Ik kan me nog goed herinneren dat ik voor de eerste keer tot de conclusie kwam dat er niet een god bestond zoals ik me voorstelde dat hij bestond.
Ik was door veschillende veronderstellingen over een godsbeeld heen gegaan tijdens lessen en studies die ik steeds weer had verworpen als niet logisch. Gebaseerd op steeds weer andere en nieuwe ideeën en inzichten. Maar ergens diep van binnen geloofde ik nog steeds dat er zoiets als een bescherming voor me was iets waardoor ik me niet van dat gevoel los kon maken dat ik hoe erg het ook zou kunnen worden niet alleen zelf verantwoordelijk was maar dat er iets of iemand was die om mij gaf en voor me zorgde. Een goddelijke wereld een beschermengel of wat en hoe dan ook. Maar wat was dat dzn een goddelijke wereld en bestond die wel op de manier waarop ik dat invulde? Bijna als iets tastbaars met emoties of was dat iets anders?
En plots was er niets meer. Geen god die van buitenaf vol mededogen op mij neerkeek en zei; kom maar ik zorg voor je. Zo'n god bestond er plotseling niet meer binnen mijn inzichten om me op te richten om me aan over te geven en te denken :'het komt wel goed' want er kon van alles gebeuren net zo goed als mooie dingen kon er ook dood en verderf op me af komen. zonder houvast stond ik alleen en er middenin. Er was 'slechts' bewustzijn dat het al kon omvatten. Het was een schijnbaar diep en donker gat. Niets om me aan vast te houden. Niets om op te vertrouwen.
Editg Stein schreef hier ook over en het is dan zo mooi zulke teksten te kunnen lezen en een vorm van herkenning te vinden.
De mystieke nacht is niet kosmisch op te vatten. Hij dringt niet van buiten in ons binnen, maar heeft zijn oorsprong in het innerlijk van de ziel en maakt zich ook slechts bekend aan deze ene waarin hij ontstaat. De uitwerkingen echter, die hij in het innerlijk heeft, zijn vergelijkbaar met die van de kosmische nacht: hij veronderstelt een wegzinken van de uiterlijke wereld, al ligt deze ook buiten in het heldere daglicht uitgespreid. Hij brengt de ziel in eenzaamheid, verlatenheid en leegte; hij onderbreekt de activiteit van haar vermogens en maakt haar bang door dreigende verschrikkingen, die hij in zich draagt.
Maar ook hier is er een nachtelijk licht, dat diep in het innerlijk een nieuwe wereld ontsluit en de wereld buiten als het ware van binnenuit verlicht, zodat zij ons als een volledig veranderde wereld wordt teruggeschonken.
Edith Stein
Dank je wel Edith+.
Misschien veranderd de wereld niet maar we kunnen met volle eigen verantwoordelijkheid er met een nieuwe blik naar leren kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten