Kwantum fysica, god en boeddha.

 Zo rond de kerst lees ik altijd graag in publicaties of boeken over de christelijke mystiek.  Op een of andere manier trekt het me aan omdat mijn wortels toch in het westerse christendom liggen alhoewel ik nu de Boeddhistische filosofie volg en het in mijn  leven in praktijk  probeer te brengen.  Altijd weer probeer ik de ruimte die ik daar heb leren ervaren ook terug te vinden in de mystiek en dat lukt hier en daar wel maar ik vind dat lastiger te ontdekken dan in  de  Boeddhistische traditie die als basis  leeg is van op zich zelf bestaan. 

Ik heb dan  de chtistelijke dogma s en beeldvorming met behulp van  die Boeddhistische filosofie achter me gelaten en duid betreffende  verhalen als symboliek wat het zeker niet minder mooi maakt.  Ze  bevatten veel waardevolle instructies  die inzicht geven  aan degene dieverder kijkt dan het verhaal om tot diepzinige zelfreflexie  te komen. 

Toch kom ik in de mystiek altijd weer teksten tegen die er aan de ene kant sterk voor pleiten het godsbeeld dat velen in zich geworteld zien, los te laten om tot nieuwe inzichten te komen maar als ik doorlees merk ik hoe lastig dat voor velen  binnen die traditie moet zijn dat te zien of te verwerkelijken

De mens is altijd weer geneigd  iets vast te pakken en er een concept op te plakken want  wat eerder verworpen werd, daarvan  wordt een paar regels verder gezegd dat we er een verbinding mee moeten maken want God is je schepper.

Hoe werkt dat je leeg maken van god en je er toch aan overgeven? Mijns inziens een dilemma dat niet eenvoudig te bevatten is omdat  in de mystiek gebruik gemaakt wordt van die ene  en al overheersende naam van  'god'.

Anders dan de tora en de joodse traditie waar god vele namen kent en daarmee verschillende kwaliteiten IS 9 (dus niet heeft)  zoals dat in de zgn kabballistische levensboom gezien kan worden. Dat alleen al zou het iets duidelijker kunnen maken en daarmee kan dan een verbinding worden gelegd. Een verbinding met de kwaliteiten die ook in de mens zelf in potentie  aanwezig zijn.  

Maar dan toch steeds is het de mens zelf die iedere keer weer beelden schept om zich aan vast te houden. Al is het maar het woord 'energie' in plaats van god. Wat dat dan ook moge zijn voor ieder persoonlijk het blijft vastgrijpen aan het ongrijpbare van een idee of  een soort brongodsbeeld. 

Als ook dat wordt losgelaten tja wat is er dan nog? Dan ontstaat er voor velen een gapende afgrond of kloof die uiteindelijk ook alleen maar bedacht wordt en niet werkelijk bestaat. Want een bedachte afgrond of niet,het leven gaat gewoon door.

Maar wat is het leven in onzekerheid als er geen vaste grond meer onder de voeten bestaat.  En alles  bestaat op basis van onderlinge afhankelijkheid zoals zo duidelijk in een van de vorige blogjes over de kwantum fysica  wordt uitgelegd. Het beeld dat nauw overeenkomt met de Boeddhistiche filosofie van de afhanmelijkheid van  ALLE bestaan. Dat kan nietvan vandaag op morgen ervaren en doorgrond worden. Zelfs wanneer het brein in staat is dat in zijn geheel te omvatten is het  og niet op korte termijn mogelijk van daaruit in zijn totaliteit te kunnen leven en dat te ervaren.  Maar ook is het niet onmogelijk voor sommigen.

Mijn ervaring is dat het inzicht en stabiliteit in mijzelf is verruimd  op basis van het feit dat ik leerde dat er totaal niets is dat op zichzelf bestaat maar  alles slechts functioneert op basis van afhankelijkheid ook ikzelf zosls ik ben dus dat onafhankelijkheid totaal niet bestaat. Alles bestaat op basis van relatie en onderlinge verbo denheid .Ja dat biedt  nieuwe levensperspectieven.

Wij mensen willen graag alles in onze kaders vatten waarin we de dingen kunnen hanteren.  Ons minder onzeker voelen. Dan weten we tenminste waar we ons aan te houden hebben. 

Maar het afhankelijk bestaan van alle dingen gaat veel verder dan dat oppervlakkige beeld waaraan  we houvast hopen te hebben.

Een idee en neeld dat niet bestaat.

Wat overblijft is een totale eigen verantwoordelijkheid voor al wat is. Een voortdurend in beweging zijn van onzekerheden.

Religies kunnen dan een vangnet zijn waarmee gewerkt  kan worden om niet te verdwalen in de enorme grootsheid van de onmetelijke ruimtelijkheid die dan ontstaat en die nauwelijks  bevat of omvat kan worden. 

Maar vaak wordt dat niet als vangnet ervaren  maar als onlosmakelijke waarheden waamee dan wer alles vastgeroest zit

Dan is de mystiek opnieuw ver te zoeken.

Verder wens ik iedereen mooie kerst toe en een en goede jaarwisseling