Geluk cultiveren 2

Ik ben dus over geluk aan het nadenken. 

Geluk is een van de vele emoties die een plekje diep in mezelf hebben en die naar aanleiding van allerlei omstandigheden opkomen. Alle emoties hebben een oorzaak nodig om naar de oppervlakte te komen. Het is een hele uitzoekerij als ik er achter wil komen wat het nu precies is waardoor ik in een bepaalde stemming verkeer. Maar meestal is het uiteindelijk wel te achterhalen. Want aan de basis van alle emotie vind ik dan een oorzaak die vaak te maken heeft met een omstandigheid.  Aan die oorzaken is niet zoveel te veranderen. Oorzaken komen uit het verleden. En dat kan lang geleden zijn maar ook kort en zelfs heel kort geleden, een vorig moment.  Als ik dat in de gaten heb is dat meer dan genoeg en hoef ik het niet steeds naar boven te halen.   Het verleden  ligt altijd achter mij. Ze zeggen wel eens: gedane zaken nemen geen keer.   Het heden is belangrijker.  Omdat ik daar, in het verleden misschien  een heel sterke band heb, kan die oorzaak heel lang doorspelen. Kan ik soms onbewust in een bepaalde stemming verkeren. Verdriet, angst, geluk, het zijn  grove emoties die een enorme impact op mij kunnen hebben. 

Blijf ik daar dan mijn hele leven mee zitten? Is dat dan een wet van meden en perzen dat ik in dat gevoel blijf hangen of kan ik er iets mee doen? Het kan natuurlijk heel diep geworteld zijn en dan is het wat lastiger er verandering in aan te brengen want het komt uit het verleden en dat kun je niet terugdraaien. Maar ik leef nu. Het is zinloos me aan oude dingen vast te houden. Dingen die misschien nu allang niet meer zo zijn.  Niet zo erg handig om erin te blijven hangen, denk ik dan. Soms zit het er zo ingebakken dat het onbewust gebeurd en dan is opmerken al voldoende om te bedenken  dat iedere dag  anders is en niets hetzelfde blijft.  Veranderingen lijken lastig te zijn, aanpassen is moeilijk. Bepaalde gewoonte emoties zijn soms zo onopgemerkt en eerst moet ik me daar bewust van worden.

Wat ik niet opmerkt kan ik niet mee werken, Dat op zich is al heel ingrijpend te leren zien en herkennen en het kan lang duren voor het goed bij me  binnen is gekomen dat het verleden geen rol hoeft te spelen dat ik kan kiezen verdriet uit het verleden achter me te laten. Ook mijn trieste gedrag en gevoel kan ik laten gaan. Misschien kan ik er methoden voor bedenken en ontwikkelen om het bijvoorbeeld weg te geven, weg te gooien, het los te laten,  het over te geven. Iedere keer als ik me er bewust van ben kan ik er in gedachten iets mee doen door er afstand van te nemen. 

En als die emoties opkomen  dan kan ik nu in het heden nieuwe oorzaken scheppen en misschien wel nieuwe omstandigheden creeëren. Met een gezond en goed werkend brein en wat creativiteit is er veel mogelijk. Die oorzaken scheppende ideeën en mogelijkheden kunnen in de plaats komen van de problemen oproepende moeilijke dingen in mijzelf die niet meer nodig zijn, waar ik niets meer aan heb. Als er een beetje ruimte kan ontstaan in hert volgestopte brein van herinneringen en houvast doordat ik weet dat het anders kan, zal het ook mogelijk worden  geluk te creeeëren IN mezelf. 

Door me bewust te worden van wat zich in me afspeelt, in mijn brein en gevoel en daar mee aan het werk te gaan, kunnen er nieuwe mogelijkheden ontstaan en ben ik niet meer afhankelijk van een brein dat mij verteld hoe ik in elkaar moet steken. ~Ik ben nou eenmaal zo~  dat kan verleden tijd worden.

Nou dat lijkt me wel een aardig begin om meer zicht te krijgen en  aan de hand van nieuwe oorzaken aan het werk te gaan.  

Een goed begin en nu dan eens verder kijken wat ik nog meer gevonden heb. Want oorzaken om geluk te creeen zoeken we meestal van uit de omstandigheden, door uitjes, vakanties, nieuwe dingen ervaren altijd van buiten naar binnen. Maar is het ook mogelijk het geluk in mezelf te vinden? Waar zit dat in mezelf verstopt? Want als het er niet in zou zitten zou het er ook niet uit kunnen komen, toch?