Ik heb gewoon zin om te tikken

 We maakten zojuist een wandeloingetje over de bbegraafpklaats.Mijn bedoeling was een rondje park maar omdat we tijdens de verjaardag van schoonpapa niet naar Moscowa waren geweest  omdat we ziek waren,  gingen we nu even . Ik ga niet altijd mmee want ik vind daar niets. Dat zit kennelijk niet in mijn genen en dat heb ik ook niet van mijn ouders meegekregen. Maar ik vind het wel heel fijn om op een begrssfgplaats te wandelen. Zo rustgevend. 

Al wandelend spraken we over dat soort dingen en hoe we er beiden in stonden. Ach zo langzamerhand weten we wel van elkaar hoe het zit en wat we willen.  Gelukkig hebben we geen enkele moeit  om erover te praten. 

De wind waaide door mijn haren en het was heerlijk er even uit te lopem. Ik ben blij en kon het ook heel goed vol houden nu nog zien dat dat duffe hoofd wat minder duf en vol wordt  en de vermoeidheid om de andere dag niet weer toeslaat.  

Ik ben vast besloten de dut door te komen. Er staat een heel nieuw jaar voor de deur te tratrwandelen

En ik krijg ook weer zin in creativiteit en schilderen. 

Dit is een oudje

Niets is zeker

 Vanmorgen voel ik me toch weer wat beter Dan  gisteren.  Ik hoop dat het zo blijft en ben van plan straks een ommetje park te doen .  Het lijkt wel of ik steeds 2 stapjes  vooruit en  1 stap achteruit doe maar er zit wel vooruitgang in.  Gisteren heb ik ook heel erg vaak even geslapen.  's Morgens 's middags en 's avonds iedere keer een uurtje.  Het zal wel nodig zijn geweest want ook de hele nacht heb ik lekker doorgerurft en daar wil het de laatste jaartjes nog wel eens aan ontbreken.  Al met al. De wereld kleurt weer wat meer rose door die  mooie briul van mij. 

Vanavond zijn we het zoals alle jaren rustig met z'n tweetjes. Dw oliebollen haalden we gister al gehaald . Vroeger vond ik daar niets aan en had liever een appeflap  maar dat kwam omdat ik zo ontzettend graag snoepte en oliebollen vond ik toen niet zoet genoeg.  Maar nu ik beperkt of geen suiker gebruik voind ik oliebaollen heerlijhk. Dat is dan weer het voordeel als je smaak verandert naarmate je anders gaat eten of liever gezegd niet of nauwelijks nog snoept.

Met eze dgen was dat natuurlijk wel iets meer  maar ik ben niets aangekomen dus dat is wel goed gegaan.

Een of andere onverlaat heeft trouwens de heg die rondom ons appartement staat in puin gereden zonder er een bordje bij te zetten. Hij moet wel stokdronken geweest zijn. Een van de burgen heeft later overdag ook een autootje weg zien slepen  die kennelijk ook geraakt was.  De dader waarschijnlijk niet te achterhalen. 

Vroeger zag ik alle dingen rondom de flat   wel gebeuren  maar vanaf dat ik het toch niet meer zo goed kan waarnemen is mijn focus daarop ook veranderd en zie of hoor ik  daar nog maar weinig of niets van.

Als ik me zo goed blijf voelen als vanmorgen heb je wel kans dat ik vannacht ook even bij de bnuren ga met een glaasje proosten. Ze gaan verhuizen en zetten hun deur open voor nieuwjaarswensen en meteen een afscheid.  Wel leuk in zo'n kleinschalige appartement te wonen. Vooral vanaf we een gemeenschappelijke app hebben.  Daardoor is het contact ook wel verbetererd.  Het vreemde is dat je vlak bij en met elkaar woont maar elkaart maar weinig ontmoet. So'n app maakt de nodige contacten toch wat makkelijker.  Wel staat iedereen altijd klaar voor elkaar en kun je altijd een beroep op iemand doen. En ook dat is plezierig met zo n app. 

