Zwarte gaten een reis naar binnen.

 Het is heerlijk met iemand te communiceren met wie de raakvlakken zo duidelijk zijn en je tot de conclusie komt dat wat zij over zichzelf vertelt in mijn eigen leven ook zo herkenbaar is.  Zo'n vriendin waar ik me mee uiteen kan zetten en bij wie de meningsverschillen uiteindelijk altijd weer in goede banen geleid kunnen worden.  Bij wie ik het gevoel hebt dat ik mag zijn die ik ben en me niet hoeft te conformeren aan andere ideeën niet iemand hoef te worden en me zelfs opmetklzaam maakt dat ik ook geeen stapjes hoef te zetten. Allse wat er is is goed. maar iemand die je wel stof geeft om over na te denken wat  en wie je nou werkelijk bent en wat je drijft om te doen wat je doet en wilt doen.  Nou zo'n vriendin vinden is een bijzonderheid. 

Donderdag was ik bij haar en het gaf me weer veel stof tot nadenken.  Het gappige is dan dat ze met dingen komt waar ik zelf ook de laatste tijd mee bezig ben  en dan natuurlijk op mijn eigen manier. 

Zo keek ik deze week naar uitzending gemist van zomergasten en werd gefascineerd zoals zovelen door de gast van Theo Maassen. Prof, de Hartog. Voor mij vallen er dan veel dingen samen als hij het heeft over de zwarte gaten en een film laat zien die hij als wetenschapper helemaal niet zo onwaarschijnlijk vindt over iemand die in zo'n zwart gat terecht komt. Het is voor mij allemaal zo goed te combineren met mijn religieuze denken over bewustzijn dat in het menselijke micro nocveau evenzogoed een zwart gat is.  Logischer wijs verbind een wetenschapper dat niet omdat daar tot nog toe geen wetenschappelijke vaststaande feiten over te vermelden zijn.  Maar hij had het op een gegeven moment wel over binnen en buitenwerteld maar helaas daar ging hij niet verder op in. Wat uiteindelijk logisch is voor een wetenschapper omdat die verbindingen nog lang niet gelegd zijn. Wel liet hij ook een fragment van een priester zien omdat dat mijns inziens toch logisch is en er zeker verbanden zijn.  Maar alles wat wij als God en over God bedenken is bij voorbaat al mis gedacht.

Alles stroomt er is geen begin en geen einde . Tijd bestaat er niet meer in zwarte gaten. Dat zijn van die hersenbrekers waar ik zo  langzamerhand redelijk vertrouwd mee ben.  Niet weten wat zich daarbinnen afspeelt  Het is zo verdomd moeilijk om alle houvast los te laten hier met de voetjes op de aarde. Iedere keer grijpen we ons weer vast aan de verhalen en aan onze eigen ideen over goed en fout die slechts bedoeld zijn om in de ruimte van het niet iets te durven staan. Niet iets, dat niet niets is, maar alles in potentie omvat. Opmerken dat ik me iedere keer weer aan het minste geringste vast wil grijpen en nopveral zekerheden zoek. 

Iedereen is op zoek naar de toekomst maar weten we al waar we vandaan komen. En om dan maar weer gewoon met de voetjes op de aarde te gaan staan en te onderzoeken in mijzelf wat mijn drijfveren zijn in het hier en nu. Waarom en waardoor ik doe wat ik doe. Vind ik dat terug in mijn hele leven van kindsafaan en waar komt dat vandaan.?  Wat zit er in dat zwarte gat van de bewustzijnsstroom. Dat zwarte gat dat niet iets is maar alles omvat. Alles als het ware in zich opneemt. Opzuigd. En daar dan ook niet weer een plaatje van maken dat toch niet klopt. .  Ook Einstein zag volgens  de Hartog  in dat hij met zijn formules zijn eigen vindingen onderuit haalde. 

Alles stroomt. Er is geen begin en geen einde. Een eeuwirgdurend bewustzijn. ? Wat is een bewustzijn zonder hersens vraag ik me dan weer af.

Hallo ben je er nog.

Ik was ook in Nunspeet in het museum. Een tentoonstelling van Eug'ene Brands. In de jaren zeventig of tachtig zag ik zijn werk voor het eerst en was toen al geboeid door zijn zoektocht als kunstenaar. Alles stroomt genbruikte hij veel in zijn werk en was op het eindeloze universum afgestemd. Ik heb er genoten om zijn werk echt te kunnen bewonderen. 

Het eeuwige muysterie is tegelijkertijd een reis naar binnen.