Mijn midden en geduld

 Wat is dat toch en wat moet ik me voorstellen als ik zeg: terugkomen in mijn eigen midden

Het kan heel simpel betekenen dat ik even uitblaas , even probeer alle emoties waar ik mezelf mee opgezadeld heb los laten en tot rust komen en dat is al heel wat.  

Het staat er simpel maar zo simpel is dat niet. Vooral als je erg wordt meegenomen en je opgewonden boos en verdrietig of misschien p helemaal uit je dak gaat van blijdschap en gekkigheid. Vreselijk druk eb gestresst.  Even niet meer weten hoe je tot rust kunt komen. 

Ik herinner me dat ik lang geleden soms we twee weken in de put kon blijven zitten door uitspraken van iemand waar ik een hoge hoed van op had. Soms duurt het lang er los van te komen. 

Soms herken je jezelf niet eens met alle emoties  waarvan je denkt dat je dat bent en denk je ben IK dat. Ja dat ben ik ook maar gelukkig niet alleen maar wat ik op dat moment ben.  Voel ik me daar dan goed bij, nee niet aecht.  Zoveel verdriet zoveel ongecontroleerde opwinding daar zit ik niet op te wachten. Daar lig ik waarschijnlijk uren wakker van.

Okee even tot rust komen. Maar waar zit dan  dat eigen midden?  Dat wat ik mijn eigen midden noem. ..? Ben ik in dat kalme vaarwater dan in dat eigen midden en ben ik  dan altijd aanwijsbaar het zelfde en onveranderlijk  ... nou nee dat denk ik ook niet ieder moment kan ik me anders voelen of gedragen ook al voel ik me niet helemaal meegenomen door mijn emoties. Maarwat is dan mijn eigen midden?

Hoe meer ik me bewust word van mijn doen en denken  des te meer ga ik mijn  veranderlijkgeid ontdekken.  Als ik aan mijn verleden denk en alle dingen die ik deed  of dacht, dan denk ik dat ik ook wel behoorlijk veranderd ben door de jaren heen. 

Nee dat echte eigen midden  moet daaraan voorbij gaan.  De werkelijke rust en ruimte waarin al die verschillende en veranderlijke ikken passen en waarin ze allemaal thuis mogen zijn, die rust en ruinte gaan voorbij aan de willekeurige levens momenten  en fat zal stabieler zijn   dan de momenten van rust die ik nu af en toe in kan bouwen die natuurlijk zeer behulpzaam zijn . 

Zouden er meerdere lagen in mij huizen waarvan ik me (nog) niet bewust ben Waarin alles er mag zijn zoals het is en ik in voortdurende verandering al die levens momenten bewust in ruimte kan ervaren.?  

Een rust en ruimte waarin ik kan zijn met alles erop en eraan  en kan laten zijn wat er is. Waarin ik in aandacht geduldig aanwezig ben.

Boeddha zei dat geduld het tegengif is voor woede,  Geduld is niet zwak; het is vol enthousiasme. Het is volledig betrokken, gefocust en geconcentreerd.

misschien zou handelen van uit die ruimtelijkheid die ik ben hielzaam en rechtvaardig handelen en leven worden enzou het  me minder machteloos doen voelen in een onvoorspelbare wereld.

vrije vogels