Zo af en toe kijken we wel eens om ons heen.  GHet is leuk om naar andere woningen te kijken  je weet maar nooit wat je tegenkomt en verhuizen vind ik gwen probleem voor zover dt nog haalbaar is. Zo langzamerhand denk ik dat er geen betere plek te vinden zal zijn dan waar we nu wonen met alle mogelijkheden binnen handbereik.  Nee we hebben het hier prima naar ons zin totdat het zelfstandig wonen niet meer haalbaar zou zijn en  zoals ik er nu over denk dan maak ik ook met een gerust hart de overstap naar totale verzorging in een verpleeghuis al hoop ik dat niet meer mee te hoeven maken. Maar ja  niets is zeker in dit leven. 

Goede jaarwisseling en veilige overgang naar het nieuwe jaar

Er doorheen buffelen

 Een beetje besluiteloos zit ik achter het toetsenbordje. Veel puf heb ik eigenlijk niet. Maar dat staat op alle fronten op een heel laag pitje.  Ik voel me een beetje uitgeblust. 

Ik kan niet zeggen dat ik dat erg vind. Ik vind het wel goed zo.   Het lijf wil gewoon niet en ik pas me erbij aan.  Geen behoefte ertregen te vechten of om door de vermoeidheid heen te buffelen. Het is heel vreemd om op te merken hoe weinig zin ik ook heb om iets te doen wat ik altijd wel leuk,  vond.  Dat enthousiasme zit er niet meer zo in. Soms is zelfs lezen te vermoeiend.  Maar ik ervaar het niet als kommer en kwel. Het is wat het is en ik wacht het af. 

We gaan weer richting langere dagen en misschien een beetje meer zon dat kan ook een omslag teweeg brengen. en verder gewoon op mijn gezonheid letten en ook op wat mijn lijf vraagt. Soms is dat meer water en soms ook wat meer suiker een lepeltje honing als ik me beverig voel wantdsuikers eet ik veel minder dan vroeger nu ik weet dat mijn suikerwaarden te hoog kunnen wworden.Misschien hoort het ook allemaal bij de leeftijd en is dit wat het is. Oud zijn. Ik heb het natuurlijk ook nog te stellen met slechte darmen waavan ik weet dat die last ook zwaar drukt op mijn energie en nog maar één nier.  De een is nou eenmaal langer fit dan de ander. En miosschien, als ik zo om me eehn kijk leven er ook veel ouderen op een enorme wilskracht om er zoals ik al zei' erdoorheen te buffelen' . Tja, ik dus niet. 

Het laatste weekend van het jaar. Wat zal volgendjaar ons weer brengen. Wat het ook is we zullen ermee om moeten leren gaan. We kunnen hopen wat we willen maar dat zet geen zoden aan de dijk. Het enige wat helpt is er actief iets aan doen als je het wilt of ermee om leren gaan  en ook dat is soms weer net even iets anders dan alleen maar accepteren. 

Ook dat speelt een rtol bij het ouder worden. Wat hierboven over mijn vermoeidheid staat is echt niet alleen maar acceptatie maar ook bewust een weg leren vinden om er op een manier mee om te gaan zoals dat mij en niet alleen mij maar ook mijn omgeving het beste past en dat is zeker niet klakkeloos accepteren.  En bij dat proces wat zo eenvoudig lijkt en het niet is heb ik dan toch heel veel aan de boeken die ik lees en de zoom lessen die ik krijg.  En terwijl ik dit tik voel ik de energie al weer een beetje opborrelen.

Wat is het toch heerlijk bog steeds te kunnen lezen met alle digitale hulpmiddelen.  Ja ook motivatie is iets wat je in jezelf op kunt roepen door blij te worden over wat nog wel mogelijk is. Zo werkt dat. 

Nog even nagenieten van een Madonna.

Deze fotografeerde ik in Avila.

tijdens een vakantie

De stad van Teresa van Avila

Over en van wie ik boeken las.

Zoals de innerlijke burcht, 

De dag na kerst

 De kerstdagen zijn alweer voorbij en de rrust is weergekeerd. dat klinkt misschien raar want ik vind kerst eigenlijk een soor stilte feest ook al is er van alles om me heen aan de orde toch is er iets vvn een saoort innerlijke verstilling.  

Wanneer je erg druk moet zijn met allerlei voorbereidingen is er vaak weinig aandacht voor de stilte die er van binnenuit toch wel kan zijn. Want die stilte  dat heeft niets met allerlei uiterlijke drukte te maken waar ik me niet door mee hoef laten ge slepen maar gewoon mijn ding kan doen zoals dat nodig is.  Of gewoon in aandacht aanwezig kan zijn bij alle gesprekken die met me en rondom me gevoerd worden. 

Maar deze kerst was anders.  Ten eerste voel ik duidelijk dat ik veel lijjfelijk activiteiten minder 'aankan; niet meer zoals vroeger alles kan doen en nu na Corona is dat nog veel duidelijker geworden.  Dus gewoon gezelliig een kopje koffie met de kinderen en aanhang. Ze konden beiden alleen maar op verschillende dagen.  Zelfs dat vond ik al vbermoeiend maar natuurlijk wel heerlijk om ze weer eens allemaal om me heen te hebben.  Dus nu lekker uitrusten en na genieten. 

De hele kerst en zelfs daarvoor al hebben we alle lichtjes aangehad. Heerlijk vind ik dat. Als het donkerder wordt weweerspiegelen ze zich in alle ramen van de serre. Duizenden lichtjes lijken het te zijn. En Fer joudt ze allemaal in de gaten om de accuutjes weet ijdig op te laden.  Nu mogen ze nog allemaal blijven branden tot oud en nieuw. Daarna ga ik aan het opruimen. 

Maar het leuke is dat ik nu mooie kaarsjes heb die ook op batterijen gaan  en die mogen blijven staan bij het altaartje van Boeddha. 

Intussen zit de was in de wasmachine, wachten we op de boodschappen die in huis worden gevracht en realiseer ik me wat het leven toch in alle opzichten anders is geworden.  Ik ben zelf natuurlijk ook veranderd en  de omstandigheden waarin ik leef  zijn  veranderd. 

Het is de kunst om in alle perioden van het leven weer met de stroom mee te kunnen gaan. Dat op te pakken wat mogelijk is en niet te treuren over hetgeen niet meer mogelijk is.  Inzicht te krijgen in wat wel en niet haalbaar is binnen de setting van het leven waarin ik nu leef. Terug kijken op alle goede dingen die het leven heeft gebracht en hopelijk wat geleerd  van de dingen die het resultaat waren van de eigen manier van leven en de opstelling die ik daarin aannam die voor de logische consequenties zorgde. 

Soms moet ik daarvoor erg ver terugkijken in mijn leven. Soms is dat zinvol maar soms ook niet. Maar alle handelingen die ik nu doe komen toch voort uit de ervringen van eerder. Uiteindelijk is het hier enu de plek om dingen te veranderen als ik dat wil. Er is geen ander moment. dan nu. 

Net zoals ik dat in het vorige blogje schreef 😂

Naarmate ik  ouder word voel ik me steeds meer in staat te accepteren wat geaccepteerd moet worden en weet ik dat het enige dat ik kan doen is de dingen in mijzelf tot rust en vrede brengen. Ik ben de enige die iets aan mijn leven kan veranderen of accepteren.  Pas als ik daar wat stabiliteit heb gevonden kan ik ook heel misschien iets voor een ander beteken. Alleen al door er te zijn. 

Muziek maken

 Dat vermoedde  ik al. De jongste zoon en de twee volwasswn  kinderen, nu met een vriending trokken aan de bel en de oudste kleinzoon had de gitaar bij zich.  n Het was heel gezellig  Lekker kletsen en ook nog even samen muziek maken. 

Ik speelde ook nog op zijn gitaar. Een van hetzelfde merk als degene die hij voor mij bpouwde. Maar dan niet zelf gebouwd. Het spelen  voelde hetzelfde en ze deden niet veel voor elkaar onder.  Ik ben dan ook heel blij met het prachtige apparaat dt hij voor mij bouwde. Ik speel er bijna dagelijks op en enu ik er een versterkertje bij heb en niet alleen meer op de koptelevoon hoef te spelen was het dubbel genieten. 

Maar wat was ik verschrikkelijk moe gisteravond. Dan merk ik echt wel  dat ik een flinke jas heb uitgetrokken na Corona./ 

Gelukkig heb ik vannacht heel goed geslapen en kan ik er vanmiddag wel weertegen al mijn oudste zoon arriveert. 

Ieder moment is er één

 Dag voor kerst en ik ben blij dat het ietsje beter gaat. Dat is toch een heel ander gevoel.  Niet dat ik zoveel moeite heb met ziek zijn hoor. Ik ga er gewoon lekker bij hangen liggen en zitten zoals het mij uitkomt.  Maar het is toch wel leuker als de kinderen met de kerst een kopje koffie komen drinken en een glaasje drinken dat ik er dan wat meer betrokken en weer wat gezonder uitzie.  Voor iedereen leuker en gdzellioger. 

