Ik laat me niet meer gek maken

 Wat gaat de tjd topch snel. Ja het was dus weer een heel fijne ontmoeting. met mijn kleinzoon van 25 jaar en zo stoer hem weer op de motor in het schemerdonker 's avonds naar huis te zien rijden. 

Hij vertelde van alles over zijn werk en toen ik zag en hoorde waar hij allemaal toe in staat was op zijn werk en wat hij daar voor werk doet, dacht ik:  kijk jij maar even naar mijn tablet die kuren vertoont en het op dit moment helemaal niet meer doet. Want dan kan je dat ook wel. En inderdaad na heel veel uitproberen en stekkertjes en snoertjes kreeg hij hem weer aan de praat en kreeg ik veel achtergrond informatie. En met goede raadgevingen kan ik hem weer even gebruiken m,aar er moet gewoon een nieuwe accu in en dat ga ik  de volgende week regelen. 

Alles is vergankelijk en dat merk je overal aan. Een tablet die het niet meer doet. Een kleinzoon die plotseling  van een driewieler op een motor overstapt  en nu vertelt wat ik moet doen in plaats van andersom en dan gaat hij ook nog een elektrische gitaar voor me samenstellen die ik zelf beschilderd heb. Een zomer die overgaat in nazomer en straks in de herfst. We hebben er gewoon mee om te leren gaan en ons aan te passen want dat is de enige manier om een goed leven te kunnen leiden en een juist genruik te maken van alle veranderingen die nooit stoppen en altijd maar weer doorgaan. Soms bijna onnavolgbaar snel maar vaak wel noodzakelijk erbij te blijven en mee te veranderen. Veranderingen ze zijn te bevechten maar niet te stoppen. 

Moeilijker is het om bij het ouder worden met de eigen veranderingen in  de vorm van ongemakken te leren omgaan en daar moet iedereen de eigen oplossingen voor verzinnen. Je kunt er lang tegen blijven vechten en over de eigen grenzen gaan omdat je niet wilt dat er dingen veranderen of omdat je je je bij het oude wilt houden. Dingen die je niet meer kunt toch willen doen op een zemanier die niet meer werkzaam is Dat  is zwaar  en als je jezelf er goed  bij voelt, moet je het doen   en daarna de persoonlijke  problemen ervan  op de koop toe  nemen n.  Maar ik geloof dat ik anders in elkaar steek. 

Hoezo ? Nou ik geloof dat ik me wat makkelijker bij de omstandigheden neerleg en niet zo'n vechtersbaas ben. Ik pas me  vrij gemakkelijk aan tot op zekere hoogte. En dat zal bij iedereen zo zijn al heeft iedereen een verschillende grens. Als ik een keer gevallen ben en een blauw hoofd heb opgelopen dan wil ik een rollator om  een volgende valpartij te voorkomen.  Ook al kan ik prima lopen en zit ik soepeltjes in mij  spieren. Ik kies voor een rollator omdat ik me wat duizelig voel en slecht zie. Ik heb geen zin weer te vallen en voel me fief achter de rollator en niet te jong of te oud maar gewoon wat veiliger. Ik ben die ik  ben en heb er een vriendje bij gekregen, die rode rollator. Zo wil ik in het leven staan. Gebruiken wat mogelijk is om een rusig en fijn soepel leven te kunnen leven zonder teveel ongemakken. 

Maar wat dan weer niet zo handig is, is dat ik niet  zo goed kan  begrijpen dat er  mensenzijn die  een probleem hebben om achter dat ding te lopen of het gewoon niet willen en dat geen probleem noemen .  Liever misschien in hun oude gewoonte zonder rolloator rond blijven hobbelen en soms zelfs tobben omdat ze het idee hebben dat het nog goed gaat maar dat ze zichzelf niet zien strompelen en poeilijk zien doen terwijl ze het genot van een hulpmiddel niet eens uitproberen.  Daar snap ik dus helemaal niets van. 

die rollator gebruik ik hier natuurlijk als voorbeeld maar gaat feitelijk  over alle veranderingen die in een heel leven op ons pad komen. En dat zijn er best veel. 

Tot nog toe leg ik me makkelijk bij de vergankelijklheid neer maar mis hier en daar bij me zelf ook wel eens de vechtlus om er tegenaan gte gaan als daarom gevraagd wordt.   Maar ja wie zal daarom vragen.?  Tot nog toe zie ik al dat zogenaamde 'moeten' allemaal als dingen die we onszelf opleggen.  Ja maar zo ben ik nou eenmaal. Ook zo'n dooddoener. Alles verandert dus ik kan ook veranderen. En als iemand dat niet wil, moet hij of zij dat niet doen. Maar ik vind dat ik nu gewoon  mag genieten van alles wat mogelijk is onder de minst moeilijke omstandigheden en pas me bij die verandering aan. . Natuurlijk  vallen er door het ouder worden en door het  oud zijn best veel dingen af.  Maar Ik voel me  senang. bij alles wat er met of zonder hulpmiddelen nog welmogelijk  is. .

Ik laat me niet meer gek maken  en maak het mezelf gemakkelijk 

Of heel misschien toch. Zo af en toe, als ik heel goed nadenk en op mezelf reflekteer dan heeeeel af en toe denk ik ... trap ik er toch ook  weer in..... hihihihi.