Wat weten we nou echt?

 Druk met miks.

Ach nee natuurlijk niet. Dat dekt niet de lading.. Er is altijd wel iets om mee bezig te zijn maar soms heb je het gevoel dat de hele week is volgepland. Maar nu zit ik gewoon even rustig alles te overzien en o! o!  dan valt het zo mee.  Het is zelfs zo dat ik vind dat ik mijn telefoontje met alle informatie en doe dingetjes of de tablet te vaak in de hand heb wat helemaal nergens op slaat.  Dat is dan zo'n ding waar ik een ander gewoontepatroon bij aan zou willen leren.  Want een gewoonte patroon, ja dat is het.  Of zou je dan al van een verslaving kunnen spreken.  Het sluipt er soms zo ongemerkt in en plotseling kan je er bijna niet meer buiten. 

Bij mij werkt het natuurlijk dubbel zo hard omdat ook het lezen op de tablet moet en ook nog zoveel adere dingen. Een boek in de handen houden heeft geen enkele zin want dat kan ik niet meer lezen.  Dus zijn er allerlei dingen die zo wie zo al via de tablet geregeld moeten worden en bekeken.  Maar misschien is het wel handig om eens beter op te letten of er buiten die digitale hulpmiddelen ook nog andere mogelijkheden zijn.  Maar ja dan moet je die natuurlijk ook wel willen want het zou goed zijn vaker een wandelingetje te maken of misschien wat oefeningetjes te doen om de beenspieren sterk te houden. Die waren altijd behoorlijk sterk omdat ik jaren aan ballet deed maar er is nu nog maar heel weinig van overgebleven.  Om al die dingen op te pakken. Daar is een goed onderbouwde motivatie voor nodig. En ja, helaas die heb ik gewoon niet. Ik ben gewoon lijfelijk lui denk ik dan.  

Ik zit liever met een boekje in een hoekje (op tablet da  natuurlijk) of ik communiceer graag. Ik vind het heerlijk om te observeren te reflekteren en na te denken.   En daar genruik ik dan ook weer  die digitale media voor. Niet alleen om een spelletje te doen maar ook vanwege alle info die ik daar kan vinden en de 'gesprekken'  die ik daarop voer waar ik graag over nadenk en er mijn eigen ideeen en visie door laat beinvloeden of het juist afwijs omdat het tegen mijn eigen ideeen over wat  een goed leven is ingaat. 

En zo zit ik dan weer op de bank en kom er niet toe een wandelingetje te maken. 

Nogmaals:

Een mens is een raar botje. 

Misschien zijn er wel dingen herkenbaar

Totdat het op een gegeven moment niet anders meer kan en je door omstandigheden gedwongen wordt een andere weg in te slaan.  Maar zoalng je de noodzaak niet inziet van veranderen zal er niets gebeuren.  Het kost heel wat inzet iets echt te willen. 

Want het grootsdte probleem dat erachter of eronder ligt is dat we geen enkel wezenlijk in- of overzicht hebben.  Dat we werkelijk niets weten en nooit weten waar we wel of niet goed aan zullen doen. We overzien de oorzaken en gevolgen  nogvoor geen meter.