En dat is een kreet waar ik doorlopend aan beantweoord. Niet dat je mniet van mij opaan kunt voor wat mijn medemensen betreft maar meer in de keuzes die ik voor mijzelf maak. Et zijn maar weinig keuzes waar ik stabbiel en vastberaden bijblijf.
Ik kom de laatste tijd bijvoorbeeld jelemaal niet meer aan schilderen toe. Ik denk dat het in de zomermaanden met de vakanties altijd zo is geweest maar nu lijkt het veel duidelijker omdat we ook nog eens zitten te wchten op het verloop in berband met de voorgenomen verkoop van ons huis.
Daarintegen heb ik nu wel weer veel meer zin om te schrijven. En ook dat herinner ik me uit vorige jaren. Het zijn altijd van die op en neer gaande bewegingen die me aansturen tot het een of het ander.
En wat nu ook een rol speelt is dat ik vaak miet wil schrijven op een openbaar blogje en het liever voor mezelf houd en toch zit ik zo vastgeroest in het delen dat wanneer het lklaar is ik het vaak toch weer deel op mijn eigen wijze. Zoals nu.
Ach het is allemaal niet zo belangrijk maar daaraan merk ik wel dat ik niet zo duidelijk voor mijzelf heb wat ik nou wel of niet wil en ook dat is dan eigenlijk totaal niet belangrijk want ik blijf alles gewoon doen zoals ik het op het moment voel.
Aan de ene kant vasthoudend als ik het belangrijk vind en aan de andere kant flexibel zoals het me uitkomt. Zo ben ik nu eenmaal zit bij mij niet vastgepind en ik ben ervan overtuigd dat een mens nornaal gesproken alle goeds en kwaads in zich heeft. Net als ik.
Het klinkt als een ideale pensionado. Gewoon doen,wat op dat moment goed lijkt. Fijn toch,dat het kan.En dat het niet meer belangrijk is,wat een ander er van denkt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal met Izerina eens. Doen waar je zin in hebt.
BeantwoordenVerwijderenLeef het leven op jouw manier, heerlijk dat het kan.
BeantwoordenVerwijderen