Ik krijg steeds meer zin om blogjes te schrijven zonder me al te veel zorgen te maken over het regiment aan slagfouten die ik opver het hoofd zie. Het kost me veel moeite er zoveel mogelijk uit te halen en ik merk ook dat het zien steeds slechter wordt. Dat rammelen op het toetsenbordje is wel leuk en nog goed te behappen maar het controleren is niet leuk meder. De grijze vlek voor mijn ogen is groter geworden en de blinde vlekken niet minder.  Dus als het lezen te lastig wordt door de fouten , helaas dan moeten de enkele volgelingen die ik nog heb het maar opgeven. Ik rammel voor zover ik het leuk vind toch wel gewoon door op dat toetsenbordje. 

Go with the flow 

Een vriendin stuurde een overdenking  over de vele zelfhulpboeken die er op de markt zijn en verkocht worden..  Als ik het dan zo lees dan komt het op mij over alsof dat go with the flow zoveel makkelijker is en dt is nou precies wat ik niet geloof.  Iedereen heeft er wel de mond van vol. Het leven in het NU en dat soort kretelogieën  mwar zo makkelijk is dat niet want we weten niet eens wat er de hele dag in ons brein gebeurd. Hoe we geleefd worden dopor alle willekeurige gedachten en daar nauwelijks of geen grip op hebben.  Om in het zogenaamde NU te leven en andere kkrete echt in onszelf te leren herkennen en ook zo te leven  is het nodig om eerrtst eens in de gaten te krijgen hoe we meegesleept worden door alle gedachten die in ons opkomen en dat we daar echt geen grip op hebben. Terwijl daar echt wel mee gewerkt kan worden. Go wirth the flow betekent werkelijk NIET alles zo maar over je heel laten komen maar leren zien dat je dat honderd keer kunt zeggen maar dat dat geen zoden aan de dijk zet en er oefening voor nodig is om zo af en toe duidelijk te krijgen dat er gewoon aan gewerkt moet worden als je er echt iets mee wilt en meer in stabiliteit en rust wilt kunnen leven.

Fijne feestdgen allemaal en maak het gezellig. Ieder moment is eer één. 

Hoog tijd

 Ik begin me een beetje beter te voelen. 

Heel fijne feestdagen en een gezellige jaarwisseling

Hoezo mild.?

 Nee mild kan ik het niet noemen. Een paar dagen koorts en toch anders ziek dan griep alhoewel het er op lijkt,

Liggend en uitrustend voel ik me nu alweer een hele Piet Maar even iets doen, dat is differend koek. 

Mijn armen wegen kilo s. Mijn benen zwabberen ik ben duizeliger dan ik altijd al was en nu is mijn smaak werkelijk helemaal verdwenen en ik voel me negentig. Iedere keer overal in mijn lijf pijntjes die gelukkig niet doorzetten.  Hoofdpijnscheuten. Oorpijnscheuten,   borst pijn, rugpijn. grote teen pijn😂

Maar laat je niet afschrikken. Natuurlijk daar zit niemand op te wachten.  Maar Als je het lijf een beetje kunt scheiden van de geest die blij is met alle lampies die ik gelukkig al voor het ziek zijn  in de serre en de boom heb gehangen die iedere avond als het donker wordt door al het glaswerk rondom honderdvoudig wordt weerspiegeld. Dan word ik daar heel blij van.. 

Fer was voor mij dus al ziek maar ook al eerder alweer op de been maar hij kampt ook nog met de naweeën. Maar zo lief hoe hij ondanks dat toch ook het nodige voor mij deed en nog meer ben ik blij samen te zijn.

Alleen nee toen ik naar mooie kerstmuziek wilde luisteren en er veel hopsajanneke voorbij kwam heb ik gauw de rust stabiliteit en stilte weer opgezocht en me verheugd en blij gevoeld met alles dat er wel is.  Mijn heerlijk warme bed en de mogelijkheid tot tevredenheidgevoel. (Want dat is werkelijk iets ok dankbaar voor te zijn)  Ik ontdekte ook de voorleesmogelijkheid van de eboek bibliotheek waar ik meditatie boeken in vond. 

