Ik las mijn eigen artikel dat ik in de bovenstaande menubalk zette onder God met een kleine g. En ik heb het bijna helemaal herschreven. Vandaar dat ik het zinvol vind hier in deze blogtekst nog eens te plaatsen En het blijft nu zo ook in de bovenbalk staan.
Maar niets veranderlijker dan een mens en wie weet of ik het ooit weer aanpas. Gelukkig leer ik altijd weer nieuwe dingen.
Er is niets dat hetzelfde blijft en zo is het ook met ideeën van mensen. Er wordt geloofd, er is religie, er is spiritualiteit, er wordt gefilosofeerd en alle uitkomsten daaromtrent zijn uiteindelijk afkomstig uit het menselijk brein. Er worden in vele tradities en in ieder land weer andere woorden aan gegeven en de wegen die gegaan worden zijn dan ook overal verschillend. Het is goed dat er vele mogelijkheden zijn om ons menszijn tot ontplooiing te brengen zolang ze als basis uitgaan van liefde mededogen.
Er wordt vaak verkondigt dat er uiteindelijk maar één waarheid en één God is de bron waar alles in is en uit voortkomt. En dan hebben we daar, ook ieder voor zich, alweer een plaatje op geplakt. Zo is het denken we dan al gauw. God is dus alles en de Bron, het Licht, Liefde enzovoort. We hebben nu eenmaal houvast nodig en woorden om iets te vertellen. In abstractie denken is ook niet iedereen gegeven. Daar staat tegenover dat het op een hoop gooien van alle filosofieën niet verhelderend zal werken. Eerder verwarring zal brengen en niet behulpzaam is bij het helder krijgen van wie je in wezen bent. En is dat uiteindelijk fan wel duidelijk te krijgen of gaat leven op zich misschien over andere dingen?
In bovenstaande allinea is er bij mij al een grote twijfel naar boven gekomen over het plaatje van de God uit mijn jeugd. De Vader in de hemel die alles wist, de touwtjes in handen had en alles geschapen had. En Jezus Christus zijn zoon die voor onze zonden gestorven was Dat was het plaatje waar ik op een gegeven moment niet meer mee uit de voeten kon en zeker niet met een Jezus die terug zou komen op de wolken des hemels om de gelovigen naar de hemel te brengen. De gelovigen, waar zijn Vader over had geoordeeld. De een mocht dus wel naar de hemel en de ander niet. In veel christelijke overwegingen kom ik dat plaatsje al niet meer tegen.
Maar wat is het dan wel want we blijven vaak bezig met het zoeken naar woorden of bewoordingen voor dat waar geen woorden voor zijn zoals de kabbala ons duidelijk probeert te maken en zegt dat die god niet te noemen is en daarcvover is het niet mogelijk te speculeren.
Dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij beseffen was me wel duidelijk maar hoe ik daar zelf in sta is me pas na lange tijd een klein beetje duidelijker geworden door vergelijkende godsdienststudie aan de hand van de Geheime Leer van HP Blavatsky binnen de Theosofische Vereniging, de mystieke werken uit de Christelijke traditie en de diepgaande en niet altijd juist begrepen filosofie van de Leegte in het Boeddhisme, Die beter beschreven kan worden als:
Het leeg zijn van alle fenomenen van op zichzelf bestaan. Alles kan alleen maar bestaan op basis van onderlinge afhankeleijkheid.
Niet iets om zomaar te begrijpen laat staan het te leven.
Het is me wel duidelijk dat de mens alleen maar moet schrijven en praten over dingen die hem eigen zijn geworden. Als dat niet wordt gedaan komt het over het algemeen niet juist over en dat is ook logisch. Het is dan ook niet een kwestie van studie maar ook van meditatie ervaring opdoen en je bewustworden van de verschillende leerstellingen in een bepaalde traditie ze volkomen te leren doorgronden en daardoor in aandacht te gaan leven.
Dan kunnen er af en toe kwartjes vallen laat ik duidelijk stellen, een van de vele kwartjes die dus nog lang niet allemaal gevallen zijn en iedere keer is er weer verwondering over de vele mogelijkheden die er zijn en over o'n enkel gevallen kwartje zal ik dus hier af en toe schrijven omdat het me zoveel goede dingen geeft en aan mijn leven een mooie richting. Dat wil ik graag delen.
Wat heeft god met een kleine g daar dan mee te maken?
Eigenlijk is dat niet zo kort samen te vatten. Bij alles wat ik daarover schrijf is het aan de ene kant wel zo als ik het opschrijf maar er moeten meestal weer vele kanttekeningen bij staan. Daar vanuit gaande schrijf ik dan bivoorbeeld:
God bestaat niet. en is overal in door en boven en onder aanwezig. Ik begin bewust met een duidelijke tegenspraak.
Samen met alle beelden die wij ons over god fabriceren en alle andere zaken die we tot uitdrukking brengen, is er een Niet Iets als een ruimte waarin we leven, werken en zijn en die ruimte van niet iets dat zijn we ook zelf. Alle mogelijkheden zijn in die ruimte vertegenwoordigd. Het is dus geen lege ruimte maar alles is er in potentie aanwezig en alles is mogelijk als de omstandigheden er rijp voor zijn kunnen ze tot ontwikkeling komen. Als vergelijking kun je een zaadje uit de ontelbare hoeveelheid zaadjes die er zijn in de grond stoppen maar als het geen water en zonlicht krijgt kan het ook niet tot ontwikkeling komen.
De god die we ons maken is een hulp in die ruimte van Niet Iets waarin alles aanwezig is. Maar het abstract denken in de daarbijkomende ruimtelijkheid zet in dit verband weinig zoden aan de dijk. \Meestal zijn we als mensen heel doelgericht bezig. We denken altijd in begrenzingen en een doel zet gelijktijdig een begrenzing neer. . Dan is het noodzakelijk woorden te gebruiken om helderheid te krijgen en beelden te gebruiken om met handjes voetjes emoties en alle andere mentale aspecten om te kunnen gaan. Dat is waarom de kerken en tradities werken met god en of goden. Het geeft een richting aan en kan een pad laten zien om te gaan. In de tradities van eeuwigheden zijn zulke beelden gebruikt en steeds weer doorgegeven door mensen die daar ervaringen mee opgedaan hebben. Op die manier zijn er wegen ontstaan naar zelfontdekking en het goddelijke in ons. Zo kunnen wij, daar voortbordurend, gebruik van maken, van ervaringen van de zogenaamde Oude Wijzen. Met god en of goden kunnen we dan als mens een verbinding maken. Het zijn de aanwezige kwaliteiten waarmee wij ons kunnen verbinden en ze als het ware leren verwerkelijken of realiseren in onszelf omdat ze in potentie al in ons aanwezig zijn kan er een herkenning en verwerkelijking ontstaan.
De Lamrim in het Boeddhisme laat me dan zien dat een leraar met verwerkelijkingen uit de overleveringslijn de voor de hand liggende toegang is daarvoor. En dat geld mijns inziens niet alleen voor Boeddhisrisch maar voor alle traditities om vervuiling door verkeerde interpretties te voorkomen..
.
Het dringt helaas niet altijd door dat we het gelijktijdig zelf doen en zijn en ook zelf verantwoordelijk zijn voor het puur houden van de overleveringen.
Om werkelijk inzicht te krijgen in de materie zijn we uiteindelijk ook afhankelijk van het geheel aan omstandigheden waarin we leven. De kwaliteiten die we willen ontwikkelen,waarvoor we zelf de voedingsbodem rijp moeten maken, kunnen we niet helemaal zelf in werking stellen. We kunnen de voorwaarden scheppen om de verbinding met die kwaliteiten te maken een verbinding met het goddelijk en of de kwaliteit waarop we ons richten dan gerealiseerd kan worden wordt in de christelijke traditie dan ook genade genoemd. Evenals dat zaadje in de grond zonder zon en water niet zal ontkiemen, is er meer nodig dan dat wat we zelf kunnen bewerkstelligen. De omstandigheden moeten kloppen. In die zin is het zo mooi dat we voor alles wat er in ons aanwezig is en waar we blij mee kunnen zijn ook dankbaarheid kunnen leren ontwikkelen en ervaren omdat we dan dus kennelijk onder de juiste omstandigheden mochten verkeren..
.
Maar wetend dat het hele leven, de aarde, het hele universum een eenheid is Dat het allemaal in onszelf woont en leeft, die bewustwording heeft mij steeds meer geholpen om duidelijkheid voor mijzelf te krijgen. Hoe dubbel het ook allemaal lijkt te zijn, te leren zien hoe dingen functioneren. Hoe god en in het Boeddhisme het arsenaal van goden in mij functioneert en hoe ik ermee kan werken. De handjes en voetjes die ik als mens nodig heb om te komen tot ervaringen die op hun plek vallen. Die diepe onderliggende blijdschap kunnen creëren waardoor alles er mag zijn zoals het is.
Het bovenstaande verhaal geeft dus aan waarom ik god altijd met een kleine letter zal schrijven. Het is voor mij geen persoonsnaam maar mijn werktuig waarmee ik in de ruimte die ik ben kan werken evenals het goden arsenaal van het Boeddhisme dat ontsproten is aan de afhankelijkheid van al het bestaande en komt vanuit het Leeg zijn van onafhankelijk bestaan. De afhankelijkheid van alle dingen. Juist daardoor is alles mogelijk en te verwezenlijken in mezelf. De enige mogelijkheid om volledig mens te worden. Mens zoals de mens bedoeld is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten