E mailtje aan Louise
Ook dat snap ik maar het gaat bij mij niet alleen over sociale contacten maar het gaat veel verder, over:
Lezen schrijven schilderen en foto's bekijken en bewerken en zien wat ik zonder digitale hulpmiddelen niet meer kan. Ik heb al mij boeken weggedaan want die kan ik niet meer lezen en lees alleen nog met koeieletters uitvergroot op tablet. Ik moet foto 's maken van brieven om ze uitvergroot op tablet te kunnen lezen evenals bijsluiters recepten etc etc. Naar een cursus kan ik niet meer maar op digitale zoom kan ik mijn Boeddhistische lessen volgen . Boodschappen bestel ik het liefst via internet want in de winkel wordt het steeds moeilijker. De stad in is niet leuk meer want ik zie geen producten of etalages meer op een afstanden ik kan niet meer ook nog om me heen kijken.. Ik heb nog maar 20 % zicht. Mijn rollator is mij blinde geleide hond. Voor mijn spieren en conditie heb ik hem niet nodig.
Ook ben ik dan nog wat meer beperkt door de slecht functionerende darmen die meer pijn veroorzaken dan uiterlijk waarneembaar.
En nu ik alles hier zo op een rijtje zet schrik ik er zelf van. Ik ben er al zo vertrouwd mee dat het me nu pas opvalt nu het woorden krijgt.
Tis hier nu 3:03 in de nacht en ik schrik hier ook van, want 'Elly' is en blijft Elly voor mij! Eigenlijk net zo als ik voor mij 'Walter' blijf....Ben nog steeds wat 'jonger' dan jij...Tja, maar alles verandert constant!...Maar als ik naar mezelf kijk net zoals jij dat hier doet: Dan schrik ik ook van mezelf!....Dus wat jij hier schrijft is zeer herkenbaar. Oké, het is anders....Of eigenlijk niet eens écht anders, want het blijft en is erg herkenbaar. Dank voor je eerlijkheid en...openhartigheid.Inmiddels alweer 3:12 en ik stort me op mijn Proefblog.....
BeantwoordenVerwijderenJa, alles zo op een rij gezet is het inderdaad schrikken. Confronterend.
BeantwoordenVerwijderen