Ouderenzorg

 In 1982 na nijn scheiding ging ik werken en studeren en kreeg ik een part time baan in Vreedenhoff als activiteiten begeleidster. 

Op de bovenste verdieping was een ruimte met creatieve mogelijkheden en daar werd iedere vrijdagmorgen door een groepje dames gehandwerkt. 

Wat waren de tijden toen nog anders. Als je naar het verzorgingshuis wilde dan kon dat gewoon er was wel een indicatie voor nodig maar achter een rollator lopen was bij wijze van spreken al voldoende om een eigen kamer te krijgen. Mevrouw E. Wandelde er dan ook lustig op los en zei:. Ik kom naar de aktiviteiten als ik niet meer rond kan wandelen. 

Mevr.louw B  kwam wel naar de handwerkgroep en we versierde de ruimte toen ze 80 werd. God wat vond ik dat oud. Nu word ik dat volgende maand ook zelf.  80 maar zou zelfs met verschillende handycaps en alleenstaand nog met geen mogelijkheid   ergens een plekje kunnen bemachtigen zefs niet als ik  alleen was. Ookmijn volkomen afhankelijke schoonmama van 95   met allerlei problemen komt op een ellenlange wachtlijst  niet te overzien.

Goef dat terzijde 

Mevrouw G had macula net als ik nu en zei dat ze blind was. Van haar breiwerk moesten wij de gevallen steken ophalen en ik begreep er niets van. Wat zag ze nou wel en wat niet. Nu ik het zelf heb 40 jaar later ja nu snap ik dat wel want het is inderdaad vaak niet uit te leggen.

In de latere jaren tachtig werd ik hoofd van de afdeling met 7 meisjes en 80 vrijwilligers. In die periode begonnen zich de eerste vezuinigingen aan te kondigen die uitliepen op de toestanden waar we nu mee zitten. 

Ja tijden veranderen.