Er in duiken

Ik ben weer heerlijk in de Lamrim gedoken en ook in The Three Principals, de opbouw van de Boeddhistische Mahayana pad de lessen en filosofie. Dat  is zo knap gedaan door alle leraren uit de overleveringslijn. Vooral nu ik er na een tijd weer voor de zoveelste keer van voor af aan induik en de stof wat beter kan overzien wordt het mij iedere keer iets  duidelijker en het eind is niet in zicht waardoor het een voortdurend boeiende ervaring is om ermee bezig te zijn. De basis principes van het Boeddhisme en de stap voor stap lessen daarover  kunnen niet gemist worden. 

Vaak hoor ik om mij heen allerlei kreten die uit de oosterse filosofieën afkomstig zijn maar als  die basis opbouw ontbreekt kunnen ze niet leiden tot het volledig begrip van de oosterse wijsheid. 

Natuurlijk is alle  know how die daaraan ontleend wordt behulpzaam   in verschillende westerse therapieën  maar het kan   nooit het hele plaatje laten zien van de weg naar bevrijding die de Boeddha onderwees.

Het is een pad dat stap voor stap gegaan kan worden en beoefend in het dagelijks leven. Iedere stap heeft  weer linken met vorige en volgend lessen die allemaal onderlinge verbindingen hebben. Als een wetenschap opgebouwd maar niet over de dingen buiten onszelf maar over ons denken, voelen en bewustzijn  diep in onze menselijke aard aanwezig. Een  onderzoek waarin aandacht de grote factor is. Alle stof die daarvoor gegeven wordt staat nooit op zichzelf als afzonderlijke vorm van verering  of als een onomstotelijk dogma. Maar als een spiegel waarin het zelf gekend kan worden. Het is altijd inherent en een met het  eigen  volledige bewustzijn.

Daarom heeft het niets met een geloof te maken maar is het een manier van vertrouwen krijgen in de eigen menselijke mogelijkheden die tot de verste uiteinden kunnen gaan.

 ' The sky is the limit'  hoor ik mijn leraar weilen Gelek Rimpoche nog zeggen. 

Met als uitgangspunt dat het uiteindelijk niet alleen maar gaat om er  je eigen persoonlijke voordeel uit te halen terwijl dat ongetwijfeld  ook  een mooie 'bijkomstgheid' is hoe dubbel het ook lijkt maar dat het gaat  om al wat is. En ook dat is zo  logisch omdat we niet meer en  zeker niet minder zijn dan onderdeel van geheel. Van al wat is.

Om dat geheel in de juiste proporties te leren overzien en vooral te leren leven vanuit een  bewustzijn dat zich ermee wil leren verbinden is het voor mij  altijd weer fascinerend. Een  manier van leven met steeds weer nieuwe perspectieven en mogelijkheden.