Vanmorgen lag ik te denken wat een respect en bewondering ik heb voor de manier waarop hij met zoveel dingen omgaat waar bij ik enorm geïrriteerd zou raken. Hij doet alles waar hij voor komt te staan zonder morren ook al heeft hij er moeite mee. Hij gaat gewoon rustig zijn gangetje zonder mopperen.
In het begin van de Corona crisis probeerde hij 1 keer in de week de boodschappen te halen voor ons en zijn moeder om besmetting zoveel mogelijk te ontlopen. Ik ga niet mee want je mag niet samen boodschappen doen en ik rijdt geen auto meer dus is Fer de aangewezen persoon.Maar een maal in de week dat werd hem toch te moeilijk. De hoeveelheid boodschappen te groot. Nu gaat hij twee keer in de week. Hij heeft er veel werk aan en moeite met het zoeken in de schappen naar de artikelen die we hebben opgegeven. En ik heb gelukkig niet zoveel noten op mijn zang. Alles wat hij meeneemt is goed. Maar voor zijn moeder is dat anders. De witlof moet aan allerlei eisen voldoen geen bruine randjes niet te dun en niet te dik. De krop ijsbergsla moet zwaar zijn anders zitten de bladeren te los. De Olie van een bepaald merk, voor het een is iets dan te duur en voor het ander had ze dan liever het iets duurdere gehad, Op mij komt dat over van: Niets is goed of het deugt niet. En die schat laat het zich met de grootste vriendelijkheid allemaal welgevallen.
Ik ben zo blij dat ik daar niet mee geconfronteerd wordt. Het had mijn irritatie en boosheid getrickerd want dat doet het zelfs al een beetje als hij erover vertelt. Dan kom ik mezelf tegen en weet ik weer waar mijn grote IK met me op de loop gaat. Zie dat maar zou Ineke zeggen, van wie ik zoveel geleerd heb. Zolang je niet met dingen geconfronteerd wordt lijkt mijn liefdevolle vriendelijkheid heel wat maar o- wee als je tegen frustraties aanloopt. En naarmate ik meer thuis zit en minder moet en kan doordat er geen lijfelijke communicatie is, zijn de mogelijkheden om je emoties tegen te komen ook minder.
Maar er blijven nog voldoende emoties over om op te letten en mee om te gaan.
