We hebben zojuist de huishoudelijke werkzaamheden ngedaan. Nu Carmen niet komt doen we het wekelijks zelf. Fer tofzuigt en ik doe de rest . Ren in de rondte met Jif poetslappen etc. Niet speciaal mijn ding mar het wordt wel schoon. Meest moe wordt ik van dop het eind de natte dweil erdoor te slaan. Op een of andere manier sloof ik me denk ik dan te hard uit met dat gepoets. Maar goed, ik heb ook geen enkele conditie meer. Tijd om uit te rusten. Fer maakt een heerlijke Koffie Amaretto en dan knap ik wel weer op al tikkend op de laptop.
Ferry s moeder heeft te horen gekregen dat haar kanker bijna de helft is geslonken dus de pillen slaan goed aan. Jammer dat wij er misschien nog wel blijer mee zijn dan zij. Helaas zij vind altijd wel weer iets om zich zorgen en ellende over te maken. Triest en heel naar voor haarzelf. Soms lastig voor ons.
Evelien is aan kanker overleden. Ze was 71. Ik kreeg een messinger bericht van Gitty en nu stond het ook met de kaart op de site van Eveline.Een mei is ze overleden. Ruim een jaar nadat ze het te horen kreeg.
Tineke zou dinsdag haar volgende chemo krijgen maar dat ging niet door omdat ze niet sterk genoeg was. Ze krijgt een gesprek met de oncoloog. Het voelt allemaal niet goed. Ik voelde het zo via het korte berichtje op messinger dat ze zich echt helemaal niet goed meer voelde.
Gister heb ik met Marzenna en van morgen met Karin getelefoneerd. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik vind het fijn af en toe iets met mijn schoondochters uit te wisselen. Ze zijn allebei heel snel jarig en zondag is het moederdag dus kon ik meteen wat regelen want de regering doet nog steeds aan 'vrijheidsberoving' . Dat is wat demente bewoners soms tegen het verzorgend personeel zeggen, heb ik gehoord, in Waalstate, omdat ze op hun kamers moeten blijven.
Het leven hier kabbelt gewoon verder. Dinsdag ben ik voor het eerst met Fer meegegaan om boodschappen te doen bij Appie Hein. Toch al niet echt mijn winkel, maar het is voor Fer erg moeilijk om de boodschappen zowel voor zijn moeder als voor ons te doen. Hij is soms anderhalf uur onderweg voor een paar boodschapjes. Dus ben ik mee gegaan om onze eigen boodschappen te doen. Dat slechte zien is soms wel lastig hoor. Maar goed het is ook wel weer lekker om zelf wat boodschppen te halen.
De koffie is op en wat heb ik daar weer van genoten. Soms begrijp ik niet hoe het mogelijk is dat mijn leven zo goed verlopen is. Natuurlijk heb ik ook slechte tijden gekend, anders had ik daar geen boek over hoeven te schrijven maar uiteindelijk lijkt alles op zijn plek te vallen. Zowel in mateeriele zin als psychologisch. En dan vind ik een stabiel en vreedzaam innerlijk leven toch heel wat belangrijker dan het materiële.
We zijn in de zoomcursus van Jewel Heart bezig met Karma en dat is bijzonder interessant. Karma is nog moeilijker te bevatten en niet echt controleerbaar dan de Leegte. Maar soms denk ik ja dat klopt. Zo heb ik ook het idee dat zelfs de dingen die vroeger gebeurd zijn anders zijn dan ze toen waren. Dan lijkt karma inderdaad te bewerkstelligen en te veranderen te zijn ook al is het op een andere manier definitief wanneer het eenmaal in werking is gezet en de oorzaken en omstandigheden kloppen. Als een wonderlijke diep doorvoelde ontdekking komt het dan op me over. Alsof alle eedere ervaringen in een ander daglicht komen te staan. De emoties die toen een rol speelde, ik kan ze me nauwelijks herinneren en nu sta ik daar ook heel anders in. het leven veranderd en dat wordt duidelijk door aandachtig tr zijn. Mezelf te leren kennen als niet iets dat vaststaat..
Toen had ik angst dat ik van kant gemaakt zou worden en ik weet dat die angst voor je leven een enorme inpact op je heeft. Toch denk ik dat ik daar helemaal geen last meer van heb. Ook zeker geeft het een zware druk op de emoties wanneer je zoals ik toen nog jonge kinderen had.
Intussen heb ik bij de boeddhistische lessen ook de angst voor de dood met meditaties en dergelijke weer onder ogen gekregen en ermee gewerkt. Vanuit de ruimte waarin alles bestaat en en de ruimte die ik leerde kennen in mijn eigen leven waarin een zelf bestaat dat niet zo vast is als het lijkt, is er die ruimte ontstaan en is de dood niet meer iets dat me aan het leven vast doet klampen. Integendeel het geeft meer ruimte. Alles is veel meer open en mag er zijn zoals het is. Ik hoef er niets aan te veranderen.
Nu leef ik natuurlijk wel onder ideale omstandigheden. Ik had me jaren geleden toch niet voor kunnen stellen dat mijn leven zo goed zou worden. Ook al dacht ik daar wel over na maar had ik geen idee wat de mogelijkheden waren. Het is alleen de vraag of ik onder minder mooie omstandigheden ook nog zo in vrede met mezelf kan blijven. Natuurlijk hoop ik dat die slechte omstandigheden zich niet voor zullen doen maar ik ben zeker van plan me bewust te blijven dat de werkelijke vrede, liefde en rust diep in jezelf aanwezig zijn. Ik hoop dat ik daar altijd bij kan komen en het naar boven kan halen onder alle dingen die ik in het leven tegen zal komen. Ook als dat leven misschien niet zo lang meer duurt.
Maar ja, ik hoop toch echt nog een poosje mee te kunnen. Is dat hoop? Tja ik klamp me er in ieder geval niet aan vast. De tijd zal het leren.
Reflecties
