Nee dus nog steeds niet en moet ik nog maar even afwachten wat er daarna  gaat gebeuren.  Het blijft spannend. Maar zoals mijn vader altijd zei:

Het winnen van een zaak is het eind van het vermaak. 

Geduld dus en genieten ook van het afwachten wat het met zich mee brengt.

In het groepje waar ik me op dinsdagmorgen mee bezig houd stelde ik voor Haikus te gaan maken en daar zijn we een uurtje druk mee bezig geweest. Het was een leuke uitwisseling om met elkaar de gedichtjes van 5-7-5  lettergrepen te perfectioneren. Zo leuk dat ik hoorde dat men er ook thuis nog druk mee bezig was. 

Vanmorgen maakte ook ik nog deze met een bewerkte foto erbij

Orchideeën  wit

als sneeuw geven volop licht

in de duisternis