Voor mij is dat toch de manier om beter te worden. Niet vechten maar' go with the flow' met alles wat er is vreugdevol mijn weg gaan.  In mijn achterhoofd houd ik altijd rekening met de mogelijkheid van niet beter worden en dat is niet fatalistisch  naar geeft me de moed om steeds weer te zien wat op dit moment goed is en waar ik goed mee kan leven. 

Ik schrijf dit allemaal hier  omdat het mijn eigenwijze  levensleerproces is.  En zo zal het hopelijk iedere dag zijn. Want niets is zeker.  Maar ik kan er wel aan werken  me er op deze manier bewust van te blijven. 

Het zat er in

 En nu komt het eruit. 

Liefdevol in ontvsngst genomen can mijn lief.

Corona

Koortsig en alle verdchijnselen. Mild noemen ze dat.

Klaar voor ontvangst?

 Vrienden die op mijn blog geaboneerd zijn kregen plots geen melding meer in hun mailbox

Dus is dit een mailtje om te kijken of het nu opelijk wel weer goed gaat.

Update

Nee het werkt dus kennelijk niet meer. Jammer

Wijsheid

 De regen tikt op de bakken van de rolluiken.  Die gebruiken we alleen maar in de zomer om te schermen tegen de warmte van de zon/. Dat is nu niet nodig. De gordijnen gesloten, een warm bed en ik denk aan de blogjes die ik graag zou willen schrijven.  

Er zijn zoveel mogelijkheden en ik heb daar zo mijn eigen ideeën over. Net als iedereen dat op de eigen manier doet.  Het komt niet allemaal zomaar uit de lucht vllen. Er is altijd een oorzaak. Er wordt over nagedacht en het gaat in het algemeen over  de eigen ervaring. Dat is waar ik over nadenk bij het kletteren van de regen onder de warme dekens. 

Ik zou wijs willen zijn en inzicht willen hebben in oorzaken en gevolgen. En dan ook nog de mogelijkheid in me hebben om die inzichten in hapklare brokken te communiceren zodat er mooie gesprekken konden ontstaan en er analuytisch nagedacht werd over hoe het leven in elkaar steekt in een wisselwerking van gedachten uitwisseling.  Gelukkig kan ik dat in mijn zoom cursussen die ik volg al wel leren en  er me mee bezig houden  Als deelnemer aan die cursussen is dat heel veilig en plezierig .Maar  om erover te schrijven is heel wat anders  Dan zou je je ook nog vrij moeten voelen en niet afhankelijk zijn van  wat er aan reactie op komt. Zonder   zonder angst voor lof of blaam eer of kritiek. Vrij in handel en wandel;

Dat is hetgeen wat ik denk dat er op Twitter gebeurd. Mensen voelen zich aangevalle en de reacties zijn daar niet amls. Ik heb respect voor degene die omdanks alle kritiek en ellende toch hun weg weten te vinden  ook al ben ik het niet met hen eens. Dat is het risico als je denkt anderen te kunnen vertellen wat jouw waarheid is en dan niet de wijsheid hebt om te begrijpen dat je een ander jouw 'wijsheid'  nooit op kunt dringen omdat iedereen zijn of haar eigen wijsheid heeft en die niet universeel is. 

Dat allemaal te kunnen zien en overzien in een vrije ruimte zonder vastgebakken te zitten in eigen ideen dat noemde  Krishnamurti keuzevrij gewaarzijn. En dat is op dit moment dan mijn interpretatie van zijn woorden. Voor zekerheid moet je hem zelf maar eens lezen. 

Onze keuzes zijn gebaseeerd op het dagelijks leven. Dat gaat oveer ja of nee, wel of niet . Heel belangrijk voor de dagelijkse behoeften en daar is geen eenduidigheid nodig.  Daar is het verschil zo mooi en heel belanfrijk. Het wordt verward met de dieper liggende oorzaken. Met de manier waarop we ons vastklampen aan de ideeen die we hebben en ons geraakt voelen/ De steek in het hart als het niet op de juiste manier wordt opgepakt.  Dat wil zeggen op de manier die wij ermee bedoeld hadden. 

Ik wilde het kort houden maar dat is me weer niet gelukt. Als ik begin dan draaf ik door

Sorry.  ☺️

Nu nog een mooie foto. pfff bedenk daar maar eens iets passend bij. Ik kan dat niet hoor.

Als dat niet wijs is dan weet ik het niet meer. 

Mooie zondag

 Ik bladerde eens even door mijn laatste blogjes en het viel me op dat ik maar weinig aantrekkelijke fotootjes op deze blog pklaats. Nou is een foto voor de een aaantrekkelijk en misschien voor de ander wel sfstotelijk maar toch... ik merk dat ik er in ieder geval weinig aandacht aan besteed. Ik gebruik het blog hoofdzakelijk om af en toe wat te schrijven. 

En daar geld waarschijnlijk hetzelfde criterium voor alhoewel ik daar wel veel aandacht aan besteed. Dat gezegd hebbende is hier een foto die ik over het algemeen op Insta en FB plaats. 

Ik vind het erg leuk om met een programma en de door mij gemaakte fpto's en/of schilderijen te stoeien.  Daar komen dan dit soort dingen uit.  Maar laatst was ik zo aan het stoeien in PIXLR met lagen en samenvoegen en weggummen enzovoort dat het bestand misschien veel te groot was geworden en hup... plotseling was het verdwenenen. Dat was balen. 

Het ziet er naar uit dat ik er deze week genoeg tijd voor zal krijgen of... met een beetje pech krijg ik ook de Corona van Feer mee. Maar daar wul ik niet vanuitgaan./ 

Ik heb altijd zo n beetje het gevoel met het sterk daaraan denken en er me tegen verzetten dat het dan als vanzelfsprekend gaat gebeuren. Onzin natuurlijk. Maar ik ga ervan uit dat ik hem kan blijven ondersteunen zoals hij dat mij als vanzelfsprekend dagelijks doet en blijf ik gezond.

Zo en bu nog goed proberen te scannen met die 3/4  ogen van mij om alle fouten eruit te halen wat me nooit helemaal lukt, Heklaas. 

Dag allemaal. Nog een mooie zondag. 

Kalmpjes aan.

  Wij ontkomen er dus ook niet aan.

Fer heeft Cororna.

Gelukkig is hij ingeent en blijven de problemen hiopelijk beperkt. We wachten het af . Hij kan geen boodschappen voor zijn moeder vn 94 doen en we blijven maar een beetje in huis.  Een beetje rust is wel goed voor hem. Het is toch wel vermoeiend bij het ouder worden ook nog te mantelzorgen en voot mij staat hij ook altijd weer klaar want ik doe regelmatig een beroep op hem en hij staat altijd weer klaar.

Een rustig weekje dus. Vind ik ook wel lekker maar hoop natuurlijk wel dat hij snel opknapt. 

Alles wat er wel is.

 Ik zit lekker in mijn vel. 

Het valt me op dat ik rond de kersttijd altijd een bepaald gevoel heb, Allees is een beetje witter, alles is een beetje helderder.  Tha eigenlijk heb ik er niet echt woorden voor maar alles valt op zijn plek en is goed. 

Even hiervoor had ik het gevoel dat ik de kinderen erg miste. Ik had ze al heel heel lang niet gezien of gesproken. Ach ze hebben natuurlijk allemaal zo hun eigen dingen en ik ben in de gelukkkige omstandigheid tot nog toe niet afhankelijk van ze te zijn en hoop dat soort omstandigheden ook voor te kunnen blijven  maar dat is onvoorspelbaar en daar kan ik alleen maar zo goed mogelijk voor zorgdragen en het bewust proberen te voorkomen.   Met een lieve partner is het leven goed.  

En nu deze week was er plots weer een heel fijn contact met de kinderen. 

Fijne gesprekken en mooie dingen samen kunnen delen zowel life als via de telefoon en app,.  Zo goed.

Nee ik ga geen uitgebreide kerst meer met ze vieren. Vaak gourmetten we met alle kinderen, klein en achterkleinkinderen. Maar dt groeit me boven het hoofd. Natuurlijk zijn ze welkom maar ik organiseer dat niet meer. En ook dat is goed. Geen verplichtingen en alleen dat wat voor iedereen makkelijk is en voor de hand ligt. Iedeen heeft zo zijn eigen ding.

Ik zou niet willen dat zij zich in de stress moeten bewegen om aan wat voor verplichting ook mar tevoldoen. Ik vond het zelf vroegerook al  moelijk genoeg. Moeder, schoenouders, kinderen  en nu zijn de kleinkinderen ook alweer aan de orde die ook graag allerlei dingen met hun ouders en kleinkinderen doen en bedenken. 

Ik heb het goed in mijn huisje met alles erop en eraan.  Ik vink mijn lijstje verplichtingen af en wil niet dat ze zich hoe dan ook aan mij verplicht voelen. Ik kijk terug op mopie tijden en evenementen. Er is zoveel om op erug te kijken en om blij mee ge zijn. 

Ik begin aan een rustig weekend met vooruitzicht op vredevolle kerstdgen. in rust en blijdschap met alles wat er wel is. 

Schoenen aantrekken.

 Was het maar waar, kon ik de wereldproblemen maar oplossen met positiviteit. Zelfs de problemen van mijn naasten los ik er niet mee op. En mijn eigen prolemen? Ach misschien kijk ik er met een beetje positiviteit wat anders tegenaan maar ze weg positiviseren, nee dat is onmogelijk.  Wat er geneurd als ik daarover nadenk is  dat ik er weg van loop  door allerlei leuke dingen te gaan bedenken en doen alsof het er niet is of ik kom in de put te zitten. En als ik even wegvlucht kom ik toch altijd weer bij mezelf terug. 

Er gewoon in blijven zitten en het opserveren nee dat is ons ding niet. want de angst voor depressie en andere ellende die ons lijkt te overspoelen  is te groot. We proberen niet eens er op een andere manier mee om te gaan. O nee dat kan ik niet .....pffff

Toch ben ik  ervan overtuigd dat je ermee om moet leren gaan  door er zo realistisch mogelijk naar te durven kijken en er niet voor weg te lopen want de oplosdingen zitten  diep verborgen in die problemen zelf die steeds weer op een of een op een andere  manier terug komen Uiteindelijk zitten ze  in onszelf ,  het is  de manier waarop we ernaar kijken. 

Dat te leren zien is het lastigste dat er is want alles draait uiteindelijk toch om mij en mijn manier is mijn eigen gewoonte en veel verder kijken  dan dat is moeilijk. en al gauw verval ik weer in het proberen de dingen naar mijn eigen hand te willen   zetten met de tijdelijke oplossingen die ik bedenk voor tijdelijke problemen maar voor veel dingen is verbetering van de situatie   gewoon onmogelijk. 

 Ik denk dat die actie en reactie voor iedereen geldt maar ook dan gaat het er weer om dat je heel oplettend je eigen gewoonten opserveert voor je zegt: O nee dat heb IK niet. Zo ben ik niet. Mijn leven draait niet alleen maar om mijzelf en mijn 'gewoontesenken'.

 Ach  we zitten er allemaal middenin. Middenin onszelf.

Dat klinkt niet  erg optimistisch maar dat is het toch wel want echt . middenin die problemen liggen de oplossingen besloten. Dat is mijn eigen diepgaande ervaring.  Je kunt problemen alleen maar aanpakken in de basis en die basis dat ben ik zelf. Dat is de manier waarop iedereen met zijn eigen ogen kijkt en ervaart.

 Kijken en ervaren wat er gebneurd. Dat moeten we  dus ook in onszelf aanpakken en misschien kan het wel veranderd worden om een gelukkiger leven te kunnen leiden. 

Je kunt de hele wereld niet plaveien maar wel schoenen aantrekken. 

En als je schoenen aan hebt getrokken kun je vol liefde mededogen in de wereld rondlopen en doen wat er voor jezelf op alle momenten wel mogelijk is om te doen.  Dan durf je om je heen te kijken en in jezelf. Niet weglopen maar daar te zijn waar het nodig is voor jezelf of voor de ander op bepaalde momenten. .  Dan hoef je niet de ogen te sluiten en te vluchten voor ellende en weg te kijken door te vluchten in pleziertjes maar wordt het hele leven geleefd in tevredenheid omdat je er mag zijn en kunt doen wat je kan.  En natuurlijk ook moet je  weten wat je eigen beperkingen zijn. 

Ja ja ik weet het ik ben bezig schoenen aan te trekken. Wacht nou even. ....

Wat is dat dan ? Schoenen aantrekken? Dat is durven leven als mens met alles erop en eraan. Zonder te vluchten. Zonder vastklampen.

 Soms is het best moeilijk, schoenen aantrekken. En vandaag worden het sneeuwschoenen.

Wat wel mogelijk is.

Wat is het een feest om wakker te worden en in een warm huis naar buiten te kijken. Er niet uit moeten. Het feestje van oud zijn en genieten van wat wel mogelijk is. 

 

Mijn kleine wereld

 Ik moet nog beteropmerkzaam  en langzamer gaan leven. Ik bedoel nog meer tijd nemen om echt te zien wat er staat.   Mijn kleine hersentjes vullen steeds meer in wat er niet is. Vooral met het kijken op de klok. Heel simpel.  Er staat een wekker met grote digitaal verlichte cijfers naast mijn bed en omdat de letters zo groot zijn en dichtbijstaan. vallen er stukken van de streepjes weg die de cijfers vormen , die vallen weg en dan vult mijn hoofd jn wat ik denk. 

Steeds vker kom ik tot de ontdekking dat ik dus in de verkeerde tijd leef🤣.

Nee het zien wordt er niet beter op

Het zelfde ggebeut dus met dat wat ik type. Mijn hoofd ziet andere dingen dan de werkelijkheid die mijn ogen niet meer zuiver waarnemen. Maar voorlopig zijn mijn teksten waarschijnlijk nog wel leesbaar. 

Dat invullen is natuurlijk ook wel makkelijk want daardoor kan ik een mooiere wereld maken  en geniet dus van alle halve waarheden waar  ik zelf de gouden randjes laan geef. Zoals de herfst. Uiteindelijk zie ik realistisch van de werkelijkheid nog genoeg om ervan te genieten.

Ik denk dat als mijn moeder dezelfde digitale mogelijkheden had gehad als ik dat ze nog heel wat langer van haar weinige zicht had kunnen genieten. Toen het met de grootletter boeken niet meer lukte moest ze stoppen met lezen wat ze zo graag deed. Ik heb het geluk van een mooi digitaal scherm waar ik een goed contrastrijk beeld heb en gelukkig ben ik er na dertig jaar oefenen handig mee.

En dan realiseer ik me weer  zo is het met alles. Als je er rcht iets mee wilt moet je er energie, tijd en oefening in stoppen. Met hap snap werk kom je niet echt tot resultaten is mijn ervaring.

Engels lezen was al niet eenvoudig maar lukte altijd wel voor wat ik nodig had voor mijn cursussen. Het was dus niet mijn ding om daar tijd en oegening in te stoppen.Maar dat wordt nu dus wel veel lastiger omdat ik niet als vanzelfsprekend in de flow de engelse woorden invul, wat ik wel in hetNederlands  doe. Af en toe moet ik dan wel terug zoeken omdat mijn hersentjes weer eens  ik een verkeerd woord hebben  ingevuld. Maar dat gaat nog altijd redelijk goed.. 

Nu zijn er ook vertaal apps die hele boeken vertalen en ik heb zo al een vertaald boek opgestuurd gekregen. Heerlijk dat kan ik nu moeiteloos lezen.   Zelf ook maar eens zo een appje uitproberen. 

Ik heb al een doos met kerstspullen naar boven gehaald en de speeldoosjes uitgestald. daar heb ik een hele verzameling van. In mijn kindertijd was ik daar al gek op en dat is nooit meer overgegaan. Dus geniet ik er nog steeds van.

Tegenwoordig schilder ik ook niet meer op de ezel met groot werk. Ik zit lekker aan de tafel en schilder hoofdzakelijk op papier A3 gewoon omdat ik zo graag schilder. Evenals het tikken dat doe ik gewoon ook omdat ik het zo leuk vind om te doen.  En dat allemaal aan de twee tafels die ik nu bij elkaar heb staan en waar ik lekker mee uit de voeten kan. En ook  nog eens lekker voor de verwarming hihihi.

Mimisschien is mijn wereld wel kleiner geworden maar ik voel me er lekker in. 

Wat hebben we het toch een heel lang leven al goed. Dat wordt me zo duidelijk als ik naar de TV kkijk r is zoveel ellende op de wereld en wij maar klagen en ons zorgen maken. Daar helpen we niemand mee en zeker ons zelf niet.

Als je er iets aan kunt doen doe het dan, dat helpt misschien en geeft een goed gevoel. Met zorgen maken boor je je eigen goede voornemens in de grond. Of... en dat is nog beter de zorgen geven je een enorme power om hard aan het werk te gaan. Maar als het je machteloos maakt, stop er dan mee.