Wie ben ik?

 https://www.podbean.com/ep/pb-fx2p7-18acc63

Een heel

 bijzondere podcast over de beoefening  waar ik me mee bezig houd vanuit de vrijheid van een meer  universeel perspectief.

Inspiratie

 Dat is leuk. Nicole reageerde op mijn vorig blogje en zei dat inspiratie in haar ervaring wel degelijk uit de hemel komt vallen ‘MAAR’ zegt ze, je moet er de ruimte voor maken.

 Hoe interessant. Een mooie aanvulling Nicole en misschien wat minder kort door de bocht dan wat ik schreef op mijn vorig blogje.. Wel is het zo dat als ik bezig blijf met alle gewone dagelijkse dingen en me niet oriënteer, concentreer en de rust ervaar voor  het scheppen van iets nieuws, er geen ruimte in mij is om er iets, wat dan ook,  in te laten vallen in die ruimte die ik ben.. Dus ja, inderdaad dat is de eerste voorwaarde. Ik heb het nodig om die open lege ruimte te creëren die nodig is om met iets nieuws aan de gang te gaan. En dan is de volgende stap dat er hopelijk iets oppopt uit dat wat jij de hemel zou willen noemen. 

Eerlijk gezegd gebeurt mij dat niet altijd. Het zou mogelijk kunnen zijn. Meestal is mijn referentiekader gewoon iets dat ik zie of zag of me herinner en misschien ook vermengt met emoties en gevoelens over mooi of indrukwekkend. Iets dat ik hoop te kunnen benaderen met mijn werk. Soms is het ook wel spontaner. Dan staar ik naar een wit vlak en zie plots al wat er moet gebeuren nog voor ik er een kleur of streep op heb gezet terwijl ik in een sport flow het een na het andere vorm en kleur geef. Maar valt dat uit de hemel?? Dan zou ik eerst een definitie van een hemel hebben. Wat betekent hemel voor mij en dat zal voor iedereen anders zijn.

Inspiratie is voor mij meer gebaseerd op ervaring en en iets dat ik geleerd heb geïnspireerd door herinnering en dagelijkse dingen of emoties en gevoel, want ook dat is inspiratie. Dat is voor mij niet iets hemels. Het houd me meer met de voetjes op de grond.

Wat uit de hemel komt heeft geen vorm. 

Er wordt door de mens wel vorm en naam aan gegeven (dat misschien niet altijd de lading dekt) in kerkelijke kunst bijvoorbeeld en andere activiteiten.

 

Wat voor ons (mij) uit de hemel lijkt te komen, komt meestal uit de astrale wereld, noem het de wereld van de menselijke ideeën, emoties, gevoelens en nog veel meer. Dingen die zo maar op poppen en tot een werkelijkheid voor onszelf worden gemaakt. Het is een wereld die nauw met onze dagelijkse werkelijkheid verbonden is. In dromen goed te ervaren. Dingen waar onze hersenen niet direct bewust op gericht zijn. Heel mooi dat we dat kunnen gebruiken, maar het is de wereld die door en in mij zelf in herinneringen en verwerkingsprocessen leeft en door ieder voor zich vorm krijgt in het dagelijks leven met al de eigen invullingen. 

Voor mij heeft dat niet zoveel met hemel te maken. Maar veel meer met mijn wil en hoe ik met mezelf en anderen leef en omga. Over die astrale of ideeënwereld zijn vele misverstanden omdat het makkelijk wordt verward met het overstijgende Grote Goed.

Zo ziet mijn wereld eruit. Van daaruit leef ik, schilder en teken ik op basis van mijn aangeleerde vermogens, inzichten en (on)mogelijkheden. Zo blij dat ik in relatieve rust dit soort dingen kan doen onder gunstige omstandigheden. Hoe ik soms opgetild lijk te worden en weet dat het goed is. Dat is op andere delen van de wereld onmogelijk.

Stedelijk landschap

Beloften

 Ik begrijp werkelijk niet hoe het komt dat ik zo weinig zin heb om blogjes te schrijven. 

En na deze regel zit ik alweer met een mond vol tanden. Het is natuurlijk ook geen verplichting en gewoon een hobby die op zich leuk is. En, ik heb geen inspiratie, is ook een dooddoener want inspiratie komt niet uit de lucht vallen maar daar moet je zelf een voorzet aan geven door gewoon aan de gang te gaan. Die ervaring heb ik met schilderen opgedaan en dat geldt voor alles wat je wilt doen en voor wat je eventueel meer wilt ontwikkelen. Maar zo lang je alleen maar in je hoofd blijft zitten en niet start met dat wat je wilt en dat ook volhoudt, gebeurt er niets. Dat is mijn ervaring. 

Het is helemaal nog niet zo gek om bepaalde beloften aan mezelf te doen en om doordrongen te raken van het feit dat beloften een morele verplichting met zich meebrengen. Ook als je ze aan jrzelf geeft,. Nou, zo'n belofte doe ik niet voor wat betreft de blogjes die ik sschrijf, dat is wel duidelijk maar die heb ik wel gedaan omdat ik vast besloten was me spiritueel en filosofisch meer te ontwikkelen. Daarom houd ik me daar wel consequent iedere dag een bepaalde tijd mee bezig. Net zoals sporters dat willen doen voor hun lijfelijke conditie en spieren en musici die graag die kunst meester willen worden en zo is dat met alles wat je echt iets mee wilt. . Ik ervaar mijn inspanningen als iets dat heel goed is voor mijn innerlijk welbevinden, een training van de geest. Daardoor merk ik dat ik beter functioneer naar mijn omgeving dan tientallen jaren geleden toen ik nog volop in de ellende zat. Daaropvolgend is jet leven zoveel beter leefbaar geworden voor mij met alles erop en eraan zodat ik blij ben dat ik ooit die belofte aan mijzelf heb gegeven. .

Al schrijvend verval ik alweer in de dingen die me doorgaans bezig houden en deel dat op een blogje. Verder Zou ik natuurlijk ook over andere dagelijkse dingen kunnen schrijven. Vaak kom ik er niet aan toe omdat ik denk ach, wie interesseert dat nou allemaal en natuurlijk is dat niet belangrijk want ik schrijf hoofdzakelijk voor mezelf maar de hele wereld en ook mijn eigen kleine wereld bestaat hoofdzakelijk uit communicatie. Dat is een heel belangrijk onderdeel van het leven zelf. Communicatie ontstaat vanuit de relatie en wat zouden we zijn zonder relatie? Mensen voelen zich bij het ouder worden vaak eenzaam maar als je werkelijk bewust leeft dan zou je weten dat er altijd relatie is. Hoe je het ook wennt of keert. Zelfs in de gevangenis is dat er en dat wordt duidelijk in het leven van Nelson Mandela. Hij was zich daar doorlopend van bewust van onder zeer zware omstandigheden. 

Ja, hier staat dan weer een blogje en wie weet misschien beb ik nu weer even de smaak te pakken en komt een volgende er alweer snel aan. Maar ik beloof niets😅

Een scvhetsje ter opluistering

Tijd van leven

En dan krijg ik een antwoord op mijn maailtje van mijn palliatieve  achtenzestig jarige vriendin.

Zo n  bruisend en zo'n levendig verslag over 2 dagen Parijs en wat ze nog allemaal hoopt te doen ook al is het op een lager pitje. Geen chemotherapie  wil ze maar kwaliteit van leven.  De tijd zal leren of er nog iets  verandert aan haar voornemen.

Over alles wat ze vol goede moed wil regelen voor haar vertrek of dood. Het is maar net hoe je het noemt schrijft ze. Wat heb ik respect voor haar visie en kracht die ze over brengt.  Ik hoop dat ze dat heel lang en misschien wel eindeloos kan behouden tot over haar vertrek heen. En hopelijk krijgt ze nog een mooie lange tijd hier.

Ik moest het even kwijt op papier en zette mijn emotie om in kleur.  Waarschijnlijk  komen er nog wel wat veranderingen. 

 

Bevrijdingsdag

 

Schilderen en bewust worden

 Ik kom niet echt toe aan schrijven op mijn blog maar ben wel lekker aan het schilderen.  Veel meer bewust van de manier waarop ik tuentallen jaren geleden begon met schilderen. 

Vanuit spontaniteit dat steriele witte blad kleur geven en in communicatie met wat er gebeurd anticiperen op wat er is. Totdat ik het idee heb dat er staat wat ik wil.

Maar ook dat kan na verlooop van tijd toch weer andere ideeën  oproepen en dat is geen enkel probleem om er dan weer overheen te gaan

Schilderen is meditatie zoals het hele leven op meditatie gebaseerd zou kunnen worden. Bewust van wat er gebeurd in ieder moment.

.