Alles zit in mezelf.
Alles wat ik denk, voel en ervaar komt uit mijzelf. Daarvoor ben ik zelf verantwoordelijk. Dat was een van de eerste dingen die ik tegenkwam toen ik met spiritualiteit aan de fang ging op middelbare leeftijd. Een morilijk gegeven vond ik.
Het is zo verleidelijk om te denken dat wat ik niet zo leuk vind, schuldig is aan mijn ellende of dat hetgeen buiten mijzelf is er juist zorgt voor mijn geluk. Dat de dingen buiten mijzelf me gelukkig kunnen maken.
Aan de oppervlakte werkt het vaak inderdaad wel zo maar dat geluk is vaak van zeer korte duur. Daarmee ben ik niet geholpen. Het slingert mijn geboelens van links naar rechts. Het brengt geen geluk of stabiliteit. Ik heb daar geen enkele zeggenschap over.
Er is een diepere bron in mijzelf aanwezig waar de basis en de mogelijkheid ligt om in de rust van het moment geluk te ervaren op het moment dat ik alle eigen interpretaties van buitenaf heb katen gaan kan ik daar zicht op krijgen.
Naar binnen kijken kan ook pijnlijk zijn maar uiteindelijk levert het meer op. Door de omgeving of de omstandigheden de schuld te geven, plaats ik mezelf buiten het geheel van het volledig menszijn dat ik ben. Ik kijk dan niet naar binnen maar hoop alles van buitenaf te halen. Ik stel alles buiten mij verantwoordelijk voormijn geluk.
Het is mijn eigen manier van kijken die de invulling aan mijn leven geeft. Beter is: het geheel en de diepte van de mogelijkheden in mijzelf te kunnen voelen. Dat ervaren is een prachtig inzicht en daarin kan en zal ik ik mijn eigen verantwoordelijkheid moeten nemen.
Vaak heb ik niet eens in de gaten dat ik zelf de oorzaak ben van de ellende die mijn interpretatie met zich meebrengt. Mijn interpretatie is niet altijd even zuiver omdat er in omstandigheden altijd meerdere menselijke interpretaties mogelijk zijn en mijn emoties vaa keen te grote rol spelen. Ik laat me daardoor mee nemen. Ik kan daar dus ook op een andere manier mee om leren gaan als ik normale psychische vermogens heb.
Ik zie tegenwoordig steeds meer dat interpretaties van dingen die de mens niet past, worden omgekeerd en buiten het zelf worden gepkaatst. Met de vinger wordt doorlopend naar de ander gewezen.
Potvolblomme
ik ben het zelf
