Dit is een vervolg op het vorige blogje
Maar hoe zit dat dan: alles wat ik ben?
De omstandigheden die mij raken zijn niet meer en zeker niet minder dan de omstandigheden. Ze hebben weliswaar inpact op mij en ik reageer daarop met alles dat al in mij aanwezig is. Dat is dan ook erg veel wat ik in de jaren aan ervaringen heb opgebouwd. Soms zie ik door de bomen het bos niet meer en dat alles maakt het zo moeilijk te weten wie ik nou werkelijk ben. Zo is het met alles wat mijn zintuigen waarnemen. Daardoor wordt het tot een ervaring in mijzelf. De manier waarop ik het interpreteer dat ben ik samen met alle vastgehouden eerdere ervaringen en ipgebouwde gewoonten .
Die manier van leven en in de eerste gelaagdheid van doorlopend interpreteren is niet iets vaststaands want ik ben voortdurend in beweging. Ik kan de interpretatie daarvan, en daardoor mijn hele bestaanswereld veranderen. Door interpretaties vast te zetten kan het een een eigen leven gaan leiden en ook een flinke blokkade worden. Het krijgt dan een grote impact op mijn leven en kan zo vermoeiend worden omdat ze zich dreigen op te stapelen.
Al die opgeroepen gevoelens en ideeën van mijn bepertkte menszijn zijn niet eeuwig blijvend. Ze hebben een korte houdbaarheids datum en toch leef ik of er nooit iets anders zal zijn en ik altijd dezelfde ben. Maar het is altijd vergankelijk.
Daaronder in de tweede gelaagdheid, zitten alle menselijke mogelijkheden om mee te werken.
Ik ben een het totaal van al die werkzame menselijke mogelijkheden. Plus de eerste zelf gemaakte vastgezette ervaringen die door de jaren heen zij opgebouwd en waarvan de interpretaties veranderlijk zijn
Ik heb de vrije keus om te doen of te laten wat ik wil met alle input van buitenaf en te staan in de vrije ruimte van de werkzaamheid van de tweede ruimte waarin ik kan werken aan de keuzes die ik kan maken over wat ik me wel of niet eigen wil maken of juist wil aanpakken en veranderen en dat maken tot een verworvenheid inmijzelf.
Maar zo makkelijk als het hier staat is bet niet in de praktijk . Want ik heb door mijn achtergronden zoals cultuur en gewoonten door de jaren heen allerlei gewoonten en blokkades opgebouwd of vastgezet waardoor ik niet in staat ben in die tweede vrije ruimte te gaan staan. Daarbij komt dat ik in feite een geheel ben. Die blokkades kan ik aanpakken. Tja en dat gaat echt niet vanzelf.
Zelfs wanneer ik zou denken dat ik al heel wat blokkades heb afgebroken en in spirituele zin het hogere ( de derde laag) goddelijke in mij ruimte heb gegeven dan kan zelfs dat een blokkade zijn omdat ik dat slleen maar denk en ik veel niet in de gaten heb over het functioneren van het totale menselijke plaatje en niet alwetend ben en die invulling er zelf aan geef. Ik kan ook andere verkeerde inzichten hebben ontwikkeld door mijn niet weten. Want als ik alles zou weten, was ik god gelijk. In de symbolentaal werd de engel die dat wilde zijn zelfs uit de hemel geworpen.
Soms zijner flitsen van inzicht en dat is een prachtige ervaring. Fijn als dat er is maar het is niet meer dan dat en het is van nature tijdelijk.
Als ik in momenten aandachtig en vredige stil kan zijn, (en dat is een levenslange oefening) en zie dat ik de pijn en het geluk dat van buitenaf naar binnen komt , kan laten voor wat het is . Als ik van binnen uit verstil, dan kan mijn ware aard, die 'werkzaamheid' is naar boven komen en is er de liefdevolle vrede die werkzaam is. Dan kan en mag alles er zijn zoals het is.
Dan ben ik in mijn eigen mindelpunt
Krishnamurti noemt dat keuzeloos gewaarzijn. Maar weinigen zijn daartoe in staat voor langere tijd. Volkomen hier en nu aanwezig. Het wordt vaak en door velen geroepen maar wordt door weinigen beoefend.
Een behulpzame mogelijkheid om ermee in aanraking te komen en de geest tot rust te brengen is oefenen op een kussentje maar ook volkomen opgaan in de natuur tijdens een wandeling en alle gedachten laten varen steeds weer opnieuw. En natuurlijk zijn er meer oefen mogelijkheden.
Het volgende blogje wil ik proberen over die 'werkzaamheid die ik ben' te schrijven
