Achter de feiten aanlopen

  Ik zat vanmorgen alleen aan de ontbijt tafel. Ik was al opgesstaan terwijl Fer nog sliep en dan gaan er zo allerlei gedachten door me heen. Allereerst dacht ik

Dit kon wel eens de laatste zondag zijn dat we niet zeker weten of we hier blijven wonen of zullen verhuizen. want morgen komen er hier de eerste bezichtigingen voor verkoop en als het verkocht wordt verhuizen we naar Wageningen. 

Toen dacht ik aan het gesprek met Ans over dat we niet meer zo lang te leven hebben. Hopenlijk hebben Fer en ik nog zo n jaar of drie samen dan ben ik 83 en Ans gaf zichzelf 85. Ach wie weet misschien worden we wel honderd en ik denk dat we pveral wel vrede mee zullen hebben. 

Toen dacht ik aan de fouten die ik bij veschillende mensen maakte pf gewoon dingen in het dagelijks leven die ik deed waarvan ik later dacht. Dat zou ik een volgend keer anders doen. En dan kwam die andere keer en dat pakte dan toch weer heel anders uit omdat er niets is dat ooit precies hetzelfde gaat. Waardoor je toch weer andere beslissingen noet nemen. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Toen dacht ik nadat ik toch wel veel sterfgevallen had begeleid aan het laatste dat ik mee maakte. Mijn moeder die op het eind ontustig werd , het bed uit wilde waardoor ik min of meer in paniek raakte. Niet wist wat ik ermee aan moest. Echt ook het gevoel dat ik er alleen voor stond Wat was ik op dat moment alleen maar op mezelf gericht in de hoop dat ik er doorheen zou komen en hoelang zou dit gaan duren. Houd ik dat vol.. Ik heb uiteindelijk een sedatie voor haar aangevraagd en ze kreeg dat spuitje zonder te weten wat er gebeurde, Dat was niet handig van mij. Waarom heb ik het niet gewoon met haar proberen te bespreken. Ja inderdaad misschien was ze er niet toe in staat geweest omdat ze toch waarschijnlijk ook vasculaire demmtie had gekregen . Maar dan was ze er hopelijk niet zo van geschrokken misschien waarna zse meteen in slaap verzonk. 

Ach allemaal vraattekens achteraf. Het is gegaan zoals het ging en ik heb er vrede mee. Maar zo plots komen dingen naar boven en dan denk ik . Ik liep misschien wel altijd een beetje achter de feiten aan en kwam dan later tot de ontdekking dat het ook anders kon. Ik nam te weinig tijd om in rust te komen en erover te reflekteren waar ik goed aan zou doen. Als het je maar aan dde bortten komt zei Ineke altijd en dan schiet je in zelfbehoud hoe goed je het ook met de ander voorhebt. Het is goed om te kijken en te erkennen want daar leer je van. Dat is althand te hopen

Want zoals ik al zei. Er is geen een situatie hetzelfde. Ook het leren omgaan met het leven en de dood is eindeloos. 

En nu gaan we vandag het huis weer toonkamerklaar maken voor de bezichtigingen van morgenmiddag. Spannend. Ik ben zo benieuwd.

Mooie bloemen op het tafeltje en duimen voor een beetje succes