Onderscheidingsvermogen

 Ik denk dat ik iedere keer weer probeer spiritueel van psychologie te onderscheiden.  Niet omdat het een belangrijker is dan het ander of beter of hoger of lager. Nee verre van dat. We hebben het allemaal nodig en kunnen het gebruiken om beter vollediger mens te worden.

Maar onderscheidingsvermogen vind ik wel belangrijk.  We hebben als mens de neiging alles te pakken en vast te zetten zodat we het begrijpen Het woord zegt het al. Gijpen en  vathouden. Daarmee trekken we spirituealiteit  naar ons toe in een soort  eigen belang en zetten het vast.  Ik ben  spiritueel bezig. Zucht. Even ruimte.

Prima, maar voor spiritualiteit werkt dat ook nog eens anders. Dat is niet vast te zettenen maar  werkt in  op de vermogens va  de menselijke geest.

Door verkeerd benoemen lopen ideeën en dingen zo door elkaar zodat het niet meer duidelijk is. 

Als we iets niet zo makkelijk vinden zoals  ontastbare of onbegrijpelijke teksten. Dingen die wel spiritueel zijn bedoeld maar waarvan  ik in eerste instantie denk dat ze niet bij me passen dan zoeken ik een eigen oplossing  door er van alles bij  te bedenken .    Zo proberen ik er dan toch een eigen draai aan te geven en ga denken het dan  spiritueel te begrijpen. Terwijl wat ik bedenk gewoon bij mijn  zelf en mijn onzekerheid hoort.  Evenals vluchten bevriezen of vechten. En dat waar we zelf een oplossing voor bedachten  plaatsen we dan  op een 'goddelijk' niveau. Spiritueel noemen we dat   dan.  Het is hartstikke goed oplosdingen voor problemen te bedenken naar het is gewoon onze oplossing in de dualiteit van deze samenleving. En hoort bij de psychologie. 

Er gaat  veel mis mee met dat soort denken, veel meer dan je aanvankelijk zou denken. Daaruit ontstaan  allerlei  interpretaties en ideeën als spiritueel neergezet door soms  iet integere mensen. Er kunnen zelfs extreeme ideeën  ontstaan en daar krijgt, als het mis gaat de religie  de s'schuld' van. 

Maar zo is het niet. Het is de mens die er regwlmatig een warboel van maakt en alles op een hoop gooit. Wat te moeilijk is maar wel  in de geest geleerd zou kunnen worden  trekt hij   persoonlijk naar zich toe.  Zoekt een eigen oplossing en maakt een eigen interpretatie die niet meer bij de oorsprong van spiritualiteit past

Er kunnen zoveel vreemde conclusies getrokken worden op basis van goede dingen.  Kijk naar extremisme  dat vaak op religie  en spiritualiteit is gebaseerd en waar  dat onderscheidingsvermogen mist. Naar misbruik en misleiding.

Dat komt regelnatig voor in alle religies en tradities die die van nature goed zijn maar door de mens zijn 'aangepast'. Voor persoonlijke behoeften.

Dat geldt trouwens voor alles

kijk naar hoe atoom gebruikt en misbruikt kan wworden. Zo is het ook met zgn spirituele zaken die binnen het persoonlijke worden geplaatst en dan zweverig worden omdat ze uit de context zijn gerukt.

Alles wat bruikbaar is voor een goed leven is lrima. Daakun je jevoordeel mee doen zo lang je de medemens niet te na komt. Maar het is geen spiritualiteit.

Zo n uitspraak als hieronder gaat dan 'beyond' het vastgrijpen aan het persoonlijk. Dan  betekent het open gaan staan voor iets totaal anders dan voor zelfbehoud.  Stil worden en me afvragen wat het werkelijk betekent. Daar kan ik mee aan de slag iedere keer opnieuw me afvragen hoe je dat moet aanpakken om het te kunnen leven en ook weten dat ik dat  (nog) helemaal niet kan. Niet bang zijn dat ik niet goed genoeg zou zijn . Weten dat ik niets weet. Dat hoort er allemaal bij. Daar begint spiritualiteit.  Het betekent hard werken in de geest om mijn kwaliteiten die er wel zijn te leren ontwikkelen en te gebruiken, dat wat het persoonlijke overstijgt.

Als je erin slaagt om de juiste houding te cultiveren, zijn je vijanden je beste spirituele leraren, omdat hun aanwezigheid je de kans biedt om tolerantie, geduld en begrip te verbeteren en te ontwikkelen.

Zijne Heiligheid de Dalai Lama 